Μικρόν κακόν, μέγα αγαθόν
(Αρχαιοελληνική παροιμία)
Πολλαί μεταβολαί γίνονται και παντοίαι τύχαι κατά τον βίον
(Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος)
Σκηνή πας ο κόσμος εστί και παίγνιον· ή μάθε παίζειν ή φέρε τας οδύνας
(Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής)
Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ και μήτε αρχήν έχον, μήτε τελετήν
(Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος)
Άπας ό βίος των ανθρώπων φύσει και νόμοις διοικείται
(Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος)
Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην
(Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος ‐ Κριτίας)
Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν
(Πρωταγόρας, Αρχαίος Αθηναίος σοφιστής)
Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά
(Ξενοφάνης, 570-480 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος)
Ο θάνατος ουδέν προς ημάς· το γαρ διαλυθέν αναισθητεί· το δ' αναισθητούν ουδέν προς ημάς
(Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος ‐ Κύριαι Δόξα, 2)
Άνθρωπον ζητώ
(Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος)