Η επιχειρηματική μετανάστευση: Αίτια και συνέπειες

Η συνεχιζόμενη κρίση, ακολουθώντας την πορεία μιας αντεθνικής οικονομικής πολιτικής που ήθελε την υπαγωγή της χώρας σε ξένα κέντρα και την διεθνοποίηση χωρίς όφελος, έδωσε στην επιχειρηματική μετανάστευση- που ήδη είχε ξεκινήσει πριν την εκδήλωση της κρίσης- νέες εκρηκτικές διαστάσεις.

Τα δύο τελευταία χρόνια μόνον, έχουν μεταναστεύσει περισσότερες από 70.000 επιχειρήσεις κάθε αντικειμένου ενώ ιδρύθηκαν κατευθείαν έξω τουλάχιστον 30.000 νέες από Έλληνες. Η παρατεταμένη κρίση και η αυξανόμενη ανεργία με αυτό τον τρόπο παίρνουν ακόμα μεγαλύτερη πολλαπλασιαστική ισχύ.

Ας δούμε τα αίτια αυτής τη κρίσης.

Α. Με την δήθεν Βαλκανική οικονομική διείσδυση που επιχειρούσε η Ελληνική επιχειρηματική κοινότητα δόθηκαν τεράστια κονδύλια από τα ευρωπαϊκά προγράμματα σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία, τα Σκόπια, η Ρουμανία. Δώσαμε δηλαδή μόνοι μας πόρους ανάπτυξης κυρίως σε χώρες της Βαλκανικής ισοπεδώνοντας έτσι την εναπομείνασα Βιοτεχνική και βιομηχανική ζωή στη Βόρεια Ελλάδα. με την θεώρηση ότι "δεν έχει σημασία που παράγεται και που καταναλώνεται το προϊόν αρκεί να βγαίνει χρήμα" μια άθλια φιλελεύθερη λογική που βολεύει βέβαια, τους κάθε λογής κερδοσκόπους αλλά πλήττει θανάσιμα την εθνική οικονομία. Είχε γίνει σύμβολο επιχειρηματικής δύναμης το ταξίδι στα βόρεια και η απασχόληση κάποιων στελεχών διοικήσεως -εντελώς προσωρινή- πίστευαν ότι συμβάλλει στην αύξηση της απασχόλησης.

Β. Στη συνέχεια μια απαράδεκτη οικονομική πολιτική και πιο συγκεκριμένα: υψηλή φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές αυξημένες, γραφειοκρατία, διαφθορά, απειλές, έστρεψαν κι'άλλους να φύγουν προκειμένου να επιβιώσουν. Αν αναλογιστεί λογικά ένας πολίτης πως είναι δυνατόν με το 29% φορολογία εισοδήματος και 75% και από του χρόνου 100% προκαταβολή επομένου έτους καλείται μια επιχείρηση να πληρώσει τα μισά και περισσότερα από όσα έχει με κόπο κερδίσει ενώ καλείται να είναι συνεπείς σε απίστευτες τραπεζικές απαιτήσεις, παλαιές οφειλές, αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, φόρους και τέλη αυτοδιοίκησης και πολύ ακριβό κόστος ενέργειας, τότε αντιλαμβάνεται ότι η επιχειρηματικότητα είναι υπό δίωξη και αποτελεί άθλο η συνέχιση κάθε προσπάθειας.

Γ. Το περίφημο άνοιγμα της Ε.Ε σε νέες χώρες που έγινε χωρίς καμία περίσκεψη μόνο και μόνο για να αυξήσει τον ζωτικό χώρο των μεγάλων βιομηχανικών χωρών και την αύξηση της κερδοφορίας του τραπεζικού κεφαλαίου, έκανε την χώρα μας ακόμα πιο μειονεκτική έναντι κρατών που προσφέρουν μια  σειρά από πλεονεκτήματα. Αυτό ενώ ήταν εύκολα προβλέψιμο εντούτοις κανείς από τους πολιτικούς μας δεν το επεσήμανε και δεν το διεκδίκησε.

Το καθεστώς αυτών των συνθηκών έχει δημιουργήσει εκτός της μετανάστευσης των επιχειρήσεων ένα παράλληλο Α.Ε.Π στην παραοικονομία, περισσότερο ως μηχανισμός επιβιώσεως και λιγότερο ως στάση και συμπεριφορά.

Η επιχειρηματική μετανάστευση που αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο συνεπάγεται την αύξηση του προβλήματος της ανεργίας, την μείωση των δημοσίων εσόδων, την διαρροή ανθρωπίνου δυναμικού, την μείωση της ρευστότητας και της επανεπένδυσης και την ενίσχυση ανταγωνιστικών οικονομιών. Πρέπει να σταματήσει. Η ανασυγκρότηση της εθνικής οικονομίας προϋποθέτει την περιφρούρηση της.Πρέπει να μείνουν ενός της επικράτειας πρόσωπα, κεφάλαια , παραγωγή. Ολόκληρο το καθεστώς απελευθέρωσης πρέπει να σταματήσει ανεξάρτητα από τις όποιες άλλες συνέπειες.

-Η Ελληνική επιχειρηματικότητα πρέπει να ευνοηθεί από νέες ρυθμίσεις που να ευνοούν την κάθε προσπάθεια.

-Μείωση του συντελεστή φορολόγησης στο 17% και μείωση της προκαταβολής στο 50%.

-Επαναφορά αφορολογήτου ορίου στις 5000 ευρώ.

-Επαναχρηματοδότηση από τράπεζες που πρέπει να επανέλθουν στο δημόσιο χώρο.

-Προστασία  της εγχώριας παραγωγής.

-Καταναλωτικός εθνοκεντρισμός.

-Άμεση απλοποίηση διαδικασιών και μηχανισμών

-Κατάργηση όλων των νόμων, συμφωνιών και οδηγιών που επιβάλλουν την αιμορραγία στο καθεστώς της Ε.Ε