Για ποιό φαινόμενο κάνει λόγο ο Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά;
Στο πρώτο βιβλίο των «Μετεωρολογικών» 343b, του Αριστοτέλους πληροφορούμαστε για ένα αξιοσημείωτο ουράνιο φαινόμενο, που εκτός των άλλων, αφορά και στην σύνδεση της εμφάνισης κάποιου κομήτη στον ουρανό, με την ανάπτυξη σεισμικής δραστηριότητας στην γη:
Αλλά μήπως δεν είναι αληθινή και η επόμενη παρατήρηση, ότι βορείως του τροπικού του καρκίνου παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο οι κομήτες ακόμα και όταν ο ήλιος βρίσκεται στο θερινό ηλιοστάσιο.
Κάποτε λοιπόν, ένας μεγάλος κομήτης παρουσιάστηκε όταν συνέβη ο σεισμός στην Αχαΐα που προκάλεσε «τσουνάμι» (κύματος έφοδον) προερχόμενο από την δύση, αλλά ανέβηκε από την πλευρά του Ισημερινού, και στις περιοχές νοτίως της Αχαΐας είχαν ήδη συμβεί πολλοί άλλοι σεισμοί.
Επίσης όταν στην Αθήνα ήταν άρχων ο Ευκλής ο Μόλων, παρουσιάστηκε ένας κομήτης λαμπρός σαν αστέρας, ο οποίος είχε κατεύθυνση προς βορά, τον μήνα Γαμιλιώνα όταν ο ήλιος βρισκόταν στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Μολονότι βρισκόταν σε περιοχή μεγάλης αντανάκλασης του ηλίου, (δηλαδή πολύ κοντά του),παρόλα αυτά ήταν τόσο λαμπρός που πολλοί λέγανε ότι ήταν αδύνατον να είναι κομήτης. Είναι δε γνωστό σε αυτούς τους αστρονόμους, ότι υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες μερικοί από τους αστέρες που εμφανίζονται ως απλανείς, παρουσιάζονται με κόμη.
Αυτό το φαινόμενο δεν το έχουν πιστέψει, λόγω των παρατηρήσεών τους, μόνο οι Αιγύπτιοι. Διότι δεν ισχυρίζονται μόνο οι Αιγύπτιοι, ότι έχουν δει αυτούς τους «περίεργους αστέρες», αλλά επιβεβαιώνουμε και εμείς, ότι τους έχουμε επίσης παρατηρήσει. Γνωρίζουμε ότι προέρχονται από την ουράνια περιοχή που βρίσκεται το «πόδι» του αστερισμού του Κυνός, (δηλαδή του Σειρίου), και ξαφνικά παρουσιάζουν κόμη, η οποία δεν είναι πολύ φωτεινή.
Όταν κάποιος παρακολουθεί αυτά τα ουράνια σώματα, διαπιστώνει ότι σιγά-σιγά εξασθενίζει η λάμψη τους, μέχρι που τελικά εξαφανίζεται η όψη τους. Επιπλέον ως προς τα προηγούμενα, όλοι αυτοί που έχουν παρατηρήσει αυτά τα φαινόμενα στην δική μας περιοχή (Ελλάδα), διαπίστωσαν ότι χωρίς να προέρχονται από τον δυτικό ορίζοντα, εμφανίστηκαν σε περιοχή επάνω από τον ορίζοντα και μετά από λίγο μειώθηκε η φωτεινότητά τους,ώστε να μην μπορεί να τα συγκρίνει κανείς ούτε με κάποιον συγκεκριμένο αστέρα ούτε με άλλα ουράνια σώματα, γι αυτόν τον λόγο και αυτός ο μεγάλος αστέρας, (που προκάλεσε τον σεισμό στην Αχαΐα) στον οποίο αναφερθήκαμε, εμφανίστηκε ξαφνικά μέσα στον χειμώνα, προερχόμενος από πολύ βόρεια περιοχή, το δε απόγευμα εμφανίστηκε σε πολύ καθαρό ουρανό.
Επίσης όταν ήταν άρχοντας ο Άστειος, ενώ στην πρώτη μέρα δεν έγινε αντιληπτό το αντικείμενο επειδή εμποδιζόταν από την ηλιακή ακτινοβολία, την επόμενη μέρα επειδή είχε μετακινηθεί έγινε αντιληπτό. Και όπως ήταν αναμενόμενο για πολύ μικρό διάστημα έγινε αντιληπτό και μετά χάθηκε.
Η δε λάμψη του κάλυψε αλματωδώς το ένα τρίτο του ουρανού, για αυτό και αυτό το αντικείμενο ονομάστηκε οδός. Επανεμφανίστηκε αργότερα στην περιοχή της ζώνης του Ωρίωνα και κατόπιν εξαφανίστηκε ξαφνικά.
Και μολονότι ο Δημόκριτος σχολίασε μέχρι φιλονικίας με άλλους αστρονόμους την γνώμη του ως προς αυτό το φαινόμενο, από ότι λένε, εμφανίστηκε σαν κάποιο σύνολο αστέρων, που κατόπιν διαλύθηκε όπως διαλύονται οι κομήτες. Αυτό το ουράνιο σώμα δεν κινείτο άλλοτε μεν προς την δύση, άλλοτε δε προς άλλη κατεύθυνση, αλλά παρέμενε συνεχώς προς το ίδιο σημείο.
Επιπλέον δε προς αυτά και οι Αιγύπτιοι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι ένα τέτοιο αντικείμενο ερχόταν σε σύνοδο τόσο ως προς ορισμένους πλανήτες, όσο και ως προς ορισμένους απλανείς. Και εμείς οι ίδιοι είδαμε αυτό το φαινόμενο να παρουσιάζεται στο σημείο του ουρανού όπου βρίσκεται ο πλανήτης Δίας, στο ζώδιο των διδύμων, σε σύνοδο, δηλαδή στο ίδιο σημείο και κατόπιν εξαφανίστηκε. Αλλά βεβαίως δεν μπορούμε να το συγκρίνουμε με κομήτη.
Επιπλέον είναι φανερό σύμφωνα με αυτές τις περιγραφές, ότι δεν έμοιαζε με κανέναν αστέρα, ούτε με αυτούς που φαίνονται μεγάλοι ούτε με αυτούς που φαίνονται μικροί. Αυτοί δε οι αστέρες, δεν μπορούν να διαλυθούν σε τεμάχια, όπως εμφανίστηκε να διαλύεται αυτό το σώμα.
Έτσι ακριβώς μπορούμε να πούμε ότι εφόσον οι αστέρες θεωρούνται ότι δεν μπορούν να διαιρεθούν, ούτε θα μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με κάποιο αντικείμενο που έχει μεγαλύτερο μέγεθος από αυτούς, και ακριβώς γι αυτόν τον λόγο θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι είναι παντελώς αδιαίρετοι.
Και αν έρθουν σε σύνοδο με ένα άλλο ουράνιο σώμα, αυτή η σύνοδος δεν θα ήταν πραγματική αλλά καθαρά φαινομενική καθότι οι αστέρες είναι πολύ μεγαλύτεροι από οποιοδήποτε άλλο ουράνιο σώμα.
Γι αυτό όλες αυτές οι φήμες, ότι αυτό το ουράνιο σώμα ήρθε σε επαφή με αστέρες ή πλανήτες είναι ψέματα.
Ακόμα και αν δεν το παραδέχονται όλοι, αλλά εφόσον το παραδέχονται αυτοί οι λίγοι που γνωρίζουν, είναι αρκετό για να καταλάβουμε ότι τέτοιου είδους επαφή δεν είναι δυνατόν να συμβεί...
