Αυτός είναι ο παπάς που κράτησε Ελληνικά τα χωριά της Μουργκάνας... Να γιατί μισούν το ράσο οι αριστεροί, προοδευτικοί και θολοκουλτουριάρηδες!!!

Το 1913 χωριά της Μουργκάνας Φιλιατών κινδύνευσαν να γίνουν αλβανικά, να περιέλθουν στην αλβανική επικράτεια κατά την... χάραξη των συνόρων Ελλάδας - Αλβανίας, από την τότε Κοινωνία των Εθνών και κατ' ουσία από τις τότε μεγάλες δυνάμεις, όπως την Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία και Ρωσία.

Έστειλε η Κοινωνία των Εθνών μια επιτροπή αποτελούμενη από ένα Γερμανό αρχαιολόγο, έναν Αγγλο, Ιταλό, Γάλλο, Αυστριακό και Ρώσο για να χαράξουν τα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας.

Η επιτροπή κατέλυσε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στην Καμίτσανη. Φιλοξενήθηκε από τον Ηγούμενο Παπα-Πέσχο, ο οποίος ενήμερος για τον σκοπό της άφιξης της επιτροπής των ευρωπαίων τους περιποιήθηκε δεόντως. Στις συνεδριάσεις της επιτροπής, ο Ιταλός και Αυστριακός εκπρόσωπος επέμεναν να μπει το σύνορο οτον ποταμό Καλαμά. Αποδέχτηκαν ως δεύτερη οριοθετική γραμμή εκείνη που καταχωρούσε στο Αλβανικό κράτος τα χωριά της Μουργκάνας, δηλαδή Πόβλα, Τσαμαντά, Βαβούρι, Λια, Γλούστα.

Χάρις όμως στην στεναρή υποστήριξη του γερμανού αρχαιολόγου, προέδρου της επιτροπής, εχάραξε επί χάρτου, τα σύνορα εκεί που είναι σήμερα.

Η ευνοϊκή απόφαση του γερμανού προέδρου της επιτροπής χάραξης των συνόρων ωφείλετο σ' ένα απρόσμενο, αναπάντεχο γεγονός. Ο γερμανός σαν αρχαιολόγος περιεργάστηκε ιδιαίτερα από τα άλλα μέλη της επιτροπής τις ιερές εικόνες και τα ιερά σκεύη του μοναστηριού, που την εποχή εκείνη ήκμαζε. Εικόνες και σκέυη της βυζαντινής εποχής. Του έκανε μεγάλη εντύπωση μια καντήλα βυζαντινής περιόδου, αρχαιολογικής αξίας και εζήτησε από τον ηγούμενο να την αγοράσει.

Ο ηγούμενος του την εδώρισε και αρνήθηκε να πάρει το γερμανικό του νόμισμα. Οπότε, ο Γερμανός από συμπάθεια προς το πρόσωπο του ηγουμένου παπά - Πέσχου και ευγνωμοσύνη για τη σημαντική γι' αυτόν δωρεά του ηγουμένου είπε προς αυτόν:

- Σύντομα θα μάθεις κι εσύ το καλό που θα κάνω εγώ σε σας.

Έτσι χάρη στον πατριωτισμό του παπαΠέσχου, χωριά της Μουργκάνας παρέμειναν ελληνικά...