Η πτώσις μας είναι βεβαία: Οι Τρώες ο Σίσυφος και ο Φίλης

Το είχα γράψει και παλαιότερα: όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενσωματώνεται στη μνημονιακή λογική, τόσο θα αναζητεί ευκαιρίες διαφοροποίησης σε άλλα πεδία, προκειμένου να αφήσει το, κατά την έκφραση του συρμού, «αριστερό αποτύπωμά του» στη διακυβέρνηση της χώρας. Προνομιακό πεδίο για κάτι τέτοιο είναι αυτό που οι παλαιοί κομμουνιστές ονόμαζαν «εποικοδόμημα» - παιδεία, πολιτισμός, ΜΜΕ.

Δεν θα ήταν απαραίτητα κακό αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα ευρωπαϊκό αριστερό κόμμα. Δεν είναι. Είναι ένα κόμμα της τριτοκοσμικής κοπής -πτωχοπροδρομικής- αριστεράς, όπως, τηρουμένων των αναλογιών, ήταν το πρώιμο ΠΑΣΟΚ. Εγγενές στοιχείο της πτωχοπροδρομικής αριστεράς είναι ο λαϊκισμός – η πατερναλιστική θεώρηση του λαού ως ενός αδικημένου παιδιού, του οποίου πρέπει να ικανοποιούνται, όσο πιο απρόσκοπτα γίνεται, οι επιθυμίες (από την οικοδόμηση αυθαιρέτων μέχρι την κατάργηση ‘εμποδίων’ στην απόκτηση πτυχίου).

Η ευρωπαϊκή αριστερά μεριμνά πρωτίστως για τους οργανωμένους δημόσιους θεσμούς που παρέχουν συλλογικά αγαθά. Η πτωχοπροδρομική αριστερά, αντιθέτως, εκφυλίζει τα συλλογικά αγαθά σε ανερμάτιστες κρατικές παροχές – ένα είδος ελεημοσύνης. Πρέπει τα παιδιά του λαού να μάθουν γράμματα; Βεβαίως, αν μπορούμε να τους στείλουμε το πτυχίο στο σπίτι, γιατί όχι; Πρέπει οι λαϊκές τάξεις να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Αλίμονο, θα μειώσουμε τις βάσεις!