Γνωρίζουμε ότι το 1981 η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ. Κάποιοι τότε θεώρησαν ότι ήταν στρατηγική επιλογή, διότι αποκτούσαμε πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας, αφού θα ήμασταν εταίροι και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα των ισχυρών της Ευρώπης.
Μπορεί να συνέπεσε η δική μας θέληση για εισδοχή, αλλά κυρίως το επεδίωξαν και το επέτρεψαν οι Ευρωπαίοι εταίροι, διότι τους συνέφερε παντοιοτρόπως. Μην ξεχνάμε, ότι μετά την μεταπολίτευση υπήρχε μια δυναμική στην Ελλάδα, με οικονομική ανάπτυξη που συνοδευόταν από κυριαρχία της δραχμής σε όλα τα Βαλκάνια και έφτανε μέχρι την Πολωνία. Η δραχμή ήταν το κατ' εξοχήν νόμισμα συναλλαγών και η ζώνη του εθνικού μας νομίσματος ανταγωνιστική σε αυτό που δρομολογούσε η μετεξέλιξη της ΕΟΚ. σε Ε.Ε με κοινό νόμισμα. Αυτό δεν το είδαν με καλό μάτι οι «φίλοι» μας, ούτε όμως και εμείς δώσαμε την αρμόζουσα σημασία σε αυτό που εξελισσόταν. Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, κατά τι Πολωνία, αλλά και η Τουρκία, συναλλάσσονταν και προτιμούσαν την δραχμή, σύμφωνα με το diogeneis.blogspot.gr.
Αυτό ήταν το στρατηγικό μας πλεονέκτημα, το οποίο δεν αξιοποιήσαμε στο βαθμό που έπρεπε. Κρίνοντας από όσα επακολούθησαν, αποδείχθηκε ότι όχι μόνον δεν ωφεληθήκαμε, αλλά δρομολογήσαμε την καταστροφή μας. Εκτός από κάποιες φραστικές ανακοινώσεις της Ε.Ε σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε στην περιοχή μας, δεν είδαμε καμιά ουσιαστική διαφοροποίηση της πολιτικής των εταίρων μας σε σχέση με τα εθνικά μας θέματα. Μάλιστα πολλές φορές γίναμε μάρτυρες να έχει λόγο η «φίλη» Τουρκία εκεί που δεν έπρεπε και εμείς να βρισκόμαστε στη γωνία. Από την άλλη, δεν διαχειριστήκαμε με σύνεση τα κονδύλια που εισέρρεαν στην Ελλάδα και αυτό έγινε κυρίως λόγω της παθογένειας του οικονομικοπολιτικού μας συστήματος και των αδυναμιών οργάνωσης.
Και έτσι φτάσαμε στην ολέθρια απόφαση να υιοθετήσουμε το 2002 το ευρώ. Οι πονηροί ευρωπαίοι αντάλλαξαν τα εθνικά τους νομίσματα με το ευρώ πολύ φθηνά, ενώ εμείς πανάκριβα (345,75 δρχ. = 1 ευρώ). Αυτή ήταν η πρώτη ληστεία από τους εταίρους μας, που έκαναν τα στραβά μάτια -ενώ γνώριζαν - ότι δεν πληρούσαμε τους όρους εισδοχής και με «δημιουργική λογιστική» της GOLDMAN SACHS μπήκαμε στην ευρωζώνη. Έτσι απαλλάχθηκαν εκείνοι από έναν ανταγωνιστικό επικίνδυνο βραχνά (ζώνη δραχμής) και ήμασταν πλέον του χεριού του
Μην ξεχνάμε ότι οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου από το 1981 και μετά διόγκωσαν το δημόσιο με προσλήψεις υπεράριθμων υπαλλήλων, πρακτική που συνέχισαν έκτοτε και οι επόμενες κυβερνήσεις, στον πιο αντιπαραγωγικό τομέα της οικονομίας. Ο λαός που πριν δεν είχε πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες, στα σώματα ασφαλείας (λόγω πολιτικής της δεξιάς), έπλεε σε πελάγη ευτυχίας μόλις του δόθηκε αυτή η δυνατότητα. Τότε συγχρόνως μπήκε σε εφαρμογή και το δεύτερο σχέδιο αποδυνάμωσης της οικονομίας μας. Αποδυναμώθηκαν βιομηχανίες όπως οι τσιμεντοβιομηχανίες ΤΙΤΑΝ και Ηρακλής, τα εργοστάσια ζαχάρεως, η Πίτσος, η Πειραϊκή Πατραϊκή, το Μινιόν και άλλες, με αποτέλεσμα να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Επακολούθησε η εγκατάσταση πολυεθνικών τροφίμων και υπηρεσιών που στην ουσία έπαιρναν τον παραγόμενο πλούτο και τον μετέφεραν στο εξωτερικό.
Το δόλωμα που μας έδιναν με δόσεις -οι επιδοτήσεις- δεν γινόταν με σκοπό την ανάπτυξη και νέων θέσεων εργασίας, αλλά με τον ένα ή άλλο τρόπο γίνονταν χαρτοφυλάκια και επέστρεφαν πάλι στους ίδιους. Τότε σημειώθηκε η μαζική «μετανάστευση» των Ελληνικών εταιρειών, βιοτεχνιών και τραπεζών στις Βαλκανικές χώρες με την δικαιολογία των φθηνών πρώτων υλών και χαμηλού εργατικού κόστους. Κάποιοι μάλιστα τις επιδοτήσεις τις κατασπατάλησαν σε αγορές ειδών πολυτελείας, εξοχικών κατοικιών, έκφυλης ζωής κλπ (τάχει γράψει ο τύπος). Έτσι ξοδεύαμε ανόητα, ασύνετα και με την συνδρομή των τραπεζών που εξέδιδαν πλαστικές κάρτες και τις μοίραζαν αφειδώς, τα νοικοκυριά υπερχρεώθηκαν. Μια εικονική επίπλαστη ευφορία επικρατούσε παντού. Και ήρθε τότε η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών με το χρηματιστήριο -για το οποίο μέχρι σήμερα δεν πλήρωσε κανείς! Όλα αυτά μαζί και κάποια ακόμη μας οδήγησαν σε αυτά τα χάλια.
Όλοι φταίμε. Λιγότερο ο λαός που νόμισε ότι θα είχε διάρκεια αυτό το όνειρο και περισσότερο οι πολιτικοί που διαχειρίζονταν της τύχες τις χώρας. Έτσι η εξάρτηση με τις αθρόες εισαγωγές προϊόντων αύξαινε γεωμετρικά καθημερινά και οι εξαγωγές συρρικνώνονταν στα πιο χαμηλά επίπεδα. Ξενόφερτες συνήθειες έγιναν τα πρότυπα, στο ντύσιμο, στην διατροφή ακόμα και στη συμπεριφορά. Εκείνοι πουλούσαν τα προϊόντα τους και εμείς αγοράζαμε και καταναλώναμε χωρίς να παράγουμε. Η εξάρτηση ολοκληρώθηκε σε απόλυτο βαθμό και γίναμε πλέον προβλέψιμοι και πειθήνιοι σε κάθε τους απαίτηση.
Να μιλήσουμε για τις ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή; Το τι θα παράγουμε και πόσο; Το τι θα καλλιεργούμε κατά τις επιταγές των; Αυτές οι κοινοτικές οδηγίες έβαλαν την ταφόπλακα στο κατ΄ εξοχήν δυναμικό παραγωγικό κομμάτι της Ελληνικής οικονομίας την γεωργία. Επιδότηση οι γεωργοί μας να θάψουν στις χωματερές τα ροδάκινα και τα πορτοκάλια μας για να μην ανέβουν οι τιμές. Φθάσαμε να έχουμε τιμές Γερμανίας και πιο ακριβές στα δικά μας προϊόντα, αλλά μισθούς Μπαγκλαντές οι κατά τα άλλα Έλληνες Ευρωπαίοι πολίτες! Στην ουσία οι χρεωκοπημένες οικονομίες των εταίρων μας, χρηματοδοτήθηκαν από μας. Τώρα η επιλογή μας είναι μονόδρομος.
Να φύγουμε το γρηγορότερο από την λεόντειο Ε.Ε - γιατί έτρωγαν και τρώνε τις σάρκες μας- , και να επιστρέψουμε στη δραχμή. Η αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων να γίνει σε δραχμές για να μην υποχρεωθούμε να εκχωρήσουμε εθνικό πλούτο κοψοχρονιά. Αυτός ο πλούτος της πατρίδος μας που τον υποβαθμίζουν τεχνηέντως σε χαμηλά επίπεδα, ώστε να τον καρπωθούν έναντι πινακίου φακής, ανήκε στους πριν, στους τώρα και στις επόμενες γενιές των Ελλήνων και δεν εκχωρείται.
Πρέπει να συσταθεί Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που θα δρομολογήσει πραγματική κάθαρση με την Δικαιοσύνη και δήμευση περιουσιών όλων των επιόρκων. Επειδή δεν συμφέρει σε κανέναν να αποχωρήσουμε από την Ε.Ε, διότι η έξοδός μας θα λειτουργήσει σαν ντόμινο με αποχώρηση όλων των Μεσογειακών χωρών, τρέμουν οι ισχυροί και μόνον στην ιδέα ενός τέτοιου ενδεχόμενου. Ο πανικός δεν θα είναι μόνον της Ε.Ε, αλλά και της Αμερικής {ισοτιμία δολαρίου- ευρώ}, καταρρέει το παγκόσμιο σύστημα που επιβάλλουν. Όταν το πειραματόζωο Ελλάς την «κοπανήσει» από τον δοκιμαστικό σωλήνα των πειραμάτων, χάνεται γι αυτούς το καλύτερο μοντέλο εφαρμογών στο οποίο επένδυσαν για την νέο τάξη πραγμάτων.
Ένα μεγάλο θέμα αφορά την Παιδεία. Οι Έλληνες επένδυαν και επενδύουν στη μόρφωση των παιδιών τους. Το επενδεδυμένο κεφάλαιο είναι τεράστιας αξίας, που τώρα έγινε και αυτό εξαγώγιμο προϊόν και μάλιστα χαμηλά αμειβόμενο από τους επικυρίαρχους συνεταίρους και «φίλους» μας.
Η οικονομική και πολιτική κατοχή έχει συντελεσθεί και τα ξένα κέντρα εξουσίας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια τον τόπο. Προτιμούμε να είμαστε πεινασμένοι Έλληνες ελεύθεροι πολίτες, παρά χορτάτοι και υποτελείς. Ζητούμε πίσω την αξιοπρέπεια που μας στέρησαν και την ευθύνη να διαφεντεύουμε οι ίδιοι την χώρα μας με στερήσεις, παρά να έχουμε παρατάσεις ζωής με μνημόνια και εγκρίσεις ξένων κέντρων αποφάσεων για την τύχη μας και το μέλλον των παιδιών μας.
