Γράφει ὁ Bασ. Κόκκινος, Ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου
Όσοι ἔζησαν τὰ γεγονότα τῆς ἑλληνικῆς ἐποποιίας στὰ ἀλβανικὰ βουνά, μοιραίως συγκρίνουν τοὺς ἡγέτες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης μὲ τοὺς σημερινούς, καθὼς καὶ τὴ σημερινὴ γενεὰ μὲ ἐκείνη τοῦ 1940. Ὁ Ἕλλην Κυβερνήτης Ἰωάννης Μεταξὰς ἐσχημάτισε κυβέρνηση κατόπιν ψήφου ἀνοχῆς τῆς πλειοψηφίας τῆς Βουλῆς. Τὴν 3η ὅμως Αὐγούστου 1940 ἔλαβε τὴν ἄδεια τοῦ Βασιλέως Γεωργίου νὰ ἀναστείλει τὶς ἐργασίες τοῦ Κοινοβουλίου καὶ τὶς συνταγματικὲς διατάξεις περὶ ἀτομικῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν.
Ὑποστηρίζεται ὅτι ἡ ἐνέργειά του αὐτὴ ὑπηγορεύθη ἀπὸ τὴν ἀγγλικὴ Κυβέρνηση, διαβλέπουσα τὸν ἐπικείμενο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ ἐπιθυμοῦσα νὰ ἐξασφαλίσει πολιτικὴ σταθερότητα στὴν Ἑλλάδα, ὥστε νὰ μὴν ἐμφανισθοῦν τὰ φαινόμενα τοῦ διχασμοῦ, τὰ ὁποῖα εἶχαν ἐμφανισθεῖ κατὰ τὸν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γενικῶς, οἱ ἠγέτες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης δὲν εἶχαν τὴν ἐλαφρότητα ὁρισμένων σημερινῶν ἡγετῶν, διότι οὐδεὶς ἐξ ἐκείνων θὰ ...
ἐμφανιζόταν ἔχοντας στοὺς ὤμους του τὸν υἱὸ τῆς φίλης του, ὅπως ἔπραξε ὁ κ. Σαρκοζὶ στὴν Αἴγυπτο, ἢ θὰ ὁδηγοῦσε μοτοσακὸ μὲ στολὴ μοτοσυκλετιστοὺ γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν ἐρωμένη του, ὅπως ἔπραξε ὁ σημερινὸς Γάλλος Πρόεδρος κ. Ὀλάν.
Ἐξάλλου, ἡ γενιά τοῦ 1940 διαπνεόταν ἀπὸ ἐθνικὰ ἰδεώδη καὶ ἔθετε ὑπεράνω ὅλων το καθῆκον της πρὸς τὴν πατρίδα. Οἱ σημερινοὶ νέοι διαβρωμένοι ἀπὸ τὴν ἀριστερὴ προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ, φαίνονται μὴ ἐμφορούμενοι ἀπὸ ἐθνικὰ ἰδανικὰ καὶ ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν συγχρόνων ἀπάτριδων διεθνιστῶν.
Δὲν εἶναι τυχαίο το γεγονὸς ὅτι οἱ περισσότεροι νέοι φροντίζουν νὰ ὑπηρετήσουν ὀλιγοτερο τὴν πατρίδα καὶ νὰ μὴν ἀπομακρύνονται τοῦ οἰκιακοῦ περιβάλλοντός τους. Ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι τούτων ἀκολουθοῦν τοὺς βουλευτὲς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τοὺς προπαγανδιστὲς δημοσιογράφους, ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ Πανεπιστήμια πρέπει νὰ εἶναι ἐλεύθερα σὲ κάθε πολίτη γιὰ νὰ ἐξασφαλίζεται ἡ «διακίνηση τῶν ἰδεῶν». Διακίνηση τῶν ἰδεῶν ὅμως σημαίνει δυνατότητα ἀναπτύξεως αὐτῶν στὶς πανεπιστημιακὲς Σχολὲς ἀπὸ τοὺς φοιτητὲς καὶ τοὺς καθηγητές, ὄχι δὲ ἐλευθέρα εἴσοδος στὰ Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικὰ Ἱδρύματα τῶν ἀργοσχόλων, τῶν ἀσχέτων πρὸς τὰ Πανεπιστήμια καὶ τῶν διακινητῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν.
Ἡ γενιὰ τοῦ 1940 μὲ ἀνοιγμένα τὰ φτερά, ἀγωνίσθηκε στὰ ἀλβανικὰ βουνὰ γιὰ τὴν τιμὴ τοῦ ἔθνους. Ἡ ὑπέροχη ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῆς ὑπούλου καὶ ἀνάνδρου ἰταλικῆς ἐπιθέσεως ἔσχισε ὡς ἐκτυφλωτικὴ ἀστραπὴ τὸ πυκνὸ σκότος τῆς ἀπογνώσεως, στὸ ὁποῖο εἶχε βυθισθεῖ κατὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἡ ἀνθρωπότης. Οἱ Ἕλληνες ἐπολέμησαν ἐπὶ 216 ἡμέρες, ἤτοι πολὺ περισσότερες ἀπὸ ὅλους τους ἄλλους λαοὺς τῆς Εὐρώπης, ποὺ δέχθηκαν ἐπιθέσεις τοῦ Ἄξονος. Σύσσωμό το Ἔθνος μετεῖχε ποικιλοτρόπως στὸν πόλεμο ἐναντίον τῶν Ἰταλῶν.
Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων εδωσε τὴν πρώτη κατὰ σειρὰ ἐπιτυχία στὰ ἐλεύθερα ἔθνη. Αὐτὴ ἐθρυμμάτισε τὸν θρύλο τοῦ ἀηττήτου τοῦ Ἄξονος. Αὐτὴ ἀνέτρεψε τὶς προοπτικές του καὶ τὸ πρόγραμμα τῶν ἐπιχειρήσεών του. Αὐτὴ ἐνεψύχωσε ὅλους τους ἄλλους Λαούς. Ἡ Ἑλλὰς ὑπεχρεώθη νὰ ἀντιμετωπίσει ἕναν Λαὸ πενταπλάσιο, τοῦ ὁποίου τὸ καθεστὼς ἐπὶ 18 ἔτη τὸν ὅπλιζε, τὸν ἐξηγρίωνε καὶ τὸν ἑτοίμαζε γιὰ τὴν ἀνασύσταση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Ἐντὸς 12 ἥμερων η ψυχικὴ ὑπεροχὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνέτρεψε τὴν στρατιωτικὴ κατάσταση, ποὺ ἐδημιούργησε ἡ ἐπιμελῶς προπαρασκευασθεῖσα ἐπιδρομή. Ἐντὸς 3 ἑβδομάδων μόνον ὡς αἰχμάλωτοι εὐρίσκοντο οἱ Ἰταλοὶ ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους καὶ μετὰ 2 μῆνες διεξῆγον ἀγώνα ὑπάρξεως στὴν καρδιὰ τοῦ ὁρμητηρίου τους γιὰ νὰ μὴν ριφθοῦν στὴ θάλασσα.
Ἡ ψυχικὴ ὑπεροχή τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ δὲν ἐκάμφθη, οὔτε ὅταν ἔσπευσε πρὸς βοήθεια τοῦ καταρρακωθέντος ἰταλικοῦ φασισμοῦ ὁ χιτλερικός. Ἡ Ἑλλὰς τῶν 7 ἑκατομμυρίων ἐκάμφθη βέβαια τελικῶς εἰς ἕνα τακτικὸ πόλεμο ἐναντίον 120 ἑκατομμυρίων, ἀλλὰ εἶχε ἤδη νικήσει στὰ Ἀλβανικὰ βουνὰ ἀμετακλήτως.
Συνέχισε τὸν ἀγώνα με ὅλα τα μέσα σὲ μία πραγματικὴ πανστρατιά, παντοῦ ὅπου ἐδίδετο μάχη τῆς ἐλευθερίας. Στοὺς ὠκεανούς, στοὺς αἰθέρες, στὶς ἐρήμους τῆς ὑφηλίου, στὰ βουνά, στοὺς κάμπους, στὶς πόλεις τῆς καθημαγμένης χώρας. Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ γενικὴ θυσία στὴν ἀρχὴ θὰ ἦτο ἐντελῶς διαφορετικό το τέλος τοῦ πολέμου. Οὐδεμία ἄλλη ἑλληνικὴ γενεὰ ἐγνώρισε τὶς δοκιμασίες αὐτῆς τοῦ '40. Οἱαδήποτε περίοδο τῆς ἱστορίας καὶ ἐὰν ἀνατρέξουμε, δὲν θὰ βροῦμε σὲ τόσο βραχὺ χρονικὸ διάστημα τόσο συμπεπυκνωμένο πόνο. Ἀλλὰ οὐδεμία ἄλλη γενεὰ δὲν ἐπέδειξε τόσο χαλύβδινη ἀντοχή.