Στην μεγάλη συντροφιά από φίλες και βοηθούς της Αφροδίτης, ανάμεσα στην Τύχη, την Υγεία, την Αρμονία, την Ευδαιμονία και τις Χάριτες, μάλιστα για μερικούς και η ίδια ήταν μια από αυτές, πίστευαν ότι βρισκόταν πάντα και η Πειθώ.
Οι υπηρεσίες που η Πειθώ συνήθως προσέφερε στην Αφροδίτη, ήταν κυρίως να πείθει τα κορίτσια με τα θελκτικά λόγια της να κατανικήσουν τους δισταγμούς τους και να αφεθούν στην ερωτική ένωση.
Η Πειθώ ήταν ολότελα διαφορετική από την Βία και την Ανάγκη και πίστευαν πως ήταν αδελφή της Τύχης και της Ευνομίας και μητέρα της Υγείας από την ένωσή της με τον Ερωτα.
Επειδή όμως καμιά φορά με τα πειστικά της λόγια γινόταν και αιτία συμφοράς για τους ανθρώπους, όπως στην περίπτωση του Ιάσονα και της Μηδειας, ή του Πάρι και της Ελένης, ο Αισχύλος την ονόμαζε κόρη της Ατης, δηλαδή της Συμφοράς.
Ωστόσο τα πειστικά λόγια της Πειθούς έφερναν αποτέλεσμα όχι μόνον στον έρωτα, αλλά και στον γάμο και στην απονομή της δικαιοσύνης και στις δημόσιες και στις ιδιωτικές σχέσεις των ανθρώπων και βοηθούσαν πολύ στο να διατηρείται στον κόσμο η ηθική τάξη γενικά.
Γι’ αυτό και οι προϊστορικές λατρείες και οι μύθοι που παρουσιάζουν την Πειθώ ως κόρη του Ωκεανού και γυναίκα του Φόρωνα, κάνουν πιο καλά γνωστή την αρχική φυσιογνωμία της θεάς, με έργο της να πείθει γενικά και όχι μόνον στον έρωτα.
Ως κόρη του Ωκεανού, που σύμφωνα με ορισμένους κοσμογονικούς μύθους, είναι ο πρώτος θεός και πατέρας όλων των όντων του κόσμου, η Πειθώ ανήκε σ’ εκείνες τις Ωκεανίδες που επέβλεπαν την τάξη του κόσμου.
Ως γυναίκα του Φορωνέα πάλι, που κατά τον ανθρωπογονικό μύθο του Αργούς ήταν ο πρώτος άνθρωπος και ο πρώτος θνητός βασιλιάς, η Πειθώ βοήθησε τον άντρα της να χτίσει τις πρώτες πολιτείες και να κάνει νόμους και δικαστήρια για να λύνουν τις διαφορές των οι άνθρωποι και να ζουν ειρηνικά.
