Τούρκος διεθνολόγος: «Ο Ερντογάν άρχισε τις εθνικιστικές προκλήσεις, ακολουθεί ο πόλεμος»!!!

Την πρόβλεψη ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρ. Ταγίπ Ερντογάν θα επιλέξει να κάνει πόλεμο προκειμένου να ανακτήσει χαμένα εδάφη σε Αιγαίο και Θράκη, έκανε ο  γνωστός Τούρκος διεθνολόγος και αναλυτής Μπασκίν Οράν, μετά τις δηλώσεις του «σουλτάνου» ότι η Συνθήκη της Λωζάννης ζημιώνει την Τουρκία, η οποία δήλωση μάλιστα έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας!

Είναι σαφές που το πηγαίνει η Τουρκία.

Η  τουρκική ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Τ24» δημοσίευσε δηλώσεις του Οράν ο οποίος ανέφερε: ««κατά τις συνομιλίες της Λωζάννης η Τουρκία δεν θέλησε να πάρει τα νησιά διότι οι κάτοικοί τους ήταν κατά 90% Έλληνες. Tα νησιά χάθηκαν από 1913 επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απέναντι πλευρά δεν ήταν απλώς η Ελλάδα, αλλά έξι μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία.

Αρχικά το 1913 με τη Συνθήκη του Λονδίνου και στη συνέχεια με τη Συνθήκη των Αθηνών που υπογράφηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα. Επίσης συμφωνήθηκε ώστε, τα υπόλοιπα νησιά, με εξαίρεση την Ίμβρο και την Τένεδο να δοθούν στην Ελλάδα. Ωστόσο προτού τεθεί σε ισχύ η συμφωνία αυτή, ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Λωζάννη».

Ο Οράν τονίζει: «στην πρώτη φάση έχουμε προκλήσεις. Αυτό είναι κλασική περίπτωση. στην συνέχεια έχουμε πόλεμο. Ο Ερντογάν βλέποντας ότι μειώνεται η ισχύς του στην Τουρκία θα επιλέξει τον πόλεμο».

Ακολούθως διευκρινίζει «Αυτό δεν αφορά μόνο το Αιγαίο, αλλά και το Κουρδιστάν που επίσης περιλαμβανόταν στην συνθήκη της Λωζάνης. Τις παραμονές της υπογραφής της συνθήκης, υπήρξαν στην τουρκική εθνοσυνέλευση αντιρρήσεις στην εγκατάλειψη της Μοσούλης, αλλά ο Ατατούρκ συνειδητά δεν θέλησε τη Μοσούλη με το σκεπτικό ότι τη στιγμή που δεν είναι ακόμη γνωστή η τύχη των Κούρδων της Τουρκίας, τι θα κάνουμε αν προστεθούν και οι Κούρδοι του Ιράκ, ενδιαφερόμενος περισσότερο για τον εθνοτική καθαρότητα της χώρας, παρά για τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών, που έτσι ή αλλιώς δεν είχαν τότε τόσο στρατηγική σημασία όσο σήμερα».