Βγαίνεις στην Πατησίων ή στην Αχαρνών και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στις όχθες του Γάγγη και στο πέρα από την Αφρική...

Αυτό το χάλι της Αθήνας να περιφέρονται σε αστικές γειτονιές ένα σωρό μαντίλες που σέρνουν από τρία τέσσερα παιδιά η καθεμία, ένα σωρό πιτζαμοφορεμένοι με μούσια ταλιμπανικά, ένα σωρό Ρομά που ψειρίζουν ότι κάδο βρουν και γενικώς ένα σωρό εξαθλιωμένοι πληθυσμοί, άεργοι και με περιθωριακές συμπεριφορές, θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη;

Δεν ξέρω τί ακριβώς έκανε το Αιγάλεω, το Ίλιον, το Χαιδάρι και δεν γέμισαν με όλους αυτούς τους πληθυσμούς και περπατάς εκεί και βλέπεις μια χαρά κόσμο, ενώ βγαίνεις εδώ στην Πατησίων, στην Αχαρνών και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στις όχθες του Γάγγη και στο πέρα από την Αφρική.

Να υποθέσω ότι ο δικός μας αλληλέγγυος δήμαρχος, κάτοικος Χαλανδρίου, δέχτηκε τον πακτωλό χρημάτων της αλληλεγγύης στον εποικισμό, σε αντίθεση με άλλους που προφανώς αποφάσισαν ότι οι περιοχές τους δεν πρέπει να παραπέμπουν σε τσαντίρια.

Και πόσοι ηλίθιοι πήγαν και τον ψήφισαν. Διότι ήτο "σοβαρός". Οπως και ο Αλέξης ήταν "καλύτερος από τους προηγούμενους".

Μέχρι το 2019 θα το πιούμε το πικρό ποτήρι και με τον ένα και με τον άλλο. Γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει κουκούτσι μυαλό.

Αν έχει μείνει κάτι από την Αθήνα και κάτι από την Ελλάδα ως τότε, έχουμε μία ελπίδα να χτίσουμε κάτι, έστω πάνω στα χαλάσματα. Αλλά έχω την αίσθηση ότι ούτε τα χαλάσματα δεν θα υπάρχουν. Βομβαρδισμένο τοπίο θα παραδώσουν οι "αλληλέγγυοι" άρχοντες.

 Ελένη Παπαδοπούλου