Ο Πρώτος Ιδιοκτήτης Σκλάβων Στις ΗΠΑ Ήταν Μαύρος... Η Ιστορία Που Δεν Θέλουν Να Ξέρεις!!!

Πόσοι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι ο πρώτος ιδιοκτήτης σκλάβων στην Αμερική ήταν ένας μαύρος αγρότης καπνού; Πόσοι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι χιλιάδες ελεύθεροι μαύροι στο Νότο ήταν, οι ίδιοι, ιδιοκτήτες σκλάβων;

Απάντηση: Πολύ λίγοι.

Ενσωματωμένη στο μυαλό των Αμερικανών είναι μια μεγάλη στρέβλωση της ιστορίας των μαύρων.

Η αντίληψή μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ακτιβιστές του Χόλιγουντ και τους ρεβιζιονιστές του ακαδημαϊκού χώρου. Προσθέστε και αυτούς που παπαγαλίζουν το Hollywood και τον ακαδημαϊκό κόσμο και έχετε μια ευρεία άποψη της άγνοιας που επικρατεί στην Αμερική.

Καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Τουλάχιστον εν μέρει.

Γνωρίζετε τα ακόλουθα σχετικά με την ιστορία των μαύρων στην Αμερική;

• Ο πρώτος ιδιοκτήτης σκλάβων στην αμερικανική ιστορία ήταν μαύρος.

Ο Anthony Johnson ήρθε στις αμερικανικές αποικίες τον Αύγουστο του 1619 ως μισθωμένος υπάλληλος. Το 1623 ο Johnson είχε ολοκληρώσει το συμβόλαιο του και αναγνωρίστηκε ως ελεύθερος νέγρος. Το 1651 απέκτησε 250 στρέμματα γης στη Βιρτζίνια, προσθέτοντας αργότερα άλλα 250 στρέμματα. Μια αρκετά μεγάλη περιουσία εκείνη την εποχή.

Ο Parker ήταν λευκός άποικος που απασχολούσε τον Casor ενώ ο Casor ήταν ακόμα μισθωμένος στον Johnson. Ο Johnson μήνυσε τον Parker σε Δικαστήριο του Νορθάμπτον το 1654. Το δικαστήριο δέχθηκε το δικαίωμα του Τζόνσον να κρατήσει τον Casor ως σκλάβο στις 8 του Μαρτίου του 1655.

Το δικαστήριο έκρινε: Το δικαστήριο εξέτασε σοβαρά και ζυγίζοντας ώριμα τις προκείμενες, αποφάσισε ότι ο κ. Robert Parker άδικα φυλάττει το εν λόγω νέγρο από το αφεντικό του Anthony Johnson ... Ως εκ τούτου, η απόφαση του Δικαστηρίου διέταξε ο εν λόγω νέγρος John Casor να επιδοθεί αμέσως στον εν λόγω κύριο Anthony Johnson, και ότι ο κ. Robert Parker είναι υποχρεωμένος να πληρώσει όλα τα διαδικαστικά έξοδα . Πέντε χρόνια αργότερα, το 1670, η αποικιακή συνέλευση ψήφισε νόμους που επέτρεπαν στους μαύρους και στους Ινδοί το δικαίωμα να έχουν σκλάβους της δική τους φυλής , αλλά τους απαγόρευε να κατέχουν λευκούς σκλάβους.

(Τον Ιούλιο του 2012, οι υποστηρικτές του Μπαράκ Ομπάμα θεώρησαν ότι είναι πολιτικά επωφελές να προωθήσουν την ιδέα ότι ο John Punch ήταν ο πρώτος σκλάβος αφρικανικής καταγωγής στις αμερικανικές αποικίες. Ο Ομπάμα υπάρχουν υποψίες ότι είναι απόγονος του Punch από την πλευρά της μητέρας του.)



Ελεύθεροι μαύροι συνήθως έχουν υπό την κατοχή τους μαύρους σκλάβους στον προπολεμικό Νότο.

Ο Χένρι Λούις Γκέιτς από την «Σύνοδο Κορυφής Beer» στον Λευκό Οίκο είπε, "Αυτό είναι το πιο βρώμικο μυστικό στην αφρικανική αμερικανική ιστορία. Ένα εκπληκτικά μεγάλο ποσοστό των ελεύθερων Νέγρων στο Νότο είχαν σκλάβους οι ίδιοι. "

Υπήρχαν χιλιάδες μαύροι ιδιοκτήτες σκλάβων στο Νότο. "Το 1830 υπήρχαν 3.775 τέτοιοι ιδιοκτήτες σκλάβων στο Νότο που κατείχαν 12.740 μαύρους σκλάβους, με το 80% από αυτούς να βρίσκονται στη Λουιζιάνα, Νότια Καρολίνα, Βιρτζίνια και Μέριλαντ.

Υπήρχαν οικονομικές διαφορές μεταξύ των ελεύθερων Μαύρων του Άνω Νότου και του Βαθύ Νότου, με τους τελευταίους λιγότερους σε αριθμό, αλλά πιο πλούσιους και τυπικά μιγάδες. Οι μισοί από τους μαύρους κατόχους σκλάβων ζούσαν στις πόλεις παρά στην ύπαιθρο, με τους περισσότερους στη Νέα Ορλεάνη και το Charleston.

"Οι ιστορικοί John Hope Franklin και Loren Schweninger έγραψαν": Η μεγάλη πλειοψηφία των κερδοσκοπικών ελεύθερων μαύρων κατόχων σκλάβων κατοικούσαν Νότια χαμηλά.

Το μεγαλύτερο μέρος τους προερχόταν από μεικτές σχέσεις, συχνά από γυναίκες που συζούσαν ή ήταν ερωμένες λευκών ανδρών, ή από άνδρες μιγάδες .... οι λευκοί τους παρείχαν γης και σκλάβους , είχαν υπό την κατοχή τους αγροκτήματα και φυτείες, δούλευαν με τα χέρια τους το ρύζι, το βαμβάκι, καθώς και τα χωράφια της ζάχαρης, και όπως οι λευκοί σύγχρονοί τους ήταν προβληματισμένοι με τους φυγάδες».

Ο Ιστορικός Ira Berlin έγραψε: " Σε κοινωνίες σκλάβων, σχεδόν όλοι - ελεύθεροι και δούλοι - φιλοδοξούσαν να εισέλθουν στην τάξη που κατείχε σκλάβους, και κατά περίσταση κάποιοι πρώην σκλάβοι εισέρχονταν στις τάξεις των κατόχων σκλάβων αν και η αποδοχή τους ήταν απρόθυμη, καθώς κουβαλούσαν το στίγμα της δουλείας στην καταγωγή τους και στην περίπτωση της αμερικανικής σκλαβιάς, το χρώμα στο δέρμα τους.

"Το να γράψει κάποιος εκτενώς για μαύρους σκλάβους που ανήκαν στον προπολεμικό Νότο θα απαιτήσει μια βιβλιοθήκη γεμάτη τόμους. Μαύροι ιδιοκτήτες σκλάβων: Ελεύθεροι Μαύροι αφέντες στη Νότια Καρολίνα, 1790-1860 του Larry Koger αποτελεί μια καλή πρόταση.

Ο Koger λέει ότι ο Richard Holloway, ο πρεσβύτερος, ήταν ένας μαύρος ξυλουργός που αγόρασαν τα ξαδέλφια του από την Αφρική ως εργάτη σκλάβων. Cato ήταν το όνομα ενός από τους δούλους του. Ο Cato παρέμεινε στην κατοχή του Holloway όλη την δεκαετία του 1830 και του '40, σύμφωνα με τον Koger, μέχρι που πωλήθηκε στο γιο του, Richard Holloway,τον νεώτερο, το 1845. Ο Cato πέθανε το 1851 και ο νεότερος Holloway τον αντικατέστησε με την αγορά ενός δεκαεξάχρονου μαύρου αρσενικού.

Ο Koger λέει ότι υπήρχαν δέκα μαύροι ιδιοκτήτες σκλάβων στο Charleston City της Νότιας Καρολίνα το 1830. Το 1860 ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης σκλάβων στη Νότια Καρολίνα ήταν ο William Ellison, ένας μαύρος ιδιοκτήτης φυτείας.

Η αναλογία των ελεύθερων Μαύρων ιδιοκτητών μαύρων σκλάβων, το 1830 ήταν 25 προς 1, εκφραζόμενη ως 25:1. Με άλλα λόγια υπήρχε περίπου ένας μαύρος ιδιοκτήτης μαύρων σκλάβων για κάθε 25 ελεύθερους μαύρους που ζουσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1830.



Το 1830 υπήρχαν περίπου 319.599 ελεύθεροι Μαύροι που ζουσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ίδιο έτος υπήρχαν 12.740 σκλάβοι που ανήκαν σε μαύρους.

Η αναλογία των ελεύθερων Μαύρων που κατείχαν δούλους, τότε, ήταν 319,599:12,740. Που σημαίνει 25:1.

Για τα λευκούς ήταν περίπου 6:1. Οι λευκοί είχαν περίπου τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να κατέχουν σκλάβους από τους Μαύρους. Αν και ο ανάλογος αριθμός λευκών έχουν δούλους ήταν μεγαλύτερος από ό, τι των μαύρων που είχαν δούλους, το γεγονός ότι μαύροι κατείχαν μαύρους ως σκλάβους, σε μια αναλογία 25:1, είναι προβληματικό για τους ρεβιζιονιστές.

Από dailykenn
Απόδοση Κειμένου dorieas