Στην ισλαμική σωτηριολογία υπάρχουν ομοιότητες με το Χριστιανισμό αλλά και μεγάλες διαφορές.

Ένα από τα επίμαχα θέματα στην ισλαμική σωτηριολογική θεολογία είναι η ανταμοιβή για τους εναρέτως και ευσεβώς ζώντες, η οποία ολοκληρώνεται με την είσοδο στον παράδεισο (τζάννα), εντός του οποίου οι εισερχόμενοι θα απολαμβάνουν μεταξύ άλλων και γήινες απολαύσεις.

Η γενική λαϊκή αντίληψη, η οποία υπάρχει είναι ότι ο ισλαμικός παράδεισος είναι τόσο αισθησιακός και οι ευσεβείς που πάνε σε αυτόν θα ανταμειφθούν από τον Αλλάχ με 72 παρθένες – γυναίκες του παραδείσου (ουρί), οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη ωριμότητα και διαθέτουν μεγάλα στήθη. Αντιθέτως οι γυναίκες που πάνε στον παράδεισο θα ανταμειφθούν με μόνο ένα άνδρα και θα είναι ικανοποιημένες με αυτόν.

Στην πραγματικότητα παρόλο που υπάρχουν αρκετές πηγές, συμπεριλαμβανομένου και του Κορανίου, οι οποίες αναφέρουν ότι οι ενάρετοι άνδρες θα ανταμειφθούν με παρθένες εντούτοις η αυθεντικότητα του αριθμού 72 είναι αμφισβητούμενη γιατί μόνο ελάχιστες αναφορές υπάρχουν επί του προκειμένου, και αυτές έχουν να κάνουν με την παράδοση (χαντίθ) και όχι με το ίδιο το Κοράνιο. Στο Κοράνιο δεν αναφέρεται ρητώς ο αριθμός των 72 παρθένων.

Απλώς γίνεται αναφορά στο κεφάλαιο (σούρα) 56, στίχο (αγιάτ) 36, ότι δηλαδή οι πιστοί μουσουλμάνοι θα ανταμειφθούν στον παράδεισο με παρθένες. Το Κοράνιο επίσης περιγράφει και τα φυσικά χαρακτηριστικά των παρθένων, όπως για παράδειγμα, θα έχουν μεγάλα μάτια (Κορ. 37:48) και μεγάλα στήθη (Κορ. 78:33). Συνεπώς ο αριθμός των 72 παρθένων είναι δευτερευούσης σημασίας και γίνεται συγκεκριμένος στα βιβλία της ισλαμικής παραδόσεως (χαντίθ), τα οποία μεταφέρουν τόσο τα λόγια όσο και τις πράξεις του προφήτη Μωάμεθ ή ακόμη την έγκρισή του για ό,τι λέχθηκε ή τελέστηκε ενώπιόν του.

Τα βιβλία της ισλαμικής παράδοσης σήμερα αναγνωρίζονται ως το δεύτερο θεμέλιο του Ισλάμ μετά το Κοράνιο. Η ύπαρξή τους έγκειται στην ανάγκη μιας δευτερεύουσας επικουρικής πηγής που να συμπληρώνει το Κοράνιο για την ερμηνεία προβλημάτων που δεν απαντάει άμεσα το ίδιο το Κοράνιο.

Για παράδειγμα, στη Σουνάν Ιμπν Μάτζα, μία από τις έξι κύριες χαντίθ, υπάρχει η εξής αναφορά: «Ο αγγελιαφόρος του θεού είπε ‘κάθε άνδρας που θα γίνει αποδεκτός στον παράδεισο από το Θεό θα νυμφευτεί με 72 γυναίκες, δύο από αυτές θα είναι ουρί (γυναικείες οντότητες του παραδείσου θεϊκής ομορφιάς) και 70 κληρονομιά από αυτές που κατοικούν στην κόλαση. Όλες θα έχουν φιλήδονα όργανα και ο άνδρας θα έχει αιώνια στύση πέους’» (Σουνάν Ιμπν Μάτζα, 39).

Παρομοίως, σε άλλη αναφορά χαντίθ δηλώνεται από πολλούς αφηγητές ότι ο μάρτυρας του ισλάμ (σαχίντ) θα επιβραβευθεί μεταξύ άλλων και με 72 γυναίκες του παραδείσου. Στη Σουνάν αλ Τιρμίδι, μία άλλη από τις έξι κύριες συλλογές παραδόσεων αναφέρεται το εξής: «Ο Προφήτης είπε: ‘Η ελάχιστη επιβράβευση για τον κόσμο του παραδείσου είναι μία κατοικία, όπου υπάρχουν ογδόντα χιλιάδες υπηρέτες και 72 ουρί, πάνω από τους οποίους υπάρχει ένας θόλος διακοσμημένος με μαργαριτάρια, γαλαζοπράσινος και κατακόκκινος, με τεράστια έκταση’» (Σουνάν αλ Τιρμίδι, Τομ. 4 κεφ. 21).

Επίσης στο πολύ σημαντικό βιβλίο παραδόσεων Σουνάν αλ Κούμπρα, υπάρχουν συνεχείς αναφορές σε 70 γυναίκες για όποιον εισέρχεται στον Παράδεισο και ο οποίος θα ενισχυθεί από το θεό με τη δύναμη 100 ανδρών όχι μόνο στο φαγητό και το ποτό αλλά και στο σεξ. Με το θέμα αυτό ασχολήθηκαν μεγάλοι θεολόγοι του Ισλάμ, όπως ο Πέρσης Αλ Γκαζάλι (1058 – 1111 μ.χ.), ο οποίος γράφει επίσης για τις 72 παρθένες, στο βιβλίο «Η αναβίωση των θρησκευτικών επιστημών», ως επιβράβευση για τον πιστό μουσουλμάνο στον παράδεισο. Αν και στο Ισλάμ απαγορεύεται η αυτοκτονία, εντούτοις επιτρέπεται και ανταμείβεται η αυτοθυσία για το σκοπό του Ισλάμ. Το Κοράνιο λέει ότι όλοι οι άνδρες θα ανταμειφθούν στο παράδεισο με παρθένες.

Όμως το ίδιο βιβλίο λέει ότι οι μάρτυρες του ισλάμ, δηλαδή αυτοί που πολεμούν με τον τρόπο του θεού (τζιχάντ) θα έχουν μεγαλύτερη ανταμοιβή, χωρίς να προσδιορίζει ακριβώς τι εννοεί όταν λέει για μεγαλύτερη ανταμοιβή. Αυτό το κενό που υπάρχει στο Κοράνιο έρχονται να το καλύψουν οι ερμηνείες των χαντίθ που μιλούν για το συγκεκριμένο αριθμό των 72 παρθένων, ως μία από τις επτά ευλογίες του θεού προς τον μάρτυρα του ισλάμ. Με αυτό τον τρόπο επεκράτησε να γίνεται αναφορά στον αριθμό 72 και να συνδέεται με τις επιθέσεις αυτοκτονίας. Τα θέμα αυτό έλαβε διεθνή διάσταση και έγινε γνωστό στο δυτικό κόσμο όταν άρχισαν να πυκνώνουν οι επιθέσεις αυτοκτονίας στις Παλαιστινιακές περιοχές, με τις επιθέσεις της οργάνωσης Χαμάς.

Επίσης, συχνά στα κηρύγματα της Παρασκευής και σε τηλεοπτικές εκπομπές της Χαμάς στις Παλαιστινιακές περιοχές γίνεται αναφορά στο θέμα αυτό. Συμπερασματικώς, στο ισλάμ είναι ευδιάκριτη η γήινη κοινωνική κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών ακόμη και στον μουσουλμανικό παράδεισο. Με άλλα λόγια, η γήινη ανδρική πολυγαμία συνεχίζεται ως επιβράβευση και στον παράδεισο. Ο κορανικός παράδεισος, όπως περιγράφεται, είναι εξ ορισμού αισθησιακός, υποσχόμενος στους ενάρετους μουσουλμάνους φιλήδονες παρθένες, χωρίς να προσδιορίζει τον ακριβή αριθμό τους.

Στα βιβλία των παραδόσεων (χαντίθ), τα οποία έχουν συμπληρωματικό χαρακτήρα στην ερμηνεία του Κορανίου, γίνεται επανειλημμένως αναφορά στον αριθμό των 72 παρθένων, παρέχοντας και λεπτομέρειες σχετικά με τα χαρακτηριστικά τους, όπως όμορφες, μεγάλα μάτια, μεγάλα στήθη, λευκό δέρμα, αιώνια νέες κά. Λεπτομέρειες αναφέρονται και στο χαρακτηριστικά των ανδρών που εισέρχονται στον παράδεισο, όπως πέη με μόνιμη στύση και σεξουαλική δύναμη που θα ικανοποιεί 100 γυναίκες.

Το Κοράνι δεν αναφέρει συγκεκριμένα τι εννοεί όταν μιλά για μεγαλύτερη ανταμοιβή για τους μάρτυρες του ισλάμ, τα βιβλία της παράδοσης όμως προσδιορίζουν τον αριθμό των 72 παρθένων ως μία από τις έξι ευλογίες του Αλλάχ.

Χρήστος Ιακώβου