Στις 15 Ιανουαρίου 1973 ο Γ. Παπαδόπουλος προχώρησε σε μία κυριολεκτικά «απροσδόκητη χειρονομία»: Η Ελλάς παραιτήθηκε από την δωρεάν αμερικανική βοήθεια!

Μόλις τρεις ημέρες πριν, ο ηγέτης τής Επαναστάσεως είχε στείλει προσωπική επιστολή προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρ. Νίξον με την οποία τού γνωστοποιούσε επισήμως την απόφασι τής Ελλάδος να παραιτηθεί από την δωρεάν βοήθεια. Η Κυβερνητική ανακοίνωσις για την απόφασι, είχε ως εξής: «Η Κυβέρνησις απεφάσισεν όπως δηλώση εις την φίλην και σύμμαχον Κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι παραιτείται τού λοιπού -αρχής γενομένης από τού τρέχοντος έτους- τής παρεχομένης υπό των Ηνωμένων Πολιτειών δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας».

Το γεγονός ήταν εκπληκτικό! Από την εποχή τού Δόγματος Τρούμαν το 1947 για πάνω από μία 20ετία η Ελλάς δεν έδινε ούτε μία δραχμή για εξοπλισμούς. Ζούσε υπό την σκιά τής αμερικανικής στρατιωτικής βοηθείας.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος από το 1968 και έπειτα, εισήγαγε για πρώτη φορά μία νέα αμυντική πολιτική εξοπλισμών εξ’ εθνικών πόρων (Τρία 5ετή Προγράμματα Εξοπλισμών Ενόπλων Δυνάμεων). Ο Σόλων Γρηγοριάδης παραδέχεται:

Η Ελλάς έγινε μία από τίς καλύτερες αγορές των βιομηχανιών εξοπλισμού. Τα κυριώτερα όπλα πού απέκτησε από το 1970 με τον τρόπο τούτον ήσαν:

– 60 άρματα νεωτάτου τύπου ΑΜΧ-30 από την Γαλλία.

– 4 υποβρύχια 1000 τόννων από την Δ. Γερμανία.

– 4 πυραυλακάτους 250 τόννων από την Γαλλία.

– 36 μαχητικά αεροπλάνα “Φάντομ 4” από την Αμερική.

Οι εξοπλισμοί εξ εθνικών πόρων τού Γ. Παπαδοπούλου είχαν οδηγήσει στην απεξάρτησι από την δωρεάν βοήθεια.

Το μόνο πού αντιπροσώπευε πλέον η δωρεάν βοήθεια περιγράφεται με δύο λέξεις: εξάρτησις και κηδεμονία. Όμως οι δύο αυτές λέξεις προκαλούσαν αλλεργία στον Γεώργιο Παπαδόπουλο όπως είδαμε επανειλημμένα. Τέτοια αλλεργία ώστε τον Αύγουστο του 1971 να φθάση νά απειλήσει τις ΗΠΑ ότι θα εκδιώξη από την Ελλάδα όλες τις βάσεις και τούς Ρ/Τ σταθμούς.

Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν πάντοτε την δωρεάν βοήθεια ως μέσον χειραγωγήσεως και πιέσεως. Το «embargo» πού είχαν κηρύξει στην Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 και έπειτα ήταν σχεδόν συνεχές με μικρές διακοπές σε περιόδους κρίσεων (γεγονότα Πράγας ’68 – Συρίας ’70 κ.λπ.). Αλλά και τότε υφίστατο συνεχείς περικοπές και διακυμάνσεις ανάλογα με τις διαθέσεις τού Κογκρέσσου…

Εν τέλει, για το έτος 1973 καθωρίσθηκε στα 15.000.000 δολλάρια. Ποσόν ευτελές.

Τότε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ως Εθνικός Ηγέτης φερόμενος, αντέταξε ακόμη ένα γενναίο «ΟΧΙ». Και με την περισσότερο συμβολική και πολιτική παρά οικονομική εκείνη ενέργεια προχώρησε ουσιαστικά σε μία Διακήρυξι Ανεξαρτησίας τής Ελλάδος έναντι των ΗΠΑ.

Ενδεικτικό είναι το τι έγραφε η πασίγνωστη εφημερίδα “TIMES” τής Ν. Υόρκης για την απόφασι:

«Η χειρονομία, εξυψούσα την ελληνικήν εθνικήν υπερηφάνειαν, υπογραμμίζει ταυτοχρόνως την άνοδον τής ελληνικής οικονομίας -άνοδον η οποία επέτρεψεν εις την Ελλάδα να αγοράση όπλα επί εμπορικής βάσεως “Φάντομ” από τας Ηνωμένας Πολιτείας, πυραυλοφόρους κανονιοφόρους και άρματα μάχης από την Γαλλίαν και υποβρύχια από την Δυτ. Γερμανίαν». (17-1-1973)

Ο διεθνής Τύπος σχολίαζε την απόφασι με τίτλους όπως «Ελληνικό “ΟΧΙ” στην στρατιωτική βοήθεια». Οι “TIMES” τού Λονδίνου έγραφαν:

«Η ζωτικότης τής Ελληνικής Οικονομίας κατέστησε δυνατή την ελληνική στροφή. Αμερικανοί επίσημοι έχουν εντυπωσιασθή από την τεράστια αύξησι τών ελληνικών αποθεμάτων σέ χρυσό και συνάλλαγμα, ήτα οποία ανήλθαν σε 1 δισεκατομμύριο δολλάρια.

Η Ελληνική απόφασις θέτει τίς σχέσεις Ελλάδος καί ΗΠΑ επί πλέον ανεξαρτήτου βάσεως!…»

Σε σχόλιο τού BBC από τον δημοσιογράφο Σ. Μανζώ αναφερόταν: «Ευκαιρία ήταν για το καθεστώς των Αθηνών να διακηρύξη ότι ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική και δεν επιτρέπει σε καμμία ξένη δύναμι, ούτε στις ΗΠΑ, να δίνη εντολές και να χρησιμοποιή την Ελλάδα για τα συμφέροντά της»!

Η απόφασις λοιπόν πού έλαβε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν μία από τις πιο υπερήφανες και μεγάλες αποφάσεις πού έχει λάβει ποτέ Κυβερνήτης στην Ελλάδα. Ακόμη και ο αριστερός συγγραφεύς Σ. Γρηγοριάδης, ομολογεί έκπληκτος για την ενέργεια Παπαδοπούλου: «…Σε άλλη εποχή θα ήταν αδιανόητη για μία ελληνική κυβέρνησι. Η δωρεάν στρατιωτική βοήθεια ασκούσε υπνωτιστική επίδρασι καί υπεδούλωνε τελείως τον αμυντικό εφοδιασμό τής Ελλάδος στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Και η χειρονομία τού Γ. Παπαδοπούλου υποδηλούσε τό γεγονός ότι η ανεξαρτησία των ελληνικών εξοπλισμών πού άρχισε βαθμιαία από το 1970, υπεισήρχετο, όπως είδαμε, oσάν νέος παράγων στις διεθνείς σχέσεις τού καθεστώτος».