Μερικές φορές, η τύχη τα φέρνει με τέτοιον τρόπο, ώστε να καθίσταται αυταπόδεικτος ο ισχυρισμός του «defence-point.gr», ότι όταν μιλάμε για την Ελλάδα, δυστυχώς δεν μιλάμε για μια «φυσιολογική» χώρα στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το παράδειγμα των τελευταίων ωρών με τους περίφημους «κανόνες εμπλοκής» που αποδέσμευσε το γραφείο του Τούρκου πρωθυπουργού στην φοβερή και τρομερή τουρκική αρμάδα με τα… ναρκοθηρευτικά, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο αρχηγός του Ναυτικού τους, οναύαρχος Μποστάνογλου, σε συνδυασμό με το «σοκ» που επιδεικνύουν τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, αποκαλύπτει του λόγου το αληθές.
Για να «σκαλίσουμε» όμως λίγο και τη μνήμη μας και να βοηθηθούμε μπας και κατανοήσουμε πόσο «χαβαλέδες» είμαστε, με το συγκεκριμένο θέμα είχαμε ασχοληθεί όταν συζητούσαμε για την κρίση των Ιμίων, όταν ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Λυμπέρης, είχε ζητήσει αποδέσμευση των «κανόνων εμπλοκής» («rules of engagement» στη διεθνή ορολογία) και οι ευφυείς πολιτικοί μας, αναρωτιόντουσαν τι στο διάβολο είναι αυτό! Το θυμόμαστε;
Αυτοί οι άνθρωποι, εκλεγμένοι, είχαν κληθεί υποτίθεται να διαχειριστούν διεθνή κρίση, χωρίς να γνωρίζουν τα στοιχειώδη. Τα ονόματα τα ξέρουμε όλοι, δεν υπάρχει λόγος να τα συζητάμε ξανά. Δυο δεκαετίες μετά, η χώρα εμφανίζεται να συζητά τα ίδια ακριβώς πράγματα και πάλι σχεδόν όλοι δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται. Με αποτέλεσμα, οι πονηροί ανατολίτες να εξαπολύουν χονδροειδείς ψυχολογικές επιχειρήσεις σε βάρος μας κι εμείς να «τσιμπάμε» σταθερά, ίσως και για να μη χαλάσουμε την… παράδοση. Πως αλλιώς να το εξηγήσεις;
Τι έγινε δηλαδή, ποιο είναι το παράξενο που τόσο μας μπέρδεψε; Ας το δούμε ψύχραιμα. Δύναμη του ΝΑΤΟ ασκείθται στις αντιναρκικές επιχειρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Στη δύναμη αυτή συμμετέχει η Τουρκία με πλοία του Ναυτικού. Λογικό. Μέλος του ΝΑΤΟ είναι. Φρόντισαν βέβαια να περάσουν επικοινωνιακά τη δραστηριότητά τους ως «φιλοδυτική», για να αποκαλέσουν εμμέσως την αντίστοιχη ναυτική δραστηριότητα Ρώσων, Ισραηλινών και Κυπρίων Ελλήνων, ως… ακριβώς το αντίθετο (βλ. http://www.defence-point.gr/news/?p=115847).
Στην περιοχή έχει προκληθεί πρόβλημα ασφαλείας, το οποίο βέβαια προκάλεσαν οι ίδιοι οι διεθνείς ταραξίες Τούρκοι, με τη γνωστή τους συμπεριφορά. Από τη στιγμή που στην περιοχή υπάρχει υπερσυγκέντρωση πολεμικών πλοίων και το πρόβλημα υφίσταται, ετέθη θέμα «τι κάνουμε ρε παιδιά αν τύχει και αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα;». Θεωρητικό είναι – τονίζουμε – το ενδεχόμενο. Και για να παραστήσουν ότι είναι δημοκρατικό κράτος, οι στρατηγοί ζήτησαν «κανόνες εμπλοκής» από την πολιτική ηγεσία. Δηλαδή τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου (ο δεύτερος μπήκε… για ομορφιά).
Δηλαδή, «τι κάνουμε» αν προκύψει πρόβλημα και υπό ποίες προϋποθέσεις χρησιμοποιούμε στρατιωτική βία. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, κανόνες εμπλοκής σε μια ναυτική δύναμη που κινείται σε κάποια απόσταση από τα χωρικά της ύδατα, πάντα υπάρχουν. Έστω και τυπικά. Να προσθέσουμε καιλίγη δόση σκόπιμα καλλιεργούμενης παράνοιας στην Τουρκία για το θέμα των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο (ακόμα και συνήθως ψύχραιμες φωνές και γραφίδεςστη χώρα, συναγωνίζονται και μεταξύ τους και με άλλους «σεσημασμένους», στη μπουρδολογία τις τελευταίες μέρες) και το σκηνικό είναι έτοιμο.
Έστησαν κατά πάσα πιθανότητα την ερώτηση με κάποιον δημοσιογράφο και για μια άσκηση όπου στην Ελλάδα θα εξέδιδε απλώς ένα Δελτίο Τύπου το ελληνικό ΓΕΝ, στην Τουρκία ήταν παρών ο αρχηγός του Κλάδου για να απαντήσει! Και το θέμα δημιουργήθηκε από το πουθενά!
Για να μην τρελαθούμε εντελώς, από ποια δύναμη φοβούνται οι Τούρκοι επίθεση και ζήτησαν αποδέσμευση κανόνων εμπλοκής; Από τη Ρωσία; Από το Ισραήλ; Από την Αίγυπτο; Από το κυπριακό… Ναυτικό; Ή μήπως από το ελληνικό που είναι προσεκτικό σε βαθμό παρεξηγήσεως; Τα ελληνικά πολεμικά πλοία, αν δεν μας απατά η μνήμη μας, βρίσκονται στην περιοχή ενταγμένα σε διεθνείς δυνάμεις υπό την αιγίδα διεθνών οργανισμών.
Πέταξε λοιπόν τη μπαρούφα ο ναύαρχος, «τσιμπήσανε» ως συνήθως «τα πρόβατα» και οι Τούρκοι πλέον καγχάζουν ότι πέτυχαν τον στόχο τους, δηλαδή το να στείλουν σαφές μήνυμα αποφασιστικότητας, ότι θα χρησιμοποιήσουν στρατιωτική βία για να προασπίσουν «τα συμφέροντά τους που προκύπτουν από το διεθνές δίκαιο», όπως φαιδρά γράφεται κατά κόρον τις τελευταίες μέρες στη γείτονα. Προπαγάνδισαν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τον μύθο του πανίσχυρου και του αήττητου, για μια ακόμη φορά!
Κόπτονται τόσο πολύ για το διεθνές δίκαιο, αρκεί όμως να είναι οι ίδιοι ερμηνευτές του, διότι εάν είχαν το δίκιο με το μέρος τους, το πρώτο πράγμα που θα έλεγαν είναι: «Σταθείτε ρε παιδιά, για να περάσουμε μια βόλτα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και κανένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο να μας πει μια γνώμη ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο». Δεν πάνε όμως, διότι εκεί θα κληθούν να εξηγήσουν πολλά. Προτιμούν τον νόμο της ζούγκλας, θεωρώντας εαυτούς άτρωτους.
Δεν έγινε όμως έτσι, ούτε και να το περιμένουμε. Διότι κατά βάθος και οι ίδιοι γνωρίζουν, ότι πρόκειται για υπέρμαχους της «τακτικής του νταβατζή», της τακτικής του απολίτιστου και κρετίνου. Όπως ο «σφίχτης» στον δρόμο απειλεί να συντρίψει τον απλό καθημερινό ανθρωπάκο, επειδή τόλμησε να του πει λίγο πιο δυνατά, «θέλεις να με σκοτώσεις; Βγήκες από στοπ!», δηλαδή του είπε απλώς το αυτονόητο. Δεν έχει όμως σημασία. Αυτό που ξέρει μόνο ο ανεγκέφαλος είναι το ακατάσχετο υβρεολόγιο και η τσάμπα μαγκιά. Αυτούς που όλοι οι φυσιολογικοί κατά βάθος σιχαίνονται, αλλά σπανίως τους το λένε.
Αυτή είναι η Τουρκία. Έτσι συμπεριφέρεται. Τί μας ξενίζει; Τί δε γνωρίζαμε; Βλέπει κανείς την ποιότητα της ηγεσίας της. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, φυσιολογικές σχέσεις με τέτοια χώρα δεν υπάρχει περίπτωση να αναπτύξεις, εκτός κι αν είσαι διατεθειμένος να της λες συνέχεια «ναι» και να την κανακεύεις αδιαλείπτως. Τότε ίσως αποφασίσει να σου πετάξει ένα ξεροκόμματο, άσε που θα πιστεύει στη συνέχεια ότι της χρωστάς αιώνια ευγνωμοσύνη.
Δυστυχώς δεν έχει υπάρξει ένας «Τούρκος Νίκος Δήμου» να γράψει το αντίστοιχο βιβλίο του γνωστού «κωλο-Έλληνες» (δεν αναφερόμαστε στο περιεχόμενο, τον τίτλο σε «απόλυτες τιμές» χρησιμοποιούμε). Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στον λαό, ή μάλλον στους εκατοντάδες λαούς της χώρας.
Είναι εντελώς ανώμαλη η κατάσταση. Αν θέλουν εδώ, αυτός δηλαδή ο συρφετός που αποκαλούμε «πολιτική τάξη» (με ελάχιστες εξαιρέσεις), ας το καταλάβουν. Ανάμεσα σε αυτούς και ορισμένοι που έχουν λουφάξει, καθώς μας έλεγαν μέχρι πρόσφατα «θα το ρισκάρουμε» και δήλωναν πως θα περικόψουν τις εξοπλιστικές δαπάνες. Αυτές που έχουμε δηλαδή ήδη εξαερώσει! Με τη χώρα να μην έχει προβεί σε οποιοδήποτε εξοπλιστικό πρόγραμμα κύριου υλικού, εδώ και μια σχεδόν δεκαετία!
Αυτούς έχουμε και ακούμε να παθαίνουν ακατάσχετη λογοδιάρροια στα κανάλια όπου ξημεροβραδιάζονται, αφού άλλη δουλειά δεν έμαθαν να κάνουν, διαφημίζοντας την ασχετοσύνη τους. Αυτούς ψηφίζουμε, άρα αυτούς θέλουμε, διότι έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Αυτούς βλέπει και ο Τούρκος απέναντι και γελάει.
Περιμένετε λοιπόν κύριοι και κυρίες, υπομονή. Τα καλύτερα προσεχώς.
