Φανταστικοί διάλογοι..
Συναντιέται ο Αντώνης με τον Αχμέτ στις αρχές του Δεκεμβρίου και του λέει - Αχμέτ "μάζεψε" τον Barbaro πίσω γιατί χαλνάει "η πολιτισμική εικόνα" στα αγαπησιάρικα σήριαλ που βλέπουμε από την Τουρκία.
- Αν δεν το κάνεις ο Βαγγέλης θα ενεργοποιήσει ..το νομικό μας οπλοστάσιο.
«Κανόνες εμπλοκής» από Ε.Βενιζέλο για Τουρκία: «Θα ενεργοποιήσουμε το… νομικό μας οπλοστάσιο»!
Σε τι διαφέρει το Barbaros μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ από τα τουρκικά σήριαλ μέσα στην κουλτούρα του Νεοέλληνα;
Απαντήσεις παίρνουμε από τα παρακάτω αποσπάσματα της εργασίας
" Πολιτιστική διπλωματία και τουρκικά σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση" της Νάντια Σαμαρά
" Η Πολιτιστική Διπλωματία είναι ένα εργαλείο των διεθνών σχέσεων το οποίο έχει κυρίως δυο στόχους: τη θετική προβολή της χώρας στο εξωτερικό χρησιμοποιώντας στοιχεία από τον πολιτισμό της, όπως τέχνες, γλώσσα, πολιτιστικές αξίες και πολιτιστικά αγαθά, αλλά και την προσέγγιση και αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των χωρών μέσω των πολιτιστικών δράσεων. Το εργαλείο για τη βελτίωση της εικόνας μιας χώρας στο εξωτερικό αλλά και για την αλληλοκατανόηση δυο διαφορετικών πολιτισμών, είναι η προβολή και ανταλλαγή ιδεών, πληροφοριών, αξιών ανάμεσα στα κράτη και στους πολίτες τους."
"Το θέμα της έντονης προβολής των τουρκικών σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση, έχει αποτελέσει θέμα συζητήσεων τον τελευταίο καιρό. Κάποιοι, αντιμετωπίζουν το γεγονός ως θετικό, επικεντρώνοντας τη συζήτηση στα θετικά αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσει. Οι Έλληνες γνωρίζουν τους γείτονες τους, κατανοούν την κουλτούρα τους, συνειδητοποιούν τα κοινά τους σημεία και μέσα από αυτή την επαφή αλλάζει και αποκτά θετικό παρανομαστή η γενικότερη άποψη για τον τουρκικό λαό (όχι για τη τουρκική κυβέρνηση, φυσικά). Άλλοι, διαπιστώνουν ότι λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική τηλεόραση με την παντελή έλλειψη ελληνικών τηλεοπτικών παραγωγών, τα τουρκικά σήριαλ αποτελούν την εύκολη, φτηνή και ασφαλή λύση για τα ιδιωτικά κανάλια, εις βάρος πάντα των εργαζομένων στην ελληνική τηλεόραση. Βεβαίως, υπάρχουν και αυτοί που με αφορμή την προβολή τουρκικών σειρών επιτίθενται στη γείτονα χώρα σε εθνικιστικό επίπεδο, με επιφανειακά επιχειρήματα, διεγείροντας κυρίως μακροχρόνια στερεότυπα."
" Σήμερα, όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Τα τουρκικά σήριαλ έχουν στην κυριολεξία αντικαταστήσει τα ελληνικά. Η υπερβολική αυτή προβολή τουρκικών σειρών έχει πάψει να θυμίζει εφαρμογή της πολιτιστικής διπλωματίας. Είναι μόνο εξυπηρέτηση πρόσκαιρων οικονομικών συμφερόντων των ιδιωτικών καναλιών."
" Πέρα από το γεγονός, ότι προβάλλοντας ξένα σήριαλ, με την ταυτόχρονη απουσία ελληνικών παραγωγών, ο εγχώριος καλλιτεχνικός χώρος πλήττεται, προκύπτουν και επιμέρους ερωτήματα σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η πληθώρα τουρκικών σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση μπορεί να χαρακτηριστεί και ως εφαρμογή τακτικών ήπιας ισχύος (της λεγόμενης soft power κατά τον Joseph Nye) από τουρκικής πλευράς και μάλιστα εν αγνοία της (βέβαια, το ότι μπορεί να γίνεται εν αγνοία της δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα στην τουρκική πλευρά). Διότι, η συχνότητα προβολής των τουρκικών σήριαλ τα καθιστά εν δυνάμει– ακόμα και ασυνείδητα- μέσα επιβολής του ενός στον άλλο και παύουν πια να είναι μέσα προσέγγισης και αλληλοκατανόησης."
"Τα ιδιωτικά κανάλια επιδιώκουν να γίνουν κερδοφόρες επιχειρήσεις. Πρωτεύον στόχος τους είναι το κέρδος και προφανώς σε περιόδους οικονομικής κρίσης, έχουν βρει τον τρόπο να προμηθεύονται τουρκικές σειρές σε χαμηλό κόστος. Όμως, κατά τη γνώμη μας αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται όρια και αξιολόγηση.
Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, η ελληνική τηλεόραση χρειάζεται να στηρίξει την εγχώρια αγορά, και όχι μια ξένη πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την τουρκική αγορά με την οποία οι διπλωματικές μας σχέσεις βρίσκονται ακόμα σε μια ανοιχτή διαδικασία και υπάρχουν διπλωματικά ζητήματα άλυτα. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται μέτρο και σύνεση. Ο πολιτισμός είναι μέσο επικοινωνίας ανάμεσα σε λαούς αλλά μπορεί να γίνει και μέσο επιβολής (και μάλιστα από τα πιο επιτυχημένα)." Νάντια Σαμαρά
Και όμως "τηλεοπτικό εμπάργκο" στα τουρκικά σήριαλ δεν γίνεται με τίποτε.
Είναι σαν να κόβεις την απογευματινή συνήθεια του καφέ από κάποιους που τον έχουν ανάγκη για να ξυπνήσουν από τον μεσημεριανό ύπνο.
Εκτός και αν πάμε σαράντα χρόνια πίσω στο αλήστου μνήμης 74 στα πρώτα 24ωρα μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Εκείνες τις στιγμές η Ελλάδα της επιστράτευσης ζούσε στα καφενεία και στα σπίτια τον πρώτο της " Εθνικό λεκτικό αναβαπτισμό"…
Η επί δεκαετίες παραγγελιά "φέρε μου ένα τούρκικο ( καφέ)" έγινε μονομιάς σε όλα τα χείλη …
" φέρε μου έναν ΕΛΛΗΝΙΚΟ"
Ουσιαστικά επιβάλαμε από μόνοι μας "εμπάργκο" στον τουρκικό καφέ..
Λέτε πάλι από μόνοι μας και ανάλογα με τις δυσκολίες που προοιωνίζονται να επιβάλλουμε "νέο εμπάργκο" στις τωρινές συνήθειες μας; Είδομεν
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
