Από «προεδρευόμενη δημοκρατία» σε «προεδρευόμενη …εταιριοκρατία» θα μετατραπεί το πολίτευμα της χώρας, εφόσον η συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η περίφημη Διατλαντική Εταιρική Σχέση (TTIP) έχει τα χαρακτηριστικά που προδιαγράφουν οι έως τώρα διαπραγματεύσεις. Κυβερνητικές πολιτικές θα τίθενται …υπό αίρεση, εφόσον δεν πληρούν τους όρους που απαιτούν οι πολυεθνικοί κολοσσοί της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών προκειμένου να πραγματοποιούν «διατλαντικές» επενδύσεις.
Τα παραπάνω στοιχεία αναδείχθηκαν κατά την διάρκεια της συζήτησης επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ, που συζητήθηκε στην Βουλή την Δευτέρα (3/11) και το κυριότερο δεν διαψεύσθηκαν από την κυβέρνηση!
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γιώργος Σταθάκης πρόκειται για «τη μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία που έχει υπογραφεί ποτέ, μιας και οι δύο αυτές οικονομικές ενότητες αποτελούν περίπου το 60% της παγκόσμιας οικονομίας». Κεντρικό της χαρακτηριστικό – επισήμανε- είναι το ότι «για πρώτη φορά οι συμφωνίες αυτές επιτρέπουν μια διαμάχη ανάμεσα σε εταιρείες και στο κράτος, ένα εθνικό κράτος. Επαναλαμβάνω ότι είναι η πρώτη φορά που σε ένα τύπο εμπορικών συμφωνιών οι εταιρείες αποκτούν το δικαίωμα να στρέφονται εναντίον κυβερνήσεων»
Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Στρατούλη, στο πλαίσιο του ISDS, (δηλαδή του προβλεπόμενου μηχανισμού επίλυσης διαφορών ανάμεσα στις εταιρίες και τα κράτη που θα συνυπογράψουν την συμφωνία) οι επιχειρήσεις θα μπορούν να προσφεύγουν σε περίπτωση που εκτιμήσουν ότι υπέστησαν ζημιά. Ετσι «οι πολυεθνικές θα έχουν δυνατότητες να ζητούν από τις χώρες αποζημιώσεις ακόμα και για απεργιακές κινητοποιήσεις, αν εκτιμούν ότι αυτές περιορίζουν την κερδοφορία τους».
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε ότι «αν επικυρωθεί και εφαρμοστεί αυτή η Συμφωνία, τίθενται σε αμφιβολία και αμφισβήτηση θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, συνθήκες εργασίας, συνδικαλιστικές ελευθερίες, των οποίων η εφαρμογή μπορεί να δημιουργήσει διαφυγόντα κέρδη στις πολυεθνικές».
Μάλιστα αίσθηση προκάλεσε η αναφορά του Δημήτρη Στρατούλη σύμφωνα με την οποία «θα δίνεται η δυνατότητα στις πολυεθνικές να σύρουν σε διεθνή δικαστήρια κυβερνήσεις για νόμους εθνικών κυβερνήσεων που αυξάνουν τα ημερομίσθια –για παράδειγμα, μία κυβέρνηση που θέλει να αποκαταστήσει τον κατώτατο μισθό- περιορίζουν το χρόνο εργασίας, ενισχύουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, θεσπίζουν ρήτρες προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας. Μια αριστερή αντιμνημονιακή κυβέρνηση αύριο, αν επικυρωθεί αυτή η Συνθήκη, θα κινδυνεύει να συρθεί στα δικαστήρια».
Επιβεβαίωσε η κυβέρνηση
Το θέμα του μηχανισμού διακανονισμού διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους (ISDS) έθιξε στην ομιλία του και ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Νότης Μηταράκης, ο οποίος κάθε άλλο παρά διέψευσε το ενδεχόμενο ύπαρξης τέτοιων όρων. Δήλωσε πως η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με την θέση του πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλώντ Γιούνγκερ, «ως προς την ανάγκη τα κράτη μέλη να εξακολουθήσουν να είναι κυρίαρχα»! Ομολόγησε δηλαδή – ουσιαστικά- ότι ακόμη και αυτό αποτελεί …θέμα υπό διαπραγμάτευση στις συνομιλίες που γίνονται μεταξύ Ε.Ε και ΗΠΑ. Μάλιστα ήταν ξεκάθαρος στο ότι η ελληνική πλευρά δε εμπλέκεται ευθέως στις διαπραγματεύσεις αφού από την ευρωπαϊκή πλευρά διαπραγματεύεται αποκλειστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Παράλληλα δήλωσε σχετικά με την δυνατότητα των εταιριών να προσφεύγουν εναντίον των κυβέρνησεων πως «ένα είδος ISDS θα πρέπει να υπάρχει στη συμφωνία. Και τούτο γιατί το νομικό σύστημα των ΗΠΑ δεν επιτρέπει σε εταιρείες να χρησιμοποιήσουν διεθνείς συμφωνίες ως νομική βάση στα δικαστήρια των ΗΠΑ»!
Επίσης κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως «η προσέγγιση ότι το ISDS θα αναγκάσει μία υποτιθέμενη μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υπαναχωρήσει από τις υποσχέσεις της για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων μου μοιάζει σαν «προφάσεις εν αμαρτίαις» και σαν αναζήτηση δικαιολογιών και άλλοθι. Βλέπετε κάποια στιγμή έρχεται και η ώρα της αλήθειας για όποιον υπόσχεται στους πάντες τα πάντα. Και τότε ψάχνει τρόπο για κυβισθήσεις»...
