Γράφει: Ευαγγελοδήμος Θεοφάνης
Από πολύ μικρός θυμάμαι τις συμβουλές των γονιών μου που παρέπεμπαν στο να σπουδάσω, να αποκτήσω γνώσεις και πτυχία. Βλέπετε την δεκαετία του ’90 και στο λεγόμενο millennium επικρατούσε η άποψη, πως όποιος κατείχε κάποιο πτυχίο, θα είχε το «εισιτήριο» για μια σπουδαία επαγγελματική σταδιοδρομία.
Αφού λοιπόν ακολούθησα σωστά τις συμβουλές τους, έπρεπε να φτάσω στο Σήμερα και να συνειδητοποιήσω πως στην σημερινή Ελλάδα όλοι οι κόποι που έκαναν οι συνομήλικοι μου πήγαν χαμένοι. Δυστυχώς αν δεν ανήκεις στην κατηγορία των προνομιούχων, δύσκολα θα καταφέρεις κάτι. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε τυχερό κάποιον γύρω μας που βρήκε μια οποιαδήποτε δουλειά με πενιχρό μισθό.
Βλέποντας γύρω μου το τι συμβαίνει και όντας άτομο της σημερινής νεολαίας που παλεύει σε μια Ελλάδα δίχως αύριο, τίποτα δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορο.
Οι σημερινοί νέοι άνθρωποι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αθώοι περαστικοί στην παγκόσμια οικονομική κρίση καθώς καταλήγουμε να πληρώνουμε το βαρύτερο τίμημα για λάθη των πολιτικών που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Οι νέοι θα πρέπει να πληρώσουμε τους φόρους για να εξυπηρετηθούν τα χρέη που συσσωρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, η παγκόσμια οικονομία απειλείται από την όξυνση των εντάσεων στη ζώνη του ευρώ, και η ανεργία εξακολουθεί να είναι αναρριχόμενη σε πολλές χώρες, κυρίως στην Ευρώπη. Νέοι άνθρωποι (15-44) είναι αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο καθώς η ανεργία των νέων έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ σε πολλές χώρες και κυρίως στην Ελλάδα.
Αν δεν τεθούν σε εφαρμογή σωστές πολιτικές, υπάρχει κίνδυνος όχι μόνο να μιλάμε για μια χαμένη δεκαετία (όσον αναφορά την ανάπτυξη) αλλά επίσης και για μια χαμένη γενιά.
Στην Σημερινή Ελλάδα οι μισοί από το ποσοστό των νέων αδυνατούν να βρούν δουλειά. Στη Μέση Ανατολή οι νέοι αντιπροσωπεύουν το 40% . Επίσης και στις Ηνωμένες Πολιτείες που παραδοσιακά είχε ένα ισχυρό ιστορικό στην δημιουργία νέων θέσεων , το ποσοστό ανεργίας των νέων ανέρχεται στο 18%.
Οι νέοι σε σύγκριση με το υπόλοιπο εργατικό δυναμικό τείνουν να πονέσουν περισσότερο από την σημερινή Παγκόσμια Οικονομική κατάσταση, καθώς όταν η οικονομική ανάπτυξη μια χώρας επιβραδύνεται τότε η ανεργία των νέων αυξάνεται. Είναι ξεκάθαρο πως σαν νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, αντιμετωπίζουν τα περισσότερα εμπόδια. Ένα τέτοιο εμπόδιο είναι πως οι νέοι δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη εμπειρία πράγμα που σημαίνει πως χρειάζονται πρόσθετη εργασιακή εξειδίκευση. Επομένως είναι λογικό σε καιρούς οικονομικής κρίσης να επηρεάζονται περισσότερο από άλλες εργασιακές ομάδες ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά οι εργοδότες είναι απρόθυμοι να προσλάβουν άπειρα άτομα. Από καθαρά οικονομική σκοπιά, είναι επίσης ευκολότερο για τους εργοδότες, να απολύουν τους νέους εργαζόμενους απ’ότι τους πιο έμπειρους γιατί το κόστος απόλυσης τους είναι χαμηλότερο.
Για όλους εμάς λοιπόν που καλούμαστε να πληρώσουμε με το μεγαλύτερο τίμημα τα λάθη του παρελθόντος, καλό είναι να δράσουμε. Αν δεν επιτευχθεί η τοποθέτηση της οικονομίας στο δρόμο της ανάπτυξης τότε όντως θα μιλάμε για χαμένα όνειρα και για μια χαμένη γενιά. Στο χέρι μας λοιπόν είναι να το αλλάξουμε αυτό. Με σωστή συνεργασία, πίστη και αισιοδοξία όλα μπορούν να γίνουν. Ας αφήσουμε λοιπόν για λίγο τον «ζεστό καναπέ», ας μην πάμε στην καφετέρια και ας μην ασχοληθούμε άλλο με το κινητό μας. Το Μέλλον μας είναι εκεί έξω και αν δεν λάβουμε δράση τότε θα μιλάμε μόνο για παρελθόν.