του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Καταγγελία-"κεραυνός" κατά των ελληνικών κυβερνήσων των τελευταίων έξι μνημονιακών ετών δημοσιοποιούν οι διοικητικοί δικαστές με ψήφισμά τους, μετά την γενική συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών,στο οποίο επισημαίνουν ότι "τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός λαός έχασε δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα".

Οι διοικητικοί δικαστές για πρώτη φορά καταγράφουν τον όλεθρο που επικρατεί στην κοινωνία η οποία βάλλεται σε πολλαπλά επίπεδα (οικονομία, ασφαλιστικό, ανεργία, κ.α.) και εκφράζουν «προς τον ελληνικό λαό τη βαθιά τους ανησυχία».

Επισημαίνουν την συνεχιζόμενη υποτίμηση της δικαστικής προστασίας των πολιτών και την αδυναμία πλέον των οικονομικά ασθενέστερων ιδίως πολιτών να έχουν πρόσβαση στα δικαστήρια κάτι που γίνεται ευκόλως αντιληπτό αν αναλογισθούμε ότι το Δίκαιο στην Ελλάδα με το οποίο οριοθετούνται οι ενέργειες και οι αποφάσεις των δικαστών παράγεται τα τελευταία χρόνια στο... εξωτερικό.

"Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η θέσπιση έκτακτων μέτρων που κατατείνουν σε υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και δεν νοείται να κληθούν άλλη μία φορά οι ασφαλισμένοι αλλά και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύψουν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος".

Είναι η πρώτη φορά που οι δικαστές παρεμβαίνουν με τόσο ηχηρό τρόπο στην πολιτική κατάσταση της χώρας.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος:

«ΨΗΦΙΣΜΑ της Tακτικής Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών

Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός έχασε δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Οι δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, η απαξίωση της στέγης και της αγροτικής γης, η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας και η ανεργία που καλπάζει συνδυάστηκαν με μια σχεδιασμένη πρωτοφανή υποβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων. Σήμερα η προσφυγή ειδικά στο διοικητικό δικαστήριο είναι απρόσιτη για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Υπέρμετρα παράβολα, αδικαιολόγητα δικονομικά βάρη, ενδικοφανείς διαδικασίες συνδυάζονται με τη μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων και δημιουργούν συνθήκες δικονομικής ασφυξίας στους πολίτες.

Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών αναδεικνύει τις αιτίες της βραδύτητας της απονομής της διοικητικής δικαιοσύνης. Είναι πρωτίστως η κοινωνική ανισότητα, η άδικη κατανομή των φορολογικών βαρών, η αναντιστοιχία των κοινωνικών παροχών με το επίπεδο της προόδου. Είναι ακόμη η πολυνομία, η κακή νομοθέτηση, η γραφειοκρατία. Η υποχρηματοδότηση της Δικαιοσύνης με αποτέλεσμα τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές.

Σήμερα όχι μόνο δεν ανακτώνται δικονομικά δικαιώματα που απωλέσθηκαν αλλά διαμορφώνονται όροι περαιτέρω υποτίμησης της δικαστικής προστασίας. Εκφράζουμε προς τον ελληνικό λαό τη βαθιά μας ανησυχία ότι με επίκληση το στόχο της «επιτάχυνσης» θα τεθούν νέα εμπόδια προσβασιμότητας των οικονομικά ασθενέστερων ιδίως πολιτών στα δικαστήρια, θα συρρικνωθεί περαιτέρω ο δικαστικός έλεγχος, θα προωθηθούν νέες ενδικοφανείς διαδικασίες.

Τα τελευταία χρόνια, άλλωστε, εντατικοποιείται το έργο των δικαστών με διακηρυγμένο αποκλειστικό στόχο την ποσοτική απόδοση. Έχουμε βάσιμους λόγους να ανησυχούμε ότι η εντατικοποίηση του έργου των δικαστών θα συνεχιστεί σε βάρος της ασφάλειας του δικαιοδοτικού συστήματος.

Οι διοικητικοί δικαστές επισημαίνουμε ότι:

Α) Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η θέσπιση «έκτακτων» μέτρων που κατατείνουν σε υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων,

Β) Δεν νοείται να κληθούν άλλη μία φορά οι ασφαλισμένοι αλλά και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύψουν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος,

Γ) Περαιτέρω υποτίμηση της δικαστικής προστασίας θίγει πλέον τον πυρήνα του δικαιώματος του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος.

Ζητάμε την αναβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών και την άρση των υπέρμετρων κωλυμάτων πρόσβασης στη Δικαιοσύνη.

Προτείνουμε την ισότιμη δικονομική αντιμετώπιση των φορολογικών και εν γένει χρηματικών διαφορών (άρθρα 79 και 202 ΚΔΔ), την κατάργηση του θεσμού της πιλοτικής δίκης και τη διεύρυνση των πολυμελών συνθέσεων.

Απαιτούμε την κάλυψη των ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές, τον εκσυγχρονισμό της λειτουργικής οργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης και την επίλυση του κτιριακού προβλήματος πολλών διοικητικών δικαστηρίων.

Τέλος, τονίζουμε ότι σε επίπεδο εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ο θεσμός του αυτοδιοίκητου σήμερα δοκιμάζεται, και μάλιστα στον πυρήνα του, με την αποξένωση των δικαστών από τη διαμόρφωση των κανονισμών εσωτερικής υπηρεσίας των ίδιων των δικαστηρίων τους».