Αυτοί αποφάσισαν την καταστροφική απεργία βάζοντας πλάτη στους προδότες της κυβέρνησης: Φημολογείται κούρεμα καταθέσεων, υπογράφεται το 4ο μνημόνιο και οι τούρκοι ακονίζουν μαζαίρια στο Αιγαίο...

(στη φωτο ο τσάτσος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ με τον άλλο τσάτσο του πολιτικού συστήματος)

Πρέπει να πούμε κάποια πραγματάκια για τους εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ που κάνουν ηθελημένα ή ακούσια τους κολαούζους και τους σφουγγοκωλάριους της αριστερίστικης κυβέρνησης των κατσαπλιάδων που κατέστρεψαν τον τόπο.

Τα ονόματα όλων αυτών που υπέγραψαν το «Μνημόνιο» της ελευθεροτυπίας και έβαλαν λουκέτο στην ενημέρωση των πολιτών, με πρόσχημα δήθεν την καταστροφή του δημοσιογραφικού ταμείου(κερδοφόρο και υγιές αλλά θα έπρεπε τις απεργίες να τις έχουν σκεφτεί οι κολαούζοι του κλάδου πριν φτάσουμε μέχρι εδώ), τα δημοσιεύουμε πιο κάτω. Διαβάστε τα άνετα.

Αυτά όμως που ρωτάμε τους ιπποκόμους του Τσίπρα, του Παππά και του Φλαμπουράρη, είναι τα εξής:

-Είναι ικανοποιημένοι με την έλλειψη ενημέρωσης της κοινής γνώμης, την ώρα που υπογράφεται το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 4;

-Είναι ικανοποιημένοι την ώρα που ακούγεται ΠΑΛΙ εντόνως και φημολογείται ότι μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη οι κατσαπλιάδες θα προχωρήσουν σε ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ;(ασχέτως εάν είναι φήμη ή αληθινή πληροφορία;)

-Είναι ικανοποιημένοι όλοι αυτοί οι κολαούζοι την ώρα που η Τουρκία και τα Σκόπια με εντολή της Τουρκίας παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος;

-Είναι ικανοποιημένοι όλοι αυτοί οι σφουγγοκωλάριοι(και εξηγούμεθα όσοι υπέγραψαν την απεργία της ντροπής)με λουκέτα και γύψους στην πληροφόρηση του πολίτη;

Ας ντραπούν κι ας κοιτάξουν τη μούρη τους στον καθρέφτη για να δουν εάν …βλέπουν κάτι.

Και ας διαβάσουν ένα εξαιρετικό κείμενο για την απεργία και για εκεί που πρέπει να γίνεται η απεργία.

Πριν από λίγες ώρες τα σαΐνια της ενημέρωσης που οι περισσότεροι από αυτούς είναι ανενεργοί και συνταξιούχοι αποφάσισαν παράταση της επαίσχυντης απεργίας τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΡΙΞΕΤΕ ποιοι διοικούν τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων

Παρασκευή, 22 Απριλίου 2016
Τα Διοικητικά Συμβούλια της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Προσωπικού Τύπου και ΜΜΕ (ΠΟΕΠΤΥΜ), μετά την κατάθεση του ασφαλιστικού εκτρώματος στη Βουλή, αποφάσισαν τη συνέχιση της απεργίας σε όλα τα ΜΜΕ (έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά, διαδικτυακά ΜΜΕ, ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας -Γενική Γραμματεία Μέσων Ενημέρωσης, στα Γραφεία Τύπου και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ) από τις 06.00 της Κυριακής 24 Απριλίου μέχρι τις 06.00 της Μεγάλης Τετάρτης 27 Απριλίου, οπότε θα συνεδριάσει εκ νέου για να αποφασίσει τις περαιτέρω κινητοποιήσεις.

Την ίδια ημέρα

θα δοθεί συνέντευξη Τύπου του Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ και των Προέδρων των Ενώσεων του κλάδου, προκειμένου να υπάρξει ενημέρωση της κοινής γνώμης για τις θέσεις και τα δίκαια αιτήματά μας.

Κατά το τριήμερο της απεργίας επιτρέπεται:

– Μετάδοση 15λεπτου απεργιακού δελτίου από τα ραδιόφωνα στις 13:15-13:30.

– Μετάδοση 15λεπτου απεργιακού δελτίου από τους τηλεοπτικούς σταθμούς στις 20:00-20:15.

Την ώρα των συγκεκριμένων μεταδόσεων έχουν τη δυνατότητα για απεργιακό δελτίο τα ειδησεογραφικά sites και οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων (πολιτικών, οικονομικών και αθλητικών), όπως και το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για ροή ειδήσεων σε αυτό το 15λεπτο.

Η κάλυψη των θεμάτων, η μετάδοση και οι αναρτήσεις θα γίνουν σε αυτά τα απεργιακά δελτία ΜΟΝΟ από το απολύτως απαραίτητο συντακτικό προσωπικό ασφαλείας

Οι δημοσιογράφοι που θα απασχοληθούν, θα αναγγελθούν στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ από τους εκπροσώπους των Ενώσεων σε κάθε ΜΜΕ ή τους υπεύθυνους των δελτίων.

Καλούνται οι διοικήσεις των Ενώσεων-μελών της ΠΟΕΣΥ και της ΠΟΕΠΤΥΜ, να πάρουν όλα τα μέτρα για την επιτυχία της απεργίας και την περιφρούρησή της.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ

— Ας διαβάσουν ΟΙ ΓΥΠΕΣ ένα εξαιρετικό κείμενο για την απεργία και για εκεί που πρέπει να γίνεται η απεργία.

«O δημοσιογράφος δεν μπορεί να απεργεί παρά μόνο εναντίον του εργοδότη του. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο λόγος του είναι πιο αποτελεσματικός από τη σιωπή του

Γιατί απεργούν οι δημοσιογράφοι;

O δημοσιογράφος δεν μπορεί να απεργεί παρά μόνο εναντίον του εργοδότη του. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο λόγος του είναι πιο αποτελεσματικός από τη σιωπή του

Στην ιστορία του ελληνικού Τύπου υπάρχουν δύο μεγάλες απεργίες. Η πρώτη έγινε το 1975, από τους δημοσιογράφους, με αίτημα την υπογραφή συλλογικής σύμβασης. Πέρα από τη δικαίωση, προϊόν αυτής της απεργίας ήταν η «Ελευθεροτυπία». Η δεύτερη έγινε το 1980, από τους τεχνικούς, όταν οι εφημερίδες πέρασαν από τη λινοτυπία στη φωτοσύνθεση. Από αυτήν την απεργία προέκυψε η «Αυριανή».

Και οι δύο απεργίες είχαν σαφή στόχο και ξεκάθαρο διεκδικητικό πλαίσιο. Οι εργαζόμενοι στάθηκαν απέναντι στους εργοδότες τους απαιτώντας καλύτερες αμοιβές και βελτίωση της θέσης τους στο περιβάλλον της συγκεκριμένης αγοράς.

Ο κλάδος πέρασε τριάντα υπέροχα χρόνια. Διογκώθηκε σε εξωπραγματικό επίπεδο με επενδύσεις πέρα από κάθε επιχειρηματική λογική -οι περισσότερες για να εξυπηρετήσουν παράλληλες δραστηριότητες. Η ευημερία των δανεικών οδήγησε σε τεράστια άνοδο της διαφημιστικής δαπάνης, δηλαδή σε μεγάλες εισπράξεις αγγελιόσημου, του πόρου που ενισχύει την ιατροφαρμακευτική και επικουρική περίθαλψη των ανθρώπων του Τύπου. Κάπως έτσι, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας υπήρχαν πολλά και καλά «μαγαζιά» που πλήρωναν κάθε 1η και 15η του μήνα. Το Ταμείο κάλυπτε ως και δαπάνη για γυαλιά ηλίου, τα παιδιά μας ήταν… περιζήτητα στις κατασκηνώσεις και κάθε Χριστούγεννα τους χαρίζαμε μία υπέροχη γιορτή. Παρόλα αυτά, οι δημοσιογράφοι συνέχιζαν και στα καλά χρόνια να παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά πρόωρων θανάτων, διαζυγίων και διαταραχών που συνδέονται το άγχος.

Οταν τελείωσαν τα «ψέματα», τελείωσαν και οι θέσεις εργασίας εκείνων που είχαν προσληφθεί για να τα γράφουν. Η διαφημιστική δαπάνη κατέρρευσε και ο κλάδος έζησε καταστροφή αντίστοιχη εκείνης που πέρασαν οι εργαζόμενοι των κλωστηρίων. Σήμερα ακόμα και κραταιές επιχειρήσεις του Τύπου αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις μισθολογικές υποχρεώσεις τους. Σοβαροί και καταξιωμένοι δημοσιογράφοι είναι άνεργοι ή ψάχνουν ένα μεροκάματο με μπλοκάκι. Η ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης υποχωρεί συνεχώς. Και ο ΕΔΟΕΑΠ, το ταμείο υγειονομικής περίθαλψης και επικουρικής ασφάλισης, απειλείται με κλείσιμο. Μιλάμε για κανονικό λουκέτο έτσι και καταργηθεί το αγγελιόσημο. Κλείνει, κατεβαίνουν ρολά.

Εδώ, για όσους δεν γνωρίζετε τα του Τύπου, υπάρχει ο εξής παραλογισμός. Για να ασφαλιστείς στον ΕΔΟΕΑΠ, πρέπει να είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και των αντίστοιχων Ενώσεων των τεχνικών και διοικητικών. Για να γραφτείς σε αυτές τις Ενώσεις πρέπει να εργάζεσαι σε εφημερίδα, τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό, δηλαδή σε μέσα που εισπράττουν αγγελιόσημο. Αυτός είναι και ο λόγος που η ΕΣΗΕΑ και το Ταμείο των δημοσιογράφων δεν ανοίγουν προς όσους απασχολούνται στα sites. Πώς να ασφαλιστείς στο Ταμείο αν δουλεύεις σε ένα μέσο που δεν αποδίδει εισφορές; Και, εκτός των άλλων, αν πούμε έτσι γενικώς και αορίστως ότι καλύπτεται πια και το internet, τότε την ίδια στιγμή θα εμφανιστούν χιλιάδες εργαζόμενοι, ακόμα και από απίθανα site, που θα διεκδικούν δημοσιογραφική ιδιότητα και ασφάλιση. Δεν είναι απλό. Για αυτό και βλέπεις ανθρώπους με 20 και 30 χρόνια δημοσιογραφική ασφάλιση να δουλεύουν ανασφάλιστοι στα sites.

Τι θα μπορούσε να γίνει; Μία προφανής απάντηση είναι η επιβολή αγγελιόσημου στις διαφημίσεις των sites. Και μία προφανής αντίδραση των ιδιοκτητών θα είναι η τιμολόγηση μέσω εταιριών του εξωτερικού. Συνεπώς; Πιθανότατα μόνο η κυβέρνηση μπορεί να το λύσει, λέγοντας ότι θα χορηγεί κρατική διαφήμιση μόνο σε sites που αποδίδουν εισφορές στα δημοσιογραφικά ταμεία. Αλλά αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση ασχολείται με τα μεγάλα deal των τηλεοπτικών αδειών, σιγά μη σκύψει πάνω από μία ενοχλητική κατηγορία εργαζομένων. Ούτως ή άλλως οι εργαζόμενοι στα φιλικά προς το κόμμα μέσα και πληρώνονται και ασφαλίζονται.

Είναι παράλογο να απεργούμε σήμερα. Δεν ασκούμε καμία πίεση στην κυβέρνηση και υπονομεύουμε όσες δουλειές έχουν μείνει πίσω να πληρώνουν συναδέλφους

Οι δημοσιογράφοι βρισκόμαστε και πάλι σε απεργιακή κινητοποίηση με αιχμή το Ασφαλιστικό. Ομως είναι να απορείς πώς ακριβώς πιέζουμε την κυβέρνηση κλείνοντας κάμερες, μικρόφωνα και υπολογιστές. Ειδικά σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, ένα πρόσκαιρο διάλειμμα σιωπής συμφέρει την κυβέρνηση. Τι καλύτερο για την ώρα που κλείνει η συμφωνία και έρχεται μία χιονοστιβάδα φόρων; Τραγούδια στο ραδιόφωνο, χοροί στην τηλεόραση. Μάλιστα στις περιπτώσεις που η απεργία δεν επιτρέπει την έκδοση εφημερίδων, αποτρέπεται και η εισροή πόρων στο Ταμείο -δεν εκδίδονται εφημερίδες, δεν δημοσιεύονται διαφημίσεις, δεν εισπράττεται το αγγελιόσημο.

O δημοσιογράφος δεν μπορεί να απεργεί παρά μόνο εναντίον του εργοδότη του. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, ο λόγος του είναι πιο αποτελεσματικός από τη σιωπή του. Οφείλει να ανθίσταται, όχι να σιωπά. Είναι παράλογο να απεργούμε σήμερα. Δεν ασκούμε καμία πίεση στην κυβέρνηση και υπονομεύουμε όσες δουλειές έχουν μείνει πίσω να πληρώνουν συναδέλφους. Αν σώνει και καλά θέλουμε να υιοθετήσουμε το στοιχείο της απεργίας και της σιωπής, ας το κάνουμε εναλλακτικά. Ας πούμε ότι για κάποιο διάστημα, μεγαλύτερο από το διάστημα μίας συμβατικής απεργίας, δεν θα καλύψουμε καμία εκδήλωση της κυβέρνησης και των υπουργών της. Να δούμε και πόσοι από μας θα ακολουθήσουν. Εν ανάγκη το εμπάργκο δύναται να επεκταθεί στο σύνολο του πολιτικού ρεπορτάζ. Πιθανώς κάτι τέτοιο να εγείρει θέματα δεοντολογίας. Από την άλλη, όμως, ο κλάδος δύναται να ισχυριστεί ότι δεν στερεί πλήρως από την κοινωνία το αγαθό της ενημέρωσης.

Ακούγεται αφελές, αναποτελεσματικό, άσκοπο. Τι διαφορετικό έχει η απεργία στην κατάσταση μας; Το πολύ να εξοικονομήσει και δύο μεροκάματα για τα μαγαζιά που δεν πληρώνουν τους δημοσιογράφους τους.

Κώστας Γιαννακίδης (αναδημοσίευση από το protagon.gr)

Δείτε εδώ και τα ονοματάκια τους