Ένα ιστορικό κείμενο που έρχεται από τα βάθη των αιώνων: Παρακαταθήκες του βασιλιά των Σέρβων Στέφανου Νέμανια (13ος αι.) προς το γιό του για την σημασία της γλώσσας στην επιβίωση ενός λαού. Όποιος το διαβάσει δεν το ξεχνά ποτέ!...

Ολοι ξέρουμε την σπουδαιότητα της γλώσσας στην διατήρηση της εθνικής συνείδησης και της ιστορικής συνέχειας ενός έθνους.

Στην σημερινή Ελλάδα εδώ και 40 περίπου χρόνια συντελείται ένα γλωσσικό έγκλημα με στόχο τον αφελληνισμό και την αποξένωση των νέων γενεών από τις ρίζες τους.

Η κατρακύλα άρχισε με την μεταπολίτευση από τον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό Ράλλη ο οποίος διά νόμων κατάργησε σημαντικά γραμματικά στοιχεία της ελληνικής γλώσσας όπως το απαρέμφατο...., περισπωμένες, πνεύματα κ.α.!!!!

Κατόπιν ακολούθησε η επίσημη καθιέρωση του μονοτονικού και ο πόλεμος κατά της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.

Σήμερα βρισκόμαστε κάτω από τις παγκοσμιοποιημένες μασωνικές εντολές στους προσκυνημένους, ξενόδουλους και πολύ προσεκτικά επιλεγμένους συνήθως, υπουργούς Παιδείας, οι οποίοι έφθασαν σε ένα ντελίριο εσχάτης προδοσίας να καταργήσουν ακόμα και το ενοχλητικό "Εθνικής Παιδείας" από την επίσημη ονομασία του Υπουργείου σε μια άνευ προηγουμένου διάλυση και εξαφάνιση ουσιαστικά της ελληνικής γλώσσας.

Απόδειξη αποτελεί η καθίζηση πλέον των επιδόσεων του συνόλου των μαθητών στο υποβαθμισμένο μάθημα της Εκθεσης το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα ανθελληνικό αποδομητικό μάθημα που λεγεται "Γλώσσα"....

Συνέπεια όλων αυτών είναι η όλο και πιο ευρεία χρήση των λεγόμενων greekglish από τους νέους μας.

Η ελληνική γλώσσα αργοπεθαίνει και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στην πατρίδα μας όταν οι σημερινοί νέοι γίνουν οι αυριανοί γονείς κι αναλάβουν την τύχη της Ελλαδας.

Οι ευθύνες φυσικά μας βαραίνουν όλους.

Αν και το παράδειγμα που θα σας παραθέσω είναι απλοϊκό εν τούτοις δείχνει ήδη την παρακμή και την καταλυτική επίδραση της ξενομανίας στην σημερινή οικογένεια.

Ολοι έχουμε βρεθεί σε γιορτή γενεθλίων κάποιου μικρού παιδιού....

Και έχουμε γίνει μάρτυρες ενός παράδοξου κοινωνικού φαινομένου. Το γνωστό τραγουδάκι "Να ζήσεις......" έχει στις περισσότερες φορές αντικατασταθεί από το αντίστοιχο αγγλικό "Happy birthday...."!!!! Ενώ σε κάποιες περιπτώσεις απαγγέλονται απο τους παρευρισκομένους και τα δύο.....

Αυτό σημαίνει ότι το γλωσσικό (κι όχι μόνο) έγκλημα έχει ήδη συντελεστεί κι έχει επηρρεάσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Φυσικά σε αυτό έχει συντελέσει και η τηλεόραση με τα προδοτικά ξενόδουλα κανάλια.

Οπως και να έχει όμως το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στην εκπαίδευση.

Προτρέπω τους φίλους αναγνώστες μας να ανοίξουν ένα βιβλίο γραμματικής των παιδιών μας (ειδικά του δημοτικού) και να αρχίσουν να τρίβουν τα μάτια τους....
Υπάρχει μεγάλη προσπάθεια να εξαφανισθούν δίφθογγοι, να καταργηθούν διπλά γράμματα κ.α. ώστε να αλλάξει άρδην η ορθογραφία...

Οι Ελληνες είναι ο μοναδικός λαός στον κόσμο που μπορεί (ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνει και πολλά λόγω αγνώστων λέξεων) να διαβάσει όσα έγραφαν οι αρχαίοι του πρόγονοι πριν απο 2500 χρόνια!!!

Κι αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους εχθρούς της Ελλάδας....

Πρέπει λοιπόν (κι εκεί έχουν επικεντρωθεί οι προσπάθειες) να χάσουν τα παιδιά μας την ικανότητα να μπορούν να διαβάζουν την αρχαία γλώσσα τους όπου την συναντούν...

Σκεφτείτε πόσο συγκλονιστικό είναι.

Σχεδόν οποιοσδήποτε Ελληνας είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι βρίσκεται μπροστά σε μια αρχαιοελληνική στήλη ή επιγραφή ακόμα κι αν την δεί σε αρχαιολογικό χώρο σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη!!!!

Φίλοι μου πρέπει να αντισταθούμε.

Πρέπει να επιβάλλουμε την ορθή χρήση της γλώσσας μας.

Πρέπει να απαιτήσουμε να επανέλθει η σχέση των παιδιών μας με τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας μας.

Πρέπει να σταματήσει να διδάσκεται το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών με τόσο απωθητικό τρόπο στα σχολεία μας...

Η γλώσσα μας είναι η πιο πλούσια στον κόσμο και ένα "όπλο" ευφυίας για τους Ελληνες σύμφωνα με μεγάλους ερευνητές.

Ο κίνδυνος πια είναι πολύ μεγάλος.

Παρακάτω σας παραθέτω ένα σπουδαίο κείμενο του Σέρβου Βασιλιά Στεφάνου Νεμάνια προς τον γιο του στο οποίο περιγράφει την σπουδαιότητα της διατήρησης της εθνικής γλώσσας αναλοίωτης.

Θα δείτε στοιχεία που έχουν απόλυτη σχέση με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Ενα κείμενο λοιπόν ιστορικό αλλά και συνάμα διδακτικό.

ΘΑΝΟΣ

Πρόσεξε, αγαπητό μου τέκνο, τη γλώσσα όπως την πατρίδα σου. Μια λέξη μπορεί να χαθεί, όπως μια πόλη, όπως η χώρα, όπως η ψυχή. Τι γίνεται όμως όταν ο λαός χάνει τη γλώσσα, τη χώρα, την ψυχή του;

Μην πιάνεις ξένη λέξη στο στόμα σου. Αν πιάσεις ξένη λέξη στο στόμα σου, να ξέρεις ότι δεν την κατέκτησες, αλλά ότι αποξενώθηκες από τον εαυτό σου. Καλύτερα είναι για σένα να χάσεις τη μεγαλύτερη και την ισχυρότερη πόλη της χώρας σου, παρά την πιο μικρή και την πιο άγνωστη λέξη της γλώσσας σου.

Οι χώρες και τα κράτη δεν κατακτιώνται μόνο με τα σπαθιά, αλλά και με τις γλώσσες. Να ξέρεις ότι ο εχθρός σ’ έχει τόσο περισσότερο κυριεύσει και κατακτήσει, όσο σου έχει σβήσει τις λέξεις και τις έχει εξαφανίσει.

Ένας λαός που έχει χάσει τις λέξεις του παύει να είναι λαός.

Υπάρχει, τέκνο μου, μια αρρώστια που ενσκήπτει στη γλώσσα, όπως μια επιδημία στο σώμα. Θυμάμαι τέτοιες επιδημίες και εφιάλτες της γλώσσας. Αυτό συμβαίνει συχνότατα στα χείλη του λαού, στις επαφές ενός λαού μ’ έναν άλλον, εκεί όπου η γλώσσα ενός λαού σβήνει εξ αιτίας της γλώσσας ενός άλλου λαού.

Δύο λαοί, αγαπημένε μου, μπορούν να υπάρχουν και να ζουν εν ειρήνη. Δύο γλώσσες όμως δεν μπορούν ποτέ να ειρηνεύσουν. Δύο λαοί μπορούν να ζήσουν με τη μεγαλύτερη ειρήνη και αγάπη, αλλά οι γλώσσες τους μόνο να μάχονται μεταξύ τους μπορούν. Όποτε δύο γλώσσες συναντιώνται και αναμειγνύονται, είναι σαν δυο στρατοί σε μάχη ζωής και θανάτου. Όσο σ’ αυτήν τη μάχη ακούγεται και η μία και η άλλη γλώσσα, η μάχη είναι ισόπαλη. Όταν αρχίζει όλο και περισσότερο και όλο πιο δυνατά ν’ ακούγεται μία από τις δύο, αυτή θα υπερισχύσει. Τελικά ακούγεται μονο μία. Η μάχη έχει ολoκληρωθεί. Έχει εξαφανιστεί μια γλώσσα, έχει εξαφανιστεί ένας λαός.

Μάθε, παιδί μου, ότι αυτή η μάχη ανάμεσα στις γλώσσες δεν διαρκεί μία μέρα ή δύο, όπως η μάχη ανάμεσα στους στρατούς, ούτε μία ή δύο χρονιές, όπως ο πόλεμος ανάμεσα στους λαούς, αλλά έναν αιώνα ή δύο, και ότι για τη γλώσσα είναι το ίδιο ένα μικρό μέτρο χρόνου, όπως για τον άνθρωπο μία ή δύο στιγμές. Γι’ αυτό, τέκνο μου, είναι καλύτερα να χάσεις όλες τις μάχες και τους πολέμους, παρά να χάσεις τη γλώσσα σου. Μετά από μια χαμένη γλώσσα δεν υπάρχει λαός.

Ο άνθρωπος μαθαίνει τη γλώσσα του σε μια χρονιά. Δεν την ξεχνάει όσο είναι ζωντανός. Ο λαός δεν την ξεχνάει όσο υπάρχει. Την ξένη γλώσσα ο άνθρωπος τη μαθαίνει επίσης σε μια χρονιά. Τόσο του επιτρέπεται ν’ απαρνηθεί τη γλώσσα του και ν’ αρπάξει την ξένη. Αγαπητό μου τέκνο, αυτό είναι τούτη η επιδημία και η καταστροφή της γλώσσας, όταν ένας-ένας οι άνθρωποι αρχίζουν ν’ απαρνούνται τη γλώσσα τους και ν’ αρπάζουν την ξένη, είτε τους είναι για καλύτερο, είτε εφιάλτης.

Κι εγώ, τέκνο μου, μεταχειρίστηκα στις εκστρατείες μου τη γλώσσα σαν το πιο επικίνδυνο όπλο. Κι εγώ άφησα επιδημίες κι εφιάλτες στις γλώσσες τους μπροστά από [; λέξη δυσανάγνωστη στο χειρόγραφο] μου. Κατά τις πολιορκίες και πολύ μετά έστειλα τσομπάνηδες, χωριάτες, τεχνίτες και νομάδες να πλημμυρίσουν τις πόλεις και τα χωριά τους σαν υπηρέτες, δούλοι, έμποροι, ληστές, πόρνοι και πόρνες. Οι πολέμαρχοί μου και οι [; λέξη δυσανάγνωστη στο χειρόγραφο] έφτασαν στο μισό της κατακτημένης χώρας και των πόλεων. Περισσότερο κατέκτησα τα βασίλεια με τη γλώσσα παρά με το ξίφος.

Πρόσεξε, τέκνο μου, τους αλλόγλωσσους. Έρχονται απαρατήρητοι, δεν ξέρεις πότε και πώς. Σου υποκλίνονται και σου κρύβονται σε κάθε βήμα. Κι επειδή δεν ξέρουν τη γλώσσα σου, σε κολακεύουν και σε καλοπιάνουν, όπως το κάνουν τα σκυλιά. Ποτέ μ’ αυτούς δεν ξέρεις τι σκέφτονται, ούτε μπορείς να ξέρεις, διότι συνήθως σιωπούν.

Αυτοί είναι που έρχονται πρώτοι να ανιχνεύσουν πώς είναι η κατάσταση και προδίδουν στους άλλους, και να τους μπροστά σου να έρπουν μέσ’ στη νύχτα σε αδιάσπαστες σειρές, σα μυρμήγκια όταν βρίσκουν τροφή. Μια μέρα ξημερώνεις περικυκλωμένος από ένα σωρό αλλόγλωσσους απ’ όλες τις πλευρές.

Γίνονται όλο πιο θορυβώδεις κι εκκωφαντικοί. Τώρα δεν παρακαλούν πια, ούτε ζητιανεύουν, αλλά απαιτούν και αρπάζουν. Κι εσύ μένεις στη δική σου χώρα, που είναι όμως πια ξένη. Δεν έχεις άλλη λύση από τους να τους διώξεις ή να φύγεις, ό,τι σου φαίνεται πιο εφικτό.

Σε μια χώρα που την κατακτούν έτσι οι αλλόγλωσσοι, δεν πρέπει να στείλει κανείς στρατό. Ο στρατός τους φτάνει εκεί να πάρει ό,τι κατέκτησε ήδη η γλώσσα.

Η γλώσσα είναι, τέκνο μου, ισχυρότερη από οποιαδήποτε έπαλξη. Όταν οι εχθροί σού γκρεμίζουν όλες τις επάλξεις και τα κάστρα, εσύ μην απελπίζεσαι, αλλά κοίτα και άκου τι γίνεται με τη γλώσσα. Αν η γλώσσα έχει παραμείνει ανέπαφη, μη φοβάσαι. Στείλε κατασκόπους και εμπόρους να πάνε βαθειά μέσ’ στα χωριά και τις πόλεις και ν’ ακούνε. Εκεί όπου αντηχεί η λέξη μας, εκεί όπου ακόμη ο λόγος και όπου ακόμη, σαν παλιό χρυσό νόμισμα, κυκλοφορεί η λέξη μας, μάθε, τέκνο μου, ανεπιφύλακτα ότι αυτό είναι ακόμη το κράτος μας, όποια και να ’ναι η κυβέρνησή του. Οι τσάροι αλλάζουν, τα κράτη καταρρέουν, αλλά η γλώσσα και ο λαός είναι αυτά που σου μένουν, κι έτσι το κατακτημένο μέρος της χώρας και του λαού αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει πάλι στη γλωσσική του κοιτίδα και στον λαό των προγόνων του.

Να θυμάσαι, τέκνο μου, ότι κάθε κατάκτηση και απώλεια δεν είναι τόσο επικίνδυνη για τον λαό, όσο είναι επικίνδυνη για τη γενιά. Αυτές μπορούν να βλάψουν μόνο μια γενιά, αλλά όχι ένα λαό. Ο λαός αντέχει περισσότερο στον χρόνο, τέκνο μου, από τη γενιά και από κάθε κράτος. Αργά ή γρήγορα ο λαός θα ενωθεί, όπως το νερό, μόλις το χωρίζουν τα φράγματα που το διασπούν. Και η γλώσσα, τέκνο μου, η γλώσσα είναι τούτο το νερό, πάντοτε ίδιο και από τις δυο πλευρές του φράγματος, που -σα γαλήνια και ισχυρή δύναμη που διαβρώνει τα φράγματα- θα ενώσει πάλι τον λαό σε μια πατριά και ένα κράτος.

(ευχαριστώ την φίλη Σαλογραία)