Ένα κόκκινο μοσχάρι που έκλεισε τα δύο του χρόνια στις 2 Απριλίου 2015, και βρίσκεται σε αγρόκτημα έξω από το Lakewood, στο New Jersey προσελκύει την παγκόσμια προσοχή στους εβραϊκούς κύκλους.

Η κόκκινη δάμαλις γεννήθηκε από δύο μαύρα βοοειδή της φάρμας του Herb Celler, γιού επιζώντων του Άουσβιτς που ζεί στην περιοχή Lakewood από το 1961 και παρακολούθησε το Εβραϊκό Ολοήμερο Σχολείο Betzalel.

Ραβίνοι από όλο τον κόσμο καταφτάνουν για να εξετάσουν το σημείο (!) και μέχρι στιγμής, το μοσχάρι έχει περάσει την εξέταση «kasher» με άριστα.

Ο κ. Celler είπε ότι του προσφέρθηκε ένα εκατομμύριο δολάρια για την αγελάδα αλλά απέρριψε την προσφορά, γιατί σχεδιάζει να στείλει τoν κόκκινη δαμάλι ως δώρο στο Ισραήλ.



«Κάποιος από το Μπρούκλιν μου πρόσφερε ένα εκατομμύριο δολάρια για αυτήν, αλλά του είπα ότι δεν είναι προς πώληση. Αυτό είναι ένα δώρο Θεού» δήλωσε ο ιδιοκτήτης Herbert Celler. «Όταν με ρώτησε τι θα την να κάνω, του απάντησα ότι θα είμαι ο πρώτος στη σειρά, όταν θα έρθει ο Μεσσίας.»

Από τη γέννησή του, στις 2 Απριλίου, 2013, που συνέπεσε με το Εβραικό Πάσχα (Πέσαχ), ο κ. Celler λέει ότι έχει επιδείξει μεγάλη προσοχή να μην χρησιμοποιείται σε οποιαδήποτε εργασία ή να μεταφέρει κάποιο φορτίο. «Οι εργάτες μου γνωρίζουν ότι κανείς δεν επιτρέπεται να το αγγίξει», είπε. Ενώ ένας ηλεκτρικός φράχτης αποτρέπει τους επισκέπτες να το πλησιάσουν από πολύ κοντά.

Όμως γιατί τέτοια δημοσιότητα για τον κόκκινο μόσχο;

Στη Βίβλο των Εβραίων με  αριθμό (19: 2-13) ορίζεται ότι ο μόνος τρόπος αποκάθαρσης μετά την επαφή με νεκρούς είναι το ράντισμα με νερό το οποίο θα περιέχει ένα υγρό μείγμα από ύσσωπο, κέδρο κόκκινο και από τις στάχτες ενός κόκκινου δαμαλιού (στα εβραϊκά, «parah Adumah»). Για να θεωρείται κόκκινος ο μόσχος, δεν επιτρέπονται ούτε μια ή δύο μαύρες ή λευκές τρίχες να υπάρχουν πάνω του.

Στο Βιβλίο της Εξόδου, η Σκηνή του Μαρτυρίου που κατασκεύασε ο Μωυσής υπηρέτησε τους Ισραηλίτες για 40 χρόνια στην έρημο του Σινά. Στη Ραββινική παράδοση, οι στάχτες από την κόκκινη αγελάδα θεωρούνται ως εξιλέωση για την αμαρτία της λατρείας του χρυσού μόσχου.



Στην Ιερουσαλήμ υπήρξαν οι δύο διαδοχικοί ναοί για περίπου χίλια χρόνια, από τον 10ο αι. π.Χ., μέχρι την καταστροφή του Δεύτερου Ναού του Σολομώντα το 70 μ.Χ. Από τότε, δεν έχει υπάρξει κανένας Ναός και, απ ‘όσο γνωρίζουμε, δεν έχει υπάρξει ούτε κόκκινος μόσχος.

Πολλοί πιστεύουν ότι οι κόκκινοι μόσχοι θα εμφανιστούν ξανά όταν ο Ναός της Ιερουσαλήμ – ο Οίκος του Θεού (Ναός του Σολομώντα)- πρόκειται να ξαναχτιστεί. Όπως όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948, πολλοί πιστοί ανέμεναν την επικείμενη άφιξη του Μεσσία, την ανοικοδόμηση του Ναού και τα εγκαίνια της «Βασιλείας του Θεού», έτσι και τώρα η ξαφνική εμφάνιση μιας κόκκινης δάμαλις θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ένδειξη για την επικείμενη μεσσιανική εποχή.

Η άφιξη του μόσχου στην Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να είναι προμήνυμα για άσχημες ή καλές ειδήσεις. Από τη μία πλευρά έρχεται σε μια κακιά στιγμή με τις πυρηνικές απειλές του Ιράν.

Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη για την επικείμενη άφιξη του Μεσσία, έργο του οποίου είναι να νικήσει τις δυνάμεις του κακού και να εγκαινιάσει μια νέα εποχή ειρήνης.