Στο εδώλιο ο Μουφτής Κομοτηνής γιατί δεν εφάρμοσε το Νόμο για τους ιεροδιδασκάλους που θεσπίσθηκε από την ελληνική πολιτεία το 2009 και είχε προβάλλει αντιρρήσεις για την σύνθεση της 5μελούς επιτροπής. Μαζί του και δύο ανώτερα στελέχη του υπουργείου Παιδείας που αρνήθηκαν να ασκήσουν δίωξη για παράβαση καθήκοντος, αφού είναι δημόσιος λειτουργός με βαθμό «γενικού γραμματέα υπουργείου» μισθολογικά.

Την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου θα αντιμετωπίσει τη Δικαιοσύνη ο μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή, γιατί δεν εφάρμοσε το Νόμο για τους ιεροδιδασκάλους που θεσπίσθηκε από την ελληνική Πολιτεία το 2009, προβάλλοντας αντιρρήσεις για την σύνθεση της πενταμελούς επιτροπής.

Σύμφωνα με πληροφορίες μαζί του στο εδώλιο φέρονται ως κατηγορούμενοι και δύο ανώτατα στελέχη του υπουργείου Παιδείας που όφειλαν να παραπέμψουν σε ΕΔΕ τον σοφολογιότατο για την παράβαση καθήκοντος, αφού είναι δημόσιος λειτουργός και μάλιστα μισθολογικά με βαθμό γενικού γραμματέα υπουργείου.

Η υπόθεση παρουσιάζει ενδιαφέρον και απασχολεί σοβαρά την Μουφτεία αν και αναφέρεται σε πρωθύστερο χρόνο πέντε χρόνια πριν, ενώ έχουν γίνει βήματα για την εφαρμογή του σχετικού νόμου μετά και τις αγωγές των ενδιαφερομένων ιεροδιδασκάλων, αλλά και την ένταση που αναπτύσσεται από διάφορους μουσουλμανικούς κύκλους που επιδιώκουν την ατονία του σχετικού νόμου αν και πλέον είναι σε πλήρη εφαρμογή με την επικύρωσή του από την Βουλή. Πάντως πολλά ερωτηματικά γεννιούνται με την παραπομπή αυτή μήπως τον εξωθήσουν στα άκρα για την εσπευσμένη παραίτησή του, κάτι που μπορεί να το σκέφτεται ο σοφολογιότατος και να τον προβληματίζει όλη αυτή η υπόθεση κυρίως στο γέρμα της θητείας του ως θρησκευτικού ηγέτη.

Αυτή είναι, λοιπόν, η «είδηση», η οποία σαφέστατα μας αναφέρει πως Έλληνας κρατικός λειτουργός – δημόσιος υπάλληλος, αρνήθηκε να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός νόμου του Ελληνικού κράτους! Αν συνυπολογίσουμε, μάλιστα, πως ο συγκεκριμένος μουφτής Ν. Ροδόπης θεωρείται και ως ο καταλληλότερος (άρα και άξιος εμπιστοσύνης) από την Ελληνική Πολιτεία για την θέση του μουσουλμάνου θρησκευτικού ηγέτη, τότε η παράβασή του αποκτά μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Και όμως, από όσα πάρα πολύ καλά γνωρίζουμε, ο συγκεκριμένος θρησκευτικός ηγέτης ήταν από εκείνους που λειτούργησαν συμβουλευτικά προς την Ελληνική Πολιτεία, για την δημιουργία του συγκεκριμένου νόμου περί ιεροδιδασκάλων. Τι συνέβη και άλλαξε γνώμη για τις ίδιες τις εισηγήσεις του;

Άραγε, ο μουφτής Κομοτηνής οδήγησε σε παγίδα το Ελληνικό κράτος, με σκοπό να δημιουργηθεί ένα ακόμη θέμα μεταξύ των άλλων Ελληνοτουρκικών ή μήπως εξαναγκάσθηκε στην αλλαγή στάσης, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται ως «ασταθής» - ασυνεπής απέναντι σε εκείνα που ο ίδιος ζήτησε να υπάρξουν μέσω του νόμου περί ιεροδιδασκάλων; Βέβαια, η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα μπορεί να συμπεριλαμβάνει και τα δύο σκέλη και ιδιαίτερα το δεύτερο, το οποίο τον εξαναγκάζει πλέον να παραιτηθεί του αξιώματός του (αφήνοντας ένα κενό το οποίο είναι άγνωστο πως θα το διαχειρισθεί η –κατά κοινή ομολογία- φοβική κυβέρνηση της Αθήνας), να τιμωρηθεί για την μη εφαρμογή του νόμου (αν και σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, το ίδιο το κράτος προσπάθησε να αποφύγει την πρόσληψη των ιεροδιδασκάλων) και να εξέλθει και ως τιμώμενος – ήρωας του «τουρκικού αγώνα» στην Θράκη.

Δυστυχώς, επειδή όλα αυτά δεν είναι εικασίες, αλλά γεγονότα πολύ καλά σχεδιασμένα από τις μυστικές υπηρεσίες της γείτονος Τουρκίας, η Ελλάδα πολύ σύντομα θα βρεθεί σε δεινή θέση μέσα από την οποία θα εξαναγκασθεί στην αναγνώριση του σημερινού ψευτομουφτή Κομοτηνής (διορισμένου από τους μηχανισμούς της Άγκυρας που δρουν στην Θράκη μέσω του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής) σαν απόδειξη καλής θέλησης προς τον τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν ή στην -μέσα από συνοπτικές διαδικασίες- τοποθέτηση ενός νέου μουφτή και στην εκκίνηση νέων και μεγαλύτερης έντασης πιέσεων και καταγγελιών περί παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταστρατήγησης θρησκευτικών ελευθεριών κ.α.

Με δεδομένη την φοβικότητα της Αθήνας, αλλά και με δεδομένες τις πέραν του Ατλαντικού εντολές για «διευθέτηση των Ελληνοτουρκικών», είναι πολύ σοβαρή η πιθανότητα μίας ακόμη (επίσημης αυτή τη φορά) υποχώρησης του Ελληνικού κράτους από την Θράκη. Και μία τέτοιου επιπέδου υποχώρηση θα σημάνει την εκκίνηση της ποιοτικής και ποσοτικής αλλαγής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία όχι μόνο θα έχει σημειώσει μία στρατηγικά σχεδιασμένη νίκη, αλλά θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί στο έπακρο (παίζοντας ακόμη και με την «φωτιά») να ικανοποιήσει πολύ μεγαλύτερους στόχους σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Και γιατί όχι; Εάν διαπιστώσει μία έμπρακτη και επίσημη υποχώρηση των Αθηνών από την Ελληνική Θράκη, είναι δεδομένο πως οι επόμενες αιτήσεις δεν θα είναι πλέον της Άγκυρας (η οποία θα τις στηρίξει με κάθε μέσο, τρόπο και θυσία), αλλά των «αυτο-προσδιοριζόμενων» ως «τούρκων» μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης.

Ενδέχεται κάποιοι να καγχάζουν μία τέτοια εξέλιξη. Εμείς, θα τους θυμίσουμε πως όπως πριν 3 χρόνια πιθανότατα δεν γνώριζαν τι συμβαίνει στην Ελληνική Θράκη, έτσι και σήμερα δεν έχουν ιδέα για το πώς ακριβώς κινούνται και ενεργούν οι «αυτο-προσδιοριζόμενοι» ως «τούρκοι» της Ελληνικής Δυτικής Θράκης.

Εις αναμονή των εξελίξεων, το μόνο που πραγματικά ευχόμαστε είναι να… διαψευστούμε.

Κωνσταντίνος