ΕΞΑΛΛΟΣ ο Πετρούνιας: «ΔΕΝ είναι πανί η σημαία... Αγωνιζόμαστε για αυτή...»

“Το κατακρίνω! Δεν το είδα, παρότι παρακολουθώ ειδήσεις και με εντυπωσιάζει που ακούω ότι έγινε αυτό. Δεν είναι πανί η ελληνική σημαία, όπως δεν είναι καμία σημαία. Η ελληνική, ωστόσο, θεωρώ πως κουβαλάει και μία παραπάνω ιστορία, σε σχέση με πολλές άλλων χωρών. Εμείς αγωνιζόμαστε για αυτή τη σημαία, ότι και να συμβαίνει στο κράτος μας, η ιστορία είναι ανεξίτηλη και η σημαία μας αντιπροσωπεύει αυτό που υπάρχει χρόνια στην Ελλάδα. Ιστορία, δηλαδή, πολιτισμός, δημοκρατία, από εδώ ξεκίνησαν όλα”, ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια του Λευτέρη Πετρούνια σε δηλώσεις του.

Ο Έλληνας Ολυμπιονίκης, που βραβεύτηκε την Παρασκευή (25/11), στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο Επιστημονικού Αθλητικού Συνεδρίου, εξωτερίκευσε τις σκέψεις του για τα… σημάδια που του άφησε η κατάκτηση της κορυφής στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και το πόσο… πεινασμένος αγωνιστικά παραμένει.

Έχοντας κατακτήσει τα πάντα, σε Πανευρωπαϊκό, Παγκόσμιο και από τον περασμένο Αύγουστο και σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, εύλογα αναρωτιέται κανείς αν για τον Λευτέρη Πετρούνια υπάρχει αγωνιστικός κορεσμός. Την απάντηση μας την έδωσε με κατηγορηματικό τρόπο.

«Όχι! Είμαστε ένα μήνα πριν μπει το 2017, έχει ξεκινήσει, σχεδόν επίσημα, θα έλεγα, η καινούργια τετραετία. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν είμαι τίποτα! Ξεκινάμε από το μηδέν. Δεν είμαι ούτε Ολυμπιονίκης, ούτε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ούτε πρωταθλητής Ευρώπης και ξεκινάμε από την αρχή για να πετύχουμε ξανά τους στόχους μας. Αυτό είναι, θεωρώ, που σε κρατάει για να συνεχίζεις και να κάνεις repeat. Όταν, πρώτα ο Θεός, κερδίσω ξανά το Ευρωπαϊκό, δε θα σκέφτομαι στο επόμενο πρωτάθλημα πως έχω κερδίσει τρία Ευρωπαϊκά, θα σκέφτομαι πως είμαι και πάλι στην αρχή. Έτσι είναι ο τρόπος που σκέφτομαι!».

Για το τι είναι ευκολότερο, δε, να διαχειριστεί, την επιτυχία ή την αποτυχία, η αναφορά του ήταν το ίδιο κρυστάλλινη.

«Το κάθε τι έχει τη δική του δυσκολία και διαχείριση, τα δικά του μαθήματα. Θεωρώ πως πρέπει να περάσεις από την αποτυχία, για να φτάσεις στην επιτυχία. Η επιτυχία είναι νομίζω πιο δύσκολο κομμάτι, γιατί πρέπει να συνεχίσεις να αποδεικνύεις πως καλώς βρίσκεσαι εκεί, πως καλώς θεωρείσαι Ολυμπιονίκης και κουβαλάς κάποιους τίτλους. Όταν κουβαλάς τίτλους, συμμετέχεις σε έναν αγώνα και πέφτουν τα βλέμματα πάνω, σε συνδυασμό με το ότι θέλω να συνεχίσω να σηκώνω τη σημαία της χώρας μου ψηλά, είναι για μένα ένα έξτρα βάρος. Η διάρκεια και διατήρηση της επιτυχίας και των τίτλων, είναι δυσκολότερο έργο από το να έχεις να αντιμετωπίσεις την αποτυχία. Η αποτυχία σε στεναχωρεί, αλλά έχει μόνο να σου μάθει. Αν είσαι ένας δυνατός χαρακτήρας και για να κάνεις γυμναστική, είσαι δυνατός χαρακτήρας, γονατίζεις και σηκώνεσαι ξανά πιο δυνατός».

«Ήθελα πολύ το χρυσό στο Ρίο»

Γυρνώντας το χρόνο λίγο πίσω, στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο, ο Λευτέρης Πετρούνιας εξήγησε: «Είχαμε κάνει πάρα πολύ προπόνηση, ήθελα πολύ το χρυσό μετάλλιο. Γενικά, είμαι άνθρωπος που βάζω στόχους, από μικρός το έκανα. Μπορείς να το πεις και εγωισμό, αν δεν πετύχω τους στόχους μου, δε νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Οπότε, παίρνοντας την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο στόχος μου ήταν αυτό, ξεκάθαρα! Είχα κλειδώσει στο μυαλό μου την εκτέλεση και στον τελικό έκανα αυτό ακριβώς που είχα στο στοχεύσει να κάνω, χωρίς καμία παραλλαγή».

Πρόσθεσε ακόμη, πως ένα Ολυμπιακό μετάλλιο διαφοροποιεί την καθημερινότητα ενός αθλητή: «Σε πάρα πολλούς τομείς. Ειδικά στο θέμα της ψυχοσύνθεσής σου, στο πως νιώθεις, όπως και σε αυτό της αναγνώρισης. Ο κόσμος σε αντιμετωπίζει σαν έναν άνθρωπο που έχει δώσει την ψυχή του για να φέρει μετάλλιο αυτού του επιπέδου, κάτι που εκτιμώ. Εχω δεχτεί πολύ αγάπη το τελευταίο διάστημα. Ισως επίσης, με πολύ προσπάθεια, κάνει την αθλητική ζωή μου λίγο πιο εύκολη στην εύρεση χορηγών. Δεν ήμουν μόνος σε αυτό το κομμάτι πριν τους Ολυμπιακούς, είχα τη Stoiximan δίπλα μου και ήταν αυτό ο μεγάλος λόγος που έφτασα στο Ολυμπιακό μετάλλιο. Είμαστε οικογένεια πια με την εταιρεία, δεν είμαστε απλά συνεργάτες και για αυτό συνεχίζουμε μαζί και για το Τόκιο. Με την ολυμπιακή επιτυχία, η στήριξη έρχεται από πολλά μέτωπα, αναγνωρίζεται η δουλειά μου. Εξακολουθώ να κάνω, όμως, έκκληση: Οι χορηγίες θα πρέπει να βρίσκονται πριν φτάσει ο αθλητής στο μετάλλιο, για να φτάσει στο μετάλλιο!».