Ῥοκφέλερ καὶ κοινωνικὸς ἔλεγχος μέσῳ τῆς παιδείας

1904-σήμερα: Στὸ Board’s Occasional Letter No. 1, ποὺ ἔγραψε ὁ Gates καὶ συνυπέγραψε ὁ John D. Rockefeller, ἐπιχειρεῖται κοινωνικὸς ἔλεγχος μέσῳ τῆς παιδείας.

Σκοπὸς τῆς δημοσίου παιδείας εἶναι ἡ κοινωνικὴ χειραγώγησις καὶ ὄχι νὰ βοηθήσῃ τὸν μαθητὴ νὰ ἀνακαλύψῃ τὸν ἑαυτό του καί τὶς δυνάμεις του. Τὸ Occasional Letter, ξεκινᾶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν βάση καὶ συνεχίζει: Δὲν θὰ ἐπιχειρήσουμε νὰ κάνουμε τοὺς ἀνθρώπους, ἢ τὰ παιδιά τους, φιλοσόφους, ἢ ἀνθρώπους τῆς μαθήσεως, ἢ ἀνθρώπους τῆς ἐπιστήμης. Δὲν ὀφείλουμε νὰ δημιουργήσουμε συγγραφεῖς, ἐκδότες, ποιητὲς ἢ ἀνθρώπους τῶν γραμμάτων. Δὲν θὰ ψάξουμε γιὰ ἐκ γενετῆς καλλιτέχνες, ζωγράφους, μουσικούς, δικηγόρους, γιατρούς, ἱερεῖς, πολιτικούς, δημοσίους ἄνδρες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὑπάρχουν ἤδη ἄφθονοι. Τὸ καθῆκον ποὺ ἀναλαμβάνουμε, εἶναι πολὺ ἁπλὸ καὶ πολὺ ὄμορφο, νὰ ἐκπαιδεύσουμε αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ μιὰ καλλίτερη ζωή, ἐκεῖ ποὺ εὑρίσκονται. Ἔτσι θὰ ὀργανώσουμε τὰ παιδιά μας καὶ θὰ τὰ μάθουμε νὰ κάνουν καλλίτερα, τὰ πράγματα ποὺ οἱ γονεῖς τους δὲν τὰ κάνουν καὶ τόσο καλά, στὸ σπίτι, στὴν ἐργασία καὶ στὴν φάρμα.

«We shall not try to make these people or any of their children into philosophers or men of learning, or men of science. We have not to raise up from among them authors, editors, poets or men of letters. We shall not search for embryo great artists, painters, musicians nor lawyers, doctors, preachers, politicians, statesmen, of whom we have an ample supply. The task we set before ourselves is very simple as well as a very beautiful one, to train these people as we find them to a perfectly ideal life just where they are. So we will organize our children and teach them to do in a perfect way the things their fathers and mothers are doing in an imperfect way, in the homes, in the shops and on the farm».

Οἱ συνωμοσιολόγοι, διακρίνουν στὸ παραπάνω κείμενο, μιὰ διάθεση τοῦ John D. Rockefeller, νὰ χειραγωγήσῃ ὁλόκληρες κοινωνίες. Καὶ ἴσως νὰ ἀκούγεται λίγο ὑπερβολικό, ἀλλὰ ὁ ὁρισμὸς τῆς λέξεως «Rockefeller» καὶ τὸ κάθε εἴδους σινάφι ποὺ συνήθως στριμωχνόταν πλάι του, γιὰ τοὺς δικούς του λόγους ἕκαστος, δὲν ἀποδυναμώνουν κάποια θεωρία συνωμοσίας. Μπορεῖ ὁ John D. Rockefeller νὰ χαρακτηρίζετο γιὰ τὴν ἐμμονή του στὴν ἀπόκτηση χρήματος, εἶναι ὅμως βέβαιο, ὅτι χρησιμοποίησε τὰ χρήματά του, μὲ διαφόρους τρόπους, ὥστε νὰ προωθήσῃ τὸν παγκόσμιο κοινωνικὸ ἔλεγχο, μέσῳ τῆς οἰκονομίας, τῶν ὀργανισμὼν τοῦ ΟΗΕ, τῶν πανεπιστημίων, τῶν τραπεζῶν, τῆς βιομηχανίας, τῆς ἰατρικῆς καὶ φυσικὰ τῆς παιδείας, τῆς ψυχολογίας καὶ τῆς ψυχιατρικῆς.Τὰ χρήματα τοῦ Rockefeller, βοήθησαν ὥστε ὑποβαθμισμένες, καταστροφικὲς καὶ λάθος ψυχολογικὲς θεωρίες, νὰ λάβουν νέα διάσταση καὶ νὰ ἐπηρεάσουν ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα, πανεπιστήμια καὶ ὁλόκληρη τὴν ἐκπαιδευτικὴ προσέγγιση, ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο μέχρι τὸ πανεπιστήμιο.

Τὰ ἴδια χρήματα ἀργότερα χρησιμοποιήθηκαν γιὰ νὰ προωθηθῇ καὶ νὰ ἐπιβληθῇ ἡ γερμανικὴ ἰατρικὴ στὶς ΗΠΑ, εἰς βάρος τῆς ὁμοιοπαθητικῆς, τῆς χειροπρακτικῆς καὶ τῆς φυσικοθεραπείας. Οἱ ἰδέες καὶ οἱ πρακτικὲς ποὺ προώθησαν τὰ χρήματα του Rockefeller, δὲν ἦταν πάντα «σωστές», «δίκαιες», «ἐπιστημονικὰ ὀρθές», «ἀγαθοεργές», ἀφοῦ ὅ,τι πραγματικὰ τὸν ἐνδιέφερε ἤταν ἡ προώθησις τῶν κερδῶν τῆς Standard Oil. Ἡ μοντέρνα ψυχολογία, ἡ ψυχιατρική, ἡ ἰατρικὴ προσέγγισις σὲ θέματα χειρουργικῆς, ναρκωτικῶν, θεραπείας καρκίνου καὶ οἱ ἐκπαιδευτικὲς μέθοδοι, ὑφίστανται σὲ μεγάλο βαθμό, λόγῳ τοῦ ἀπεριορίστου χρήματος ποὺ διοχετεύθηκε γιὰ τὴν προώθηση καὶ ὑποστήριξή τους καὶ ἡ παρουσία τους στὴν ζωή μας, ἔχει ἐλάχιστα νὰ κάνῃ μὲ τὴν νομιμότητά τους, ἢ τὴν ἐπιστημονική τους ὀρθότητα. Θλιβερὸ ἀλλὰ ἀληθινό. Δὲν εἶναι λάθος νὰ ποῦμε ὅτι ἔνα σημαντικὸ κομμάτι τῶν συγχρόνων ἱδρυμάτων, ὑφίσταται, ὄχι λόγῳ τῆς ἐντίμου προσεγγίσεως στὴν ἐπιστήμη καὶ τοῦ ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴν ἀλήθεια, στοὺς τομεῖς τους, ἀλλὰ διότι ἀπὸ τὴν γέννησή τους προικοδοτοῦντο μὲ χρήματα τοῦ Rockefeller, χρήματα ποὺ θὰ ἦσαν διαθέσιμα πάντα ἐκεῖ ὅπου ἔπρεπε, ὥστε μὲ διαφημιστικὲς ἐκστρατεῖες νὰ παρακάμψουν κάθε ἀνταγωνιστικὴ θεωρία, σωστὴ ἢ ὄχι, δὲν εἶχε σημασία, ὥστε νὰ συνεχίσῃ τὸ πλασάρισμα τῶν ἰδεῶν, μέχρι νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς καὶ νὰ θεσμοθετηθοῦν στὸν κοινωνικὸ ἱστό.

Αὐτὲς εἶναι οἱ πραγματικὲς ῥίζες μεγάλου μέρους τῆς συγχρόνου ἰατρικῆς, ψυχολογίας, ψυχιατρικῆς, φαρμακολογίας, κοινωνιολογίας, πολιτικῆς, παιδείας καὶ τόσων ἄλλων. Τρομακτικό, ἀλλὰ ἔτσι συμβαίνει.