Πόσοι Ελληνες θα μείνουν να πολεμήσουν για την Ελλάδα - Η Συρία ας ανοίξει τα μάτια κάποιων! (Βίντεο)

Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος

Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες, άλλοι από πιο κοντά και άλλοι από τα μέσα ενημέρωσης, της κατάστασης που επικρατεί στον πληθυσμό της Συρίας, σε ότι αφορά την θέληση του για να πολεμήσει για την Πατρίδα του. Μάλιστα κάτω από συνθήκες, που σε περίπτωση ήττας μπορούσαν να οδηγήσουν σε πλήρη υποταγή τους στο καθεστώς του ISIS. Και όμως, γίναμε μάρτυρες κύματος φυγής ενεργού πληθυσμού προς την Ευρώπη, σαν να μην τους νοιάζει τι θα γίνει στην χώρα τους. Οι εικόνες στα Ελληνικά hot spots προβλημάτισαν και προβληματίζουν ακόμα, όχι για τα γυναικόπαιδα αλλά για τους τόσους ενεργούς μαχητές που εγκατέλειψαν τον αγώνα για την Πατρίδα.

Οι εικόνες επίσης από την γραμμή του μετώπου στο Χαλέπι και άλλου, το ίδιο συγκλονιστική, με τους Σύριους μαχητές, που δεν έφυγαν, να αντιμετωπίζουν περήφανα κάτω από άθλιες συνθήκες τον εχθρό της Πατρίδας. Μάλιστα σας παραθέτουμε και σχετικό video με τις πολεμικές συνθήκες στο Χαλέπι, διότι υπάρχουν και αυτές οι συνθήκες της πολεμικής αναμέτρησης με τον εχθρό. Εδώ λοιπόν υπάρχει το μεγάλο ερώτημα, γιατί δεν είναι όλοι εκεί να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό ... Θα αποτελούσε ένα ενδιαφέρον στατιστικό να ξέραμε τι ποσοστό έμεινε να πολεμήσει και τι έφυγε για να γλιτώσει. Όμως η αναφορά μας δεν έχει να κάνει για να αποδώσουμε μομφή σε κάποιους, αλλά για να καταδείξουμε ότι ένας λαός δεν είναι σύσσωμος κατά του κοινού εχθρού. Αυτό αποτελεί ένα θέμα προβληματισμού γενικότερα και για την Πατρίδα μας.

Πόσο δηλαδή σήμερα η Ελληνική κοινωνία θα είναι σύσσωμη κατά του κοινού εχθρού. Αναζητώντας το παράδειγμα του τελευταίου μεγάλου πολέμου, που η Ελλάδα είπε το μεγάλο ΟΧΙ, που σε λίγες μέρες θα πρέπει να εορτάσουμε με μεγάλη συμμετοχή όλοι οι Έλληνες, βλέπαμε μια κοινωνία που ήταν εκπαιδευμένη να αγαπάει την Πατρίδα. Σήμερα άραγε συμβαίνει το ίδιο, όλοι αυτοί που λήστεψαν, έκλεψαν και οδήγησαν την χώρα στο γκρεμό θα σταθούν δίπλα με αυτούς που υποφέρουν, στον κοινό αγώνα.
Είναι η κοινωνία μας σήμερα εκπαιδευμένη να αγαπάει την Πατρίδα, όταν βλέπουμε την σημαία να οδηγείται με ΜΑΤ για να γίνει μια καθιερωμένη τελετή υποστολής στην Μυτιλήνη ή όταν η εφεδρεία έχει απαξιωθεί πλήρως προκειμένου να ικανοποιούνται πολιτικά παιχνίδια ΑΚΟΜΑ!!! Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε πολλά θέματα που δείχνουν δυστυχώς ότι οι συνθήκες δεν είναι ίδιες όσον αφορά τις αρχές, με εκείνες που οι Έλληνες πέτυχαν μεγάλες ομοψυχίες. Η Συρία αποτελεί ένα μεγάλο παράδειγμα φυγής ανθρώπων, που τους λόγους σίγουρα θα τους ξέρει ο Άσαντ, που στην προκειμένη βέβαια περίπτωση είχε καταφέρει να φτιάξει και ένα σύνολο πιστών που τελικά φάνηκε αξιόπιστο να τον υπερασπιστεί, διότι και αυτοί που έμειναν και πολεμάνε, περισσότερο υπερασπίζονται το καθεστώς Ασαντ και τα κεκτημένα τους, ενώ η Πατρίδα αποτελεί μια σιβυλλική κατάσταση.

Έτσι επειδή καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με τους Σύριους πρόσφυγες από τα hot spot, θεωρήσαμε δίκαιο να αναδείξουμε με εικόνα και εκείνους που πολεμάνε για αυτό που λέγεται Πατρίδα, δίπλα στον Άσαντ με όποια έννοια και αν την έχουν στο μυαλό τους.



Θεωρούμε ότι ανεξάρτητα τι πιστεύει ο καθένας μας, Ρωσόφιλος ή Αμερικανόφιλος, ή οτιδήποτε άλλο, για την Συρία, σίγουρα αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού κατά πόσο η Ελλάδα θα μπορέσει, εφόσον χρειαστεί, να συσπειρώσει τον πληθυσμό στον κοινό αγώνα για την Πατρίδα ... και να μην ζήσει το συριακό φαινόμενο.

Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο