Ο Καταδρομέας Ζαφειρίου, ο δικός μας βετεράνος, δεν "χώρεσε" ούτε σ' ένα τηλεοπτικό δελτίο!

Πρώτη φορά πιτσιρικάς μαθητής του δημοτικού τον “είδα” στην κρατική μονοπωλιακή τότε κυβέρνηση. Εκεί προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έμεινα με το στόμα και μάτια ορθάνοιχτα. Όπως έμενε υποθέτω οποιοσδήποτε άκουγε τον Καταδρομέα Θανάση Ζαφειρίου να διηγείτε εκείνη τη κολασμένη νύχτα στη Λευκωσία. Την επιχείρηση ΝΙΚΗ, την κατάρριψη του Noratlas από φίλια πυρά, το σάλτο στο κενό…

Ήταν ο δικός μας Βετεράνος! Στις ΗΠΑ η ιστορία η δική του και των συναδέλφων του θα είχε γίνει κινηματογραφική ταινία…Τους ήρωές τους εκεί -αλλά και σ΄ όλες τις χώρες του κόσμου- τους κρατάνε πάντα μπροστά. Στη “βιτρίνα” της κοινωνίας τους. Τους έχουν στη “πρώτη θέση” για να τους βλέπουν όλοι. Να τους έχουν παράδειγμα…

Παραδόξως χρόνο με το χρόνο ο Καταδρομέας Ζαφειρίου με τη βροντερή φωνή κι εκείνο το βλέμμα μέσα από το οποίο “έβλεπες” και “ζούσες” εκείνη τη νύχτα στη Λευκωσία, εμφανιζόταν όλο και λιγότερο…Παρά το γεγονός ότι η τηλεόραση δεν ήταν πια “κρατική και μονοπωλιακή”, οι νεότεροι δεν έμαθαν ποτέ για την ιστορία του. Μόνο τυχαία ίσως κάποια παιδιά να “έπεφταν πάνω” στην ιστορία του θρυλικού Κομάντο. Ο Ζαφειρίου “ξεχάστηκε” απο το “σύστημα” τελείως κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90. Τότε που έπρεπε να γίνουμε όλοι πρώτα Ευρωπαίοι…Ιστορίες σαν αυτή του Ζαφειρίου δεν χώραγαν στην “εικονική πραγματικότητα” των “εκσυγχρονιστών”…

Ο Καταδρομέας Θανάσης Ζαφειρίου “έφυγε” την μέρα που όλο το πολιτικό, κομματικό και “μιντιακό” σύστημα ασχολείτο με τον πακτωλό εκατομμυρίων για τη δημοπρασία των τηλεοπτικών αδειών. Τα ΄φερε έτσι η τύχη να “φύγει” την ημέρα που στα τηλεοπτικά ΜΜΕ μπήκε τάξη όπως λέει η κυβέρνηση.

Δεν είχαμε καμία απαίτηση, ούτε τη ψευδαίσθηση ότι ο θάνατος του Θανάση Ζαφειρίου θα “έπαιζε” στους τίτλους των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Ούτε καν προς τη μέση του δελτίου. Αλλά ούτε μια αναφορά; Μια φωτογραφία; Ένα μικρό έστω βίντεο πριν από το καιρό; Δεν χώραγε πουθενά ο θάνατος του Καταδρομέα Θανάση Ζαφειρίου στο “νέο” τηλεοπτικό σκηνικό;

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ