Γιατί επιλέγουν οι Τράπεζες να μοιάζουν με ελληνικούς ναούς της αρχαιότητας;

Ο θησαυρός των Αθηναίων στους Δελφούς αποτελούσε ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίσματα του ιερού του Απόλλωνα. Ο θησαυρός των Αθηναίων στους Δελφούς όπως είναι σήμερα.

Η μορφή των κτιρίων πού στεγάζουν τα σύγχρονα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα – σε κτίρια που κατασκευάστηκαν έως και τις αρχές του 20ου αιώνα – αντιγράφουν τους αρχαίους Ελληνικούς ναούς Γιατί επελέχθη αυτή η μορφή; Αυτοί που τα κατασκεύασαν, γνώριζαν κάτι που εμάς μας διαφεύγει;


Μελετητές που ως αντικείμενό τους έχουν την ψυχολογία (ατομική και των μαζών), την αρχιτεκτονική, την ιστορία, υποστηρίζουν ότι ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα εδράζεται πάνω σ’ αυτό που ονομάζουμε… ΠΙΣΤΗ-trust-ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.

Ουδείς θα τοποθετούσε τα χρήματά του σε ξένα χέρια εάν φοβόταν πως θα τα χάσει αφού από τους ιδιοκτήτες των ιδρυμάτων αυτών λείπει η φερεγγυότης, η εμπιστοσύνη.



Στην Αρχαία Ελλάδα οι πόλεις πρώτα και μετέπειτα οι πολίτες τοποθετούσαν τον πλούτο τους στους ναούς. Οι πόλεις που ανήκαν στην Αθηναϊκή συμμαχία τοποθετούσαν την χρηματική συνεισφορά τους στον ναό του Απόλλωνος στην Δήλο, διότι εκεί ευρίσκετο το ΤΑΜΕΙΟ της συμμαχίας. Το ταμείο αυτό μεταφέρθηκε αργότερα στον Παρθενώνα, στον ναό της Παλλάδος Αθηνάς.



Δελφοί: Θησαυρός Σιφνίων (Ανατολική πτέρυγα)

Κάτι ανάλογο συνέβαινε στους Δελφούς. Η κάθε πόλη τοποθετούσε τα πολύτιμα αφιερώματά της σε ειδικά κατασκευασμένα οικήματα τα οποία είχαν την μορφή των ναών και τα αποκαλούσαν ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ.



Ακόμη και τα σκίτσα,όταν θέλει να δείξει κάποιος την έννοια Τράπεζα; το σχέδιο είναι Αρχαίος Ελληνικός ναός

Αυτοί που γνωρίζουν τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και χειρίζονται τις πιο λεπτές, τις πιο απόκρυφες επιθυμίες, τους φόβους και τις προσδοκίες μας, γνωρίζουν για εμάς πράγματα που εμείς αγνοούμε. Πού ούτε υποψιαζόμαστε πως υπάρχουν.

Το παράδειγμα αυτό ακολουθούν και οι υπόλοιπες Τράπεζες σε όλο τον κόσμο



Η Τράπεζα της Αγγλίας



Μεγάλη Αμερικανική Τράπεζα Η δεύτερη το 1824.Το κτήριο.



Η εθνική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας

Είναι εκεί μέσα μας βαθιά, μας υποκινούν, μας παρακινούν, μας αποτρέπουν, μας ενεργοποιούν χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.
Κάποιοι το φαινόμενο αυτό το αποκαλούν γονιδιακή η κυτταρική μνήμη. Είναι μία μνήμη που έρχεται από πολύ μακριά, από την προϊστορία ίσως, από τότε που βρισκόμασταν στις σπηλιές όπως γράφει στην τραγωδία του ο Αισχύλος « Προμηθεύς».



Το κτήριο της Τράπεζας της Νέας Νότιας Ουαλίας Αυστραλία.

Αυτή η μνήμη όταν ενεργοποιηθεί μας παρακινεί να κάνουμε έργα στην ζωή μας που σε πρώτη ματιά φαίνονται ανεξήγητα, «αψυχολόγητα» θα έλεγαν κάποιοι.