Δρυίδες – Οι Πελασγοί της Βυθισμένη Αιγηίδος

Προσπαθήσαμε να φέρουμε τον αναγνώστη σε επαφή με τις ρίζες του. Όλη αυτή η εξάπλωση των Πελασγών προς κάθε κατεύθυνση αποδεικνύει την αναζήτηση ζωτικού χώρου για επιβίωση μετά την Βύθιση της Αιγηίδος Ηπείρου. Τολμούμε συνειρμό και κοινή ετυμολογηση του αρχαϊκού ονόματος της Αιγηίδος “ΔΡΑΒΙΣ“ και “ΔΡΑΥΙΣ“ με την ρίζα “ΔΡΥΣ“.

Οι λόγοι που μας επιτρέπουν αυτή την υπόθεση είναι οι συμβολισμοί που διατηρούσαν τα ελληνικά ιερατεία για την ΔΡΥΝ, συμβολισμοί που έχουν την αρχή τους στην αρχική υπερβολική χρήση της ΔΡΥΟΣ από τους Αιγιεις ως τροφής και ως πηγής δυνάμεως. Αυτή η «ιερότητα» της ΔΡΥΟΣ, στη συνέχεια μετετράπη σε «απαγορευμένο δένδρο ταμπού» με έσχατο συμβολισμό την κατασκευή της Αργούς από «Μέλανα ΔΡΥ».

Η Πελασγική διατροφή με καρπούς ΔΡΥΟΣ, μας δηλώνει τον ρόλο της ΔΡΥΟΣ στην προγονική Αιγηίδα ή ΔΡΥΙΔΑ.

Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο πρόγονος του Αρκάδα, ο Πελασγός, είχε υποδείξει στους υπηκόους του Αιγιεις να προτιμούν στην διατροφή τους βελανίδια της ΔΡΥΟΣ που υπήρχαν άφθονα στα απέραντα δάση ΔΡΥΟΣ της ενδοχώρας. Για τον λόγο αυτό οι κάτοικοι της Αρκαδίας ονομαζόταν «βαλανοφάγοι». Η διατροφή με βελανίδια γίνεται και σήμερα από κατοίκους της ορεινής Αρκαδίας.

Όταν σε μεταγενέστερη εποχή οι Σπαρτιάτες ζήτησαν τον χρησμό της Πυθίας για να επιτεθούν στην Αρκαδία, η Πύθια τους απέτρεψε από το εγχείρημα διότι «δεν ήταν δυνατόν να νικηθούν οι βαλανοφάγοι Αρκάδες Πελασγοί.»

Ακόμη ένας λόγος που επιβεβαιώνει την ετυμολογία ΔΡΥΣ, είναι ο τίτλος των ιερέων ή εκλεκτών των Γαλατών ΔΡΥΙΔΕΣ με πιθανό ενικό το ΔΡΥΣ, ΔΡΥΙΔΟΣ, ΔΡΥΙΔΙ κλπ.

Τελικά, τα συνθετικά του ΑΝΔΡΑΣ «ΑΝΩ-ΔΡΥΣ» υποδηλώνουν την ανδρική ρώμη που προέρχεται από την διατροφή με καρπούς δρυός. Είναι πολλοί οι δρόμοι που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Αιγηίς ονομαζόταν ΔΡΑΥΙΣ ή ΔΡΥΙΣ ή ΧΩΡΑ ΔΡΥΟΣ επειδή το κυρίαρχο δένδρο που κάλυπτε τις μεγαλύτερες εκτάσεις της ήταν η ΔΡΥΣ, και επειδή ο καρπός της καθιστούσε ΑΝΩ-ΔΡΥΣ ή ΑΝΔΡΕΣ τους αυτόχθονες.

Αν λοιπόν η βυθισμένη πατρίδα από την οποία προερχόμαστε ως απόγονοι των Πελασγών λεγόταν ΔΡΑΒΙΣ ή ΔΡΑΥΙΣ ή ΔΡΥΙΣ, και οι κάτοικοι ονομαζόταν ΔΡΑΒΕΙΣ ή ΔΡΑΥΕΙΣ, ΔΡΥΕΙΣ, μπορούμε να ονομαζόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΡΥΕΙΣ ή ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΡΥΙΔΕΣ, και η χώρα μας ΕΛΛΑΣ ΔΡΥΙΣ.

Δεν θα ήταν καθόλου ατυχής ο συνδυασμός των δυο ονομάτων, εφόσον το πρώτο δηλώνει τον Ηλιακό λόγο και το δεύτερο την Δύναμη της Δρυός της Γης –Μητρός ή Δη-μητρος.

Σε ότι αφορά την μεταφορική σημασία των ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΡΥΙΔΩΝ ή ΔΡΑΥΙΔΩΝ ως Ιεροφάντων της Αλήθειας, της Ελευθερίας και της Ιεραρχημένης Δικαιοσύνης, και της ΔΥΝΑΜΗΣ έχουμε να πούμε ότι συλλαμβάνουμε την «Στοά Μεγάλης Δρυός» της Ν.Υορκης σαν κλεπταποδόχο ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΩΝ και κλεπταποδόχο ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΟΜΑΤΩΝ στην στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ του πλανήτη.

Όχι κύριοι αξιότιμοι Σημιτομογγολοι και Συμπαραμαρτυρουντες Τέκτονες Εφιάλτες.

Η Πατρίδα της ΔΡΥΟΣ της Λυκαιας είναι η ΕΛΛΑΣ και όχι η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Και το σύμβολο και το εμβολιζόμενο ανήκουν στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΔΡΥΟΣ, και όχι στους γλοιώδεις σκοτεινούς εγκεφάλους σας. Διότι η ΔΡΥΣ είναι το σύμβολο της ΑΝ_ΔΡΕΙΑΣ και των ΑΝ_ΔΡΩΝ, ενώ σεις δεν υπήρξατε ποτέ άνδρες και ποτέ ευθείς ως ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΟΥΣΕΣ ΔΡΥΕΣ.

Υπήρξατε οι σφαγείς – θρασύδειλοι του ΧΑΝ της ΟΥΡΓΚΑ που με την μορφή Τούρκων και Βουλγάρων και Αλβανών Μογγολων γελοιοποιήθηκαν από την ελληνική πολεμική ΔΡΥ.

Και ήρθε η στιγμή να παραδώσετε στους ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΡΥΕΙΣ τα σκήπτρα μιας εξουσίας για την οποία αποδεδειχθήκατε τελείως ΑΝΙΚΑΝΟΙ, ΖΟΜΠΙ ΤΗΛΕΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΙ της Σεληνιακής Τεχνολογίας.

Διότι ΕΜΕΙΣ οι ΑΙΟΛΕΙΣ της ΘΕΤΤΑΛΙΑΣ του Γεννήτορα Αίολου Πελασγού ΔΡΥΙΔΟΣ, απόγονου του Γεννήτορα ΑΡΚΑΔΟΣ Πελασγού, απόγονου του ΜΙΝΥΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ερχόμαστε στο Άντρο του αθλίου ΣΙΝ της Σελήνης και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ με το κληρονομικό ΔΙΚΑΙΩΜΑ των ΔΡΥΙΔΩΝ της βυθισθείσης Ηπείρου ΔΡΥΙΔΟΣ, την επιστροφή του Πνευματικού και Υλικού ΧΡΥΣΟΜΑΛΟΥ ΔΕΡΑΤΟΣ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ.