Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Περικλής Δράκος

Η Ελλάς πριν την 5η Οκτωβρίου του 1912 ήταν λειψή σαν χώρα, καθώς μεγάλες περιοχές με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς βρίσκονταν έξω από τα σύνορα του φτωχού ελληνικού κρατιδίου. Η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Θράκη και τα νησιά, ήταν σκλαβωμένες στον τούρκο δυνάστη, περιμένοντας αιώνες την πολυπόθητη απελευθέρωσή τους. Κρήτες, Πελοποννήσιοι, Θρακιώτες, Μακεδόνες και γενικώς όλοι οι Έλληνες, είτε ως στρατευμένοι είτε ως εθελοντές, σαν μια γροθιά πολέμησαν για την Ελευθερία.
 
Ένας από αυτούς ήταν και ο Περικλής Δράκος από την Καβάλα. Ο Δράκος γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Καβάλα, στα χρόνια του Μακεδονικού αγώνα και εντάχθηκε σε αντάρτικο σώμα πολεμώντας τους τούρκους. Στην αρχή εντάχθηκε στο «Εθνικό Κέντρο» της Ξάνθης και δρούσε στις περιοχές της Καβάλας και της Ξάνθης, προμηθεύοντας με όπλα τους Μακεδονομάχους. Το 1909 μαζί με άλλους Έλληνες πατριώτες συμμετείχε στην δολοφονία του βουλγαρόφρονα Ηλία Χατζηγεώργη και βοήθησε τους δολοφόνους να κρυφτούν και να διαφύγουν.

Αυτή ήταν η δράση του Περικλή Δράκου μέχρι την κήρυξη του Α' Βαλκανικού πολέμου.

Τα ξημερώματα της 5ης Οκτωβρίου οι ελληνικές μεραρχίες εφόρμησαν από την Θεσσαλία στα στενά του Σαρανταπόρου και ξεχύθηκαν στην Μακεδονία, ενώ την ίδια στιγμή η στρατιά της Ηπείρου επιτέθηκε στα τουρκικά στρατεύματα της Ηπείρου.
 
Ο Περικλής Δράκος αν και βρίσκονταν πολύ μακριά από το μέτωπο, δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια, αλλά εντάχθηκε στα σώματα προσκόπων (άτακτα ανταρτικά σώματα που προηγούνταν του Ελληνικού Στρατού και τον συνέδραμαν), ήρθε σε επαφή με τον Ελληνικό στρατό και επιτέθηκε κατά των τουρκικών θέσεων στην Χαλκιδική παίρνοντας εντολές από τον Μακεδονομάχο Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν.

Οι ελληνικές μεραρχίες προήλαυναν απελευθερώνοντας κάθε εκατοστό της Μακεδονίας και της Ηπείρου με ποταμούς αίματος. Ο Δράκος με την αντάρτικη ομάδα του ενίσχυσε την αντάρτικη ομάδα του Ιωάννη Ράμναλη στην Χαλκιδική, ενώ οι τούρκοι παρ' όλο που είχαν τακτικό στρατό, υποχωρούσαν άτακτα μπροστά στην γενναιότητα των ανδρών του Δράκου. Ο Ελληνικός στρατός είχε φτάσει μέσα σε μερικές ημέρες έξω από την Θεσσαλονίκη.

Ο Περικλής Δράκος απελευθέρωσε την Νιγρίτα (νομού Σερρών) με επικεφαλής τον καπετάν Γιαγκλή στις 23 Οκτωβρίου του 1912. Ο βουλγαρικός στρατός ήθελε να την καταλάβει, εκεί όμως βρήκε το αντάρτικο σώμα του Δράκου. Οι βούλγαροι δεν αναγνώρισαν το σώμα του Δράκου ότι άνηκε στον Ελληνικό στρατό και του ζήτησαν να αποχωρήσει άμεσα από την Νιγρίτα. Ο Δράκος δεν μπορούσε βέβαια να κάνει κάτι τέτοιο, δεν το επέτρεπε η Τιμή του, η Τιμή ενός Έλληνα να παραδώσει την πόλη που απελευθέρωσε με τόσους κόπους και θυσίες, σε έναν ακόμη πιο βάρβαρο κατακτητή, τους βούλγαρους. Τα ντουφέκια των Ελλήνων είχαν πάρει φωτιά, τα βόλια έσχιζαν τον αέρα, οι καπνοί είχαν τυλίξει την Νιγρίτα. Ο βουλγαρικός στρατός πάσχιζε με κάθε τρόπο να την καταλάβει, αλλά δεν μπορούσε να καταφέρει τίποτα, μιας και οι άνδρες του Δράκου δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω. Ο Περικλής Δράκος με τους άνδρες του κατατρόπωσε τους βούλγαρους κρατώντας την περιοχή της Νιγρίτας ώσπου να φτάσει ο Ελληνικός Στρατός.

Ο Δράκος μετά το τέλος του Α' Βαλκανικού πολέμου έλαβε μέρος εναντίον των βούλγαρων στον Β΄ Βαλκανικό πόλεμο.
Δεν γνωρίζουμε πότε και πώς πέθανε ο Περικλής Δράκος. Αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό αφιέρωμα σε όλους τους Έλληνες στρατιώτες και εθελοντές που θυσίασαν τα νιάτα και την ζωή τους στον βωμό της πατρίδας, διπλασιάζοντας εδαφικά και πληθυσμιακά την Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ λοιπόν σε όλα αυτά τα παλληκάρια που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν για να απελευθερώσουν την αρχέγονη γη της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης.