Τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν άλλα αντί άλλων στα σχολεία

Στην Κύπρο, όπου νιώθει σαν στο σπίτι της, βρέθηκε πριν λίγες ημέρες η συγγραφέας, Άλκη Ζέη,για να παραβρεθεί στην πρεμιέρα της θεατρικής μεταφοράς του έργου της «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου».

Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Άλκης Ζέη στο ΑΜΠΕ:

- «Στα ελληνικά σχολεία δεν νομίζω ότι τα παιδιά παίρνουν τις γνώσεις που χρειάζονται. Παίρνουν πολλές αλλ' αντ' άλλων. Κυρίως εκεί που υστερούν είναι στη λογοτεχνία. Τώρα μάλιστα ελαττώνονται και οι ώρες λογοτεχνίας και είναι ένα τυπικό μάθημα από αποσπάσματα που μπαίνουν από συγγραφείς. Αυτό που έχει σημασία και ανεβάζει το μάθημα και την τάξη είναι ο δάσκαλος. Όταν βρίσκει αφορμή από ένα απόσπασμα και αποφασίζει να μιλήσει στα παιδιά για το βιβλίο, τα κάνει να το αγαπήσουν. Όπου υπάρχει ένας τέτοιος δάσκαλος, όπου και να είναι είτε σε μικρή πόλη, είτε σε μεγάλη, ή σε συνοικία, τα παιδιά ξέρουν να εκφράζονται ξέρουν να γράφουνε, γιατί υπάρχει αυτός ο δάσκαλος».

- «Πολλοί νομίζουν ότι είναι πολύ εύκολο να γράψεις για παιδιά, και γράφουν πολλοί, αλλά είναι δύσκολο όταν προσπαθείς εσύ σαν μεγάλος να πεις πράγματα που θα έλεγε ένα παιδί. Θεωρώ ότι είναι σωστό ένα βιβλίο, όταν το γράφεις και ο μικρός, ο ήρωας του είναι δέκα χρονών, πρέπει να γίνεσαι εσύ αυτός ο ήρωας».

- «Όταν μου έβαζαν στην έκθεση θέματα η αποταμίευση, η αστυφιλία, μου ήταν αδύνατον να γράψω ούτε δυο φράσεις. Η αδελφή μου, που δεν την ένοιαζε, κατέβαζε ότι της ερχόταν στο μυαλό και έπαιρνε άριστα και μου έλεγε «έγραψα ένα σωρό βλακείες και πήρα άριστα». Εγώ δεν κατάφερνα, δεν μπορούσα να γράψω γι’ αυτά τα θέματα. Μόλις άλλαξα σχολείο και μου έδωσαν τη δυνατότητα να γράψω ελεύθερα θέματα ή θέματα που μου άρεσαν, έγινα σε λίγο καιρό η συγγραφέας του σχολείου».

- «Από πολύ μικρή ο θείος μου είχε παντρευτεί τη Διδώ Σωτηρίου. Αυτή και ως άνθρωπος και ως συγγραφέας επηρέασε πάρα πολύ τη ζωή μου. Και αργότερα ο άνδρας μου ο Γιώργος Σεβαστίκογλου. Αλλά, επειδή τη Διδώ την ήξερα από παιδί, μπορώ να πω ότι με διαμόρφωσε αυτή».

- «Εμένα, όταν τα παιδιά με ρωτάνε στα σχολεία τι χρειάζεται για να γίνει κανείς συγγραφέας, τους απαντάω τρία πράγματα: Πρώτον να διαβάζει βιβλία, δεύτερον να διαβάζει βιβλία, τρίτον να διαβάζει βιβλία. Αυτό έκανα εγώ από μικρή».

- «Ο Κάρολος Κουν ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος, κυριολεκτικά παθιασμένος με το θέατρο, και μπορώ να πω ότι δεν έβαλε τίποτα άλλο, ούτε πείνα τον ένοιαζε στην κατοχή, ούτε κρύο, ούτε τίποτα, ένα τσιγάρο στο στόμα και αφοσιωμένος στο θέατρο».

- «Η Κατοχή ήταν μια εποχή πολύ δύσκολη, αλλά όλοι μαζί είχαμε αποφασίσει να μπούμε στην Αντίσταση, να φύγουν οι Γερμανοί, ήταν τα πράγματα συγκεκριμένα και είχαμε οράματα. Δεν συγκρίνεται η εποχή εκείνη με την σημερινή. Σήμερα δεν μπορείς να συγκεκριμενοποιήσεις τίποτα για να πεις ή στα παιδιά σου ή στους νέους κάντε αυτό, ή το άλλο».