Στην Μικρά Ασία μετά τα αρχαία ευρήματα περάσαμε στα βυζαντινά με την ανακάλυψη Αγίας Γραφής του 11ου αιώνα

Όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο («Σκάβουν» συνεχώς οι νέο-οθωμανοί στην Μικρά Ασία και ανακαλύπτουν ότι είναι «μουσαφιραίοι» και δεν τους ανήκει τίποτα), από τις ακτές στην Σμύρνη, έως την Κωνσταντινούπολη, την Μαύρη Θάλασσα και τον Πόντο και έως τα βάθη της Ανατολίας, όλα αυτά τα μέρη είναι «γεμάτα» με ελληνική παρουσία αιώνων όχι μόνον από την αρχαία εποχή, αλλά και στο Βυζάντιο έως το 1922 αλλά και σήμερα.

Σήμερα σήμερα σειρά είχε η ανακάλυψη μια Αγίας Γραφής στο κέντρο της πόλης του βυζαντινού Αξαρίου (Ακσαράι), η οποία πιστεύεται ότι είχε γραφτεί τον 11ο αιώνα μ.χ. επι ελληνοχριστιανικής βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Η ανακάλυψη έγινε από την τουρκική αστυνομία όταν δύο ύποπτοι προσπάθησαν να την πουλήσουν παράνομα.

Τοπικοί αξιωματούχοι του μουσείου εξετάζουν τώρα την αυθεντικότητα του ιερού βιβλίου που έχει χαραγμένη την φυσιογνωμία του Ιησού Χριστού, και εμπεριέχει πολλούς σταυρούς.

Η Αγία Γραφή, είναι γραμμένη σε δέρμα γαζέλας και έχουν καταστραφεί μόνο 20 σελίδες, ενώ οι υπόλοιπες έχουν επιβιώσει άθικτες μέχρι σήμερα. Δεν είναι γνωστό ακριβώς πώς βρέθηκε στην κατοχή των υπόπτων η Αγία Γραφή, αλλά οι ανακρίσεις θα το καταδείξουν με σαφήνεια, τονίζουν οι Τούρκοι .

Η πόλη του Αξαρίου ήταν κάποτε μια σημαντική πόλη στην περιοχή της Καππαδοκίας, αποτελώντας μεγάλο εμπορικό κέντρο και περιοχή με πολλούς κατοίκους Ορθόδοξους Έλληνες Χριστιανούς, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Εικονομαχίας, οι οποίοι μάλιστα έκρυψαν εικόνες και σημαντικά κειμήλια για να μην καούν στην πυρά .

Ενδεικτικό όμως της τουρκικής αλαζονείας και σε αυτό το ζήτημα είναι ότι το άρθρο της εφημερίδας dailysabah.com, «τονίζει ότι η περιοχή αυτή άνθισε για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την έναρξη της μουσουλμανικής βασιλείας τον 11ο αιώνα.»

Δηλαδή όταν πάτησαν το πόδι τους οι νομάδες Σελτζούκοι άνθισε και ο πολιτισμός της περιοχής της Μικράς Ασίας, ενώ τόσες χιλιάδες χρόνια τι ακριβώς έκανε ;

Η αλήθεια είναι μία και είναι αδιαμφισβήτητη, όπου πέρασαν οι βάρβαροι Σελτζούκοι Τούρκοι, ήταν απλωμένη παντού μια οσμή θανάτου στον αέρα από τις ανίερες πράξεις τους στις πόλεις και τα χωριά που κατακτούσαν.

Από την Βόρεια Σερβία, έως την Συρία και τις πέριξ περιοχές αλλά και τα βάθη της Ανατολής δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ ούτε ένα «τουρκικό κειμήλιο», του σελτζουκικού τουρκικού πολιτισμού, διότι πολύ απλά δεν υπήρξε τέτοιος πολιτισμός ποτέ.