Ο Θουκυδίδης λέει για το ρήγμα που έδωσε μεγάλο σεισμό και καταστρεπτικό τσουνάμι...

Ο Θουκυδίδης είναι ο μεγαλύτερος ιστορικός της αρχαιότητας και κατέχει την πρώτη θέση των ιστορικών της παγκοσμίου ιστορικής φιλολογίας. Αυτό να είσαι βέβαιος δεν είναι υπερβολή, καν σοβινισμός.

Ο Θουκυδίδης στο Γ’ βιβλίο και στις παραγράφους 87,89 και 116 μας περιγράφει σεισμικά γεγονότα που έλαβαν χώρα επί των ημερών του.

Ειδικά το ρήγμα της Αταλάντης που έχει να δώσει μεγάλο σεισμό εδώ και δεκαετίες τώρα. Ο Θουκυδίδης μάλιστα λέει ότι το ρήγμα αυτό το 425 π.Χ. έδωσε μεγάλο σεισμό και καταστρεπτικό τσουνάμι στην περιοχή. Κι ένα απόσπασμα: «….και περί τούτους τους χρόνους, των σεισμών κατεχόντων, της Ευβοίας εν Οροβίαις η θάλασσα επανελθούσα από της τότε ούσης γης και κυματωθείσα επήλθε της πόλεως μέρος τι, και το μεν κατέκλυσε, το δυπενόστησε, και θάλασσα νυν εστί πρότερον ούσα γη . και ανθρώπους διέφθειρεν όσοι μη εδύναντο φθήναι προς τα μετέωρα αναδραμόντες. Και περί Αταλάντην την επί Λοκροίς τοις Οπουντίοις νήσον παραπλησία γίγνεται επίκλυσις, και του τε φρουρίου των Αθηναίων παρείλεκαι δύο νεών ανειλκυσμένων την ετέραν κατέαξεν…

Μετάφραση »

…Εκείνες τις μέρες που γίνονταν οι σεισμοί, η θάλασσα τραβήχτηκε από την ακτή της Οροβίας(Ροβιές) στην Εύβοια και ύστερα σηκώθηκε σε μεγάλο κύμα που χύθηκε επάνω στην πόλη και τη σκέπασε. Υποχώρησε μετά, αλλά όχι απόλη την περιοχή. Ετσι έγινε θάλασσα μέρος που πριν ήταν στεριά. Οσοι κάτοικοι δεν πρόφτασαν να τρέξουν στα ψηλώματα πνίγηκαν. Το ίδιο έγινε και στ νησί Αταλάντη που βρίσκεται κοντά στις ακτές των Οπουντίων Λοκρών. Το κύμα κατέστρεψε ένα μέρος του φρουρίου των Αθηναίων και τσάκισε ένα από τα δυο καράβια που τα είχαν σύρει στη στεριά…
Τα πιο κάτω που θα διαβάσεις είναι η μετάφραση που έχει κάνει ο Ελευθέριος Βενιζέλος για λογαριασμό του Ελληνικού Εκδοτικού Οργανισμού (Βιβλιοθήκη των Ελλήνων).

Το αρχαίο κείμενο μπορείς να το διαβάσεις, στο ίδιο βιβλίο. Ο Θουκυδίδης, στην παράγραφο 87 του Γ’ βιβλίου του, γράφει:

«Έγιναν τότε και πολλοί σεισμοί στην Αθήνα, στην Εύβοια και στην Βοιωτία και προπάντων στο Βοιωτικό Ορχομενό» (μη ξεχνάς ότι υπάρχει και Αρκαδικός Ορχομενός). Το γεγονός αυτό συνέβη τον χειμώνα του 427 π.Χ.

Ο Θουκυδίδης, στην παράγραφο 89 του Γ’ βιβλίου του, γράφει:

«Κατά το επόμενο θέρος, οι Πελοποννήσιοι και οι σύμμαχοι, υπό την αρχηγίαν του Βασιλέως των Λακεδαιμονιών Άγιδος, υιού του Αρχιδάμου, ήλθαν μέχρι του Ισθμού με την πρόθεσιν να εισβάλουν εις την Αττικήν. Αλλ’ επειδή έγιναν πολλοί σεισμοί, επέστρεψαν οπίσω, χωρίς να γίνει εισβολή. Κατά την ίδιαν περίπου εποχήν, ενώ εξηκολούθουν οι σεισμοί, η θάλασσα, αφού απεσύρθει (άρα και τσουνάμι), από την παραλίαν των Οροβιών της Ευβοίας και επυργώθει εις κύμα, επέδραμε τμήμα της πόλεως και εν μέρει μεν υπεχώρησεν, εν μέρει όμως κατέκλυσε την ακτήν, ούτως ώστε, ότι πρίν ήτο γη, είναι σήμερον θάλασσα και όσοι δεν επρόφθασαν να καταφύγουν, εις τα υψηλότερα σημεία, επνίγησαν.

Και περί την νήσον Αταλάντην, κειμένην πλησίον της παραλίας των Οπουντίων Λοκρών, έγινε παρομοία πλημμύρα, η οποία παρέσυρε μέρος του Αθηναϊκού φρουρίου και συνέτριψεν εν εκ των δυό πλοίων τα οποία ήσαν ανειλκυσμένα, επί της ξηράς.

Και είς την Πεπάρηθον, η θάλασσα απεσύρθει από την παραλίαν, αλλά δεν κατέκλυσε την ξηράν, σεισμός όμως κατέρριψε μέρος του τείχους και το πρυτανείον και όλιγας άλλας οικίας. Αιτία του φαινομένου αυτού κατά την γνώμη μου είναι, ότι ο σεισμός, εις το σημείον όπου ήτο ισχυρότερος έσπρωξε προς τα οπίσω την θάλασσαν και με την αιφνηδίαν παλινδρόμησιν της κατέστησε την πλημμύραν βιαοτέραν, χωρίς τον σεισμόν όμως μου φαίνεται, ότι δεν ημπορούσε να συμβεί τούτο.»

Το γεγονός αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 426 π.Χ.

Ο Θουκυδίδης, στην παράγραφο 116 του Γ΄ βιβλίου, γράφει για την έκρηξη της Αίτνας:

«Κατά την αρχήν ακριβώς της επομένης ανοίξεως, αξεχύθει από την Αίτναν χείμαρρος πυρακτωμένης λάβας, όπως συνέβει και άλλοτε και κατέστρεψε μέρος της χώρας των Καταναίων, οι οποίοι κατοικούν είς τους πρόποδας της Αίτνης που είναι το υψηλότερον όρος της Σικελίας. Λέγεται ότι η έκρηξη αυτή έγινε πενήνα έτη μετά την προηγούμενην και ότι αφότου κατοικούν Έλληνες είς την Σικελίαν, τρείς εν όλω εκρήξεις έλαβον χώραν. Τοιαύτα υπήρξαν τα γεγονότα του χειμώνος αυτού, με το τέλος του οποίου συμπληρούται και το έκτον έτος του παρόντος πολέμου, την ιστορίαν του οποίου έγραψεν ο Θουκυδίδης.»
Το γεγονός αυτό συνέβη την άνοιξη του ετους 425 π.Χ.