«Κατάληψις της Κωνσταντινούπολης από ξανθού γένους και των Δορυφόρων αυτού»

«Το διάδοχον του Σουλτανικού καθεστώτος πολίτευμα θα κρατήσει πολύ ολίγον»

Η επιγραφή στον τάφο του Μεγάλου Κωνσταντίνου



«Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν»

«Την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων ,τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον»

Ο τάφος αυτός είναι στον Ναό των Αγίων Αποστόλων της Βασιλεύουσας. Για πάνω από 1.000 χρόνια το κείμενό της παρέμενε ένα μεγάλο μυστήριο. Εκείνος που μπόρεσε να την αποκρυπτογραφήσει ήταν, 13 μόλις χρόνια πριν από την αποφράδα μέρα της Άλωσης της Πόλης, ο μετέπειτα Πατριάρχης και σοφός της Ορθοδοξίας, ο Γεννάδιος Σχολάριος.

Το κείμενο της επιγραφής-προφητείας, όπως ακριβώς βρέθηκε πάνω στην πλάκα του μνήματος, το αποκωδικοποίησε μόλις το 1440 ο Γεννάδιος Σχολάριος:

«Τη πρώτη της Ινδίκτου, η βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύση τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάτοις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν. Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε, στήτε, στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε. Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει. Και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμού πληρούται» .



Συντριβή των Τούρκων από την Ρωσία

Η επιγραφή-προφητεία του τάφου του Μεγ. Κωνσταντίνου αφορά σε γεγονότα 17 ολόκληρων αιώνων! Από την εποχή του Κωνσταντίνου (4ος αιώνας μ.Χ.) μέχρι και… την δική μας!Προλέγει την ακμή και την εξάπλωση των Μογγόλων-Τούρκων (οθωμανική αυτοκρατορία) και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Προλέγει την νίκη των Ασιατών υπανθρώπων επί των βόρειων λαών ( τους Δαλμάτας τροπώσει – Δαλμάτες ήτανε οι λαοί που ζούσανε πάνω από τον Δούναβη). Προλέγει δηλ. την πολιορκία της Βιέννης από τους Μογγόλους-Τούρκους το 1683. Αλλά προλέγει και την συντριβή των βρομερών Εχθρών μας στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913 ( και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν και τον Ισμαήλ τροπώσουν ). Τέλος, επαληθεύτηκε και η γέννηση-δημιουργία της νέας Τουρκίας πάνω στις στάχτες της οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό τον καταραμένο σφαγέα των Ελλήνων, τον Εβραίο ντονμέ Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ( το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον )… Μέχρι αυτό το σημείο η προφητεία της θαυμαστής επιγραφής επαληθεύτηκε απόλυτα!

Μένει τώρα να επαληθευτεί και το υπόλοιπο μέρος της, που αρχίζει από την φράση: Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν και τελειώνει στο θέλημα εμού πληρούται . Ως Ισμαήλ στο Βυζάντιο αναφέρονταν στους Μογγολότουρκους-Μουσουλμάνους και βέβαια ξανθό γένος είναι οι Ομόδοξοί μας οι Ρώσοι! Είναι πεντακάθαρο το μήνυμα της προφητείας που είναι πάνω στο μνήμα του Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Μιλάει για την συντριβή των Τούρκων από την Ρωσία και τους δορυφόρους της ( πράκτορες στο κείμενο) σε έναν πόλεμο που θα γίνει τώρα σύντομα! Προλέγει πως η Κωνσταντινούπολη θα κυριευθεί από τους Ορθόδοξους Ρώσους ( Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων ). Και εκεί πέρα θα ακολουθήσει και θα γίνει φοβερός πόλεμος ( Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον )…



Ο Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας της Δύσης

Σύμφωνα με την επικρατέστερη ιστορική άποψη ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε στη Νασισσό (Νις) της Σερβίας πιθανότατα το 272. Ήταν γιος του Κωνστάντιου Χλωρού, ενός ρωμαίου αξιωματικού που αργότερα έγινε αυτοκράτορας της Δύσης, και της Ελένης, κόρης ενός ξενοδόχου. Η Ελένη καταγόταν από τη Βιθυνία της Μ.Ασίας και παρά την ταπεινή της καταγωγή, είχε ισχυρό χαρακτήρα και πολλές δυνατότητες. Ο Κωνσταντίνος πέρασε τα παιδικά του χρόνια κοντά στη μητέρα του αφού στο μεταξύ ο πατέρας του παντρεύτηκε την Θεοδώρα κόρη του αυτοκράτορα της δύσης Μαξιμιανού. Η Ελένη ήταν πιστή χριστιανή και αναμφισβήτητα γαλούχησε τον μικρό Κωνσταντίνο στα νάματα του χριστιανισμού. Σε αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής του Κωνσταντίνου θα πρέπει να αναζητήσουμε τη ροπή του Κωνσταντίνου στον Χριστιανισμό.

Όταν ήταν νέος, είχε υπηρετήσει στην Ανατολή υπό τις διαταγές του Διοκλητιανού και του Γαλέριου, δείχνοντας το θάρρος και τις ικανότητές του την εποχή που ο πατέρας του ήταν Καίσαρας της Δύσης. Ακριβώς την κατάλληλη στιγμή της Διαδοχής διέφυγε στη δύση για να συναντήσει τον πατέρα του κι από τότε η σταδιοδρομία του στέφτηκε από μια σειρά αδιάκοπων επιτυχιών.

Η Επικράτεια που διοικούσε ως Αύγουστος της Δύσης ήταν οι ρωμαϊκές επαρχίες της Βρετανίας της Γαλλίας της Γερμανίας και της Ισπανίας. Αμέσως με επικεφαλής τον ίδιο ξεκίνησε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά μήκος των συνόρων για να απωθήσει τους Γερμανούς επιδρομείς. Διεξήγαγε εκστρατεία εναντίον και των Φράγκων και εγκαταστάθηκε στα Τρέβηρα της Γερμανίας. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει και να φέρει μια σταθερότητα στην περιοχή του, ενώ ήταν πάντα έτοιμος να αποκρούει οποιαδήποτε εχθρική επίθεση. Από τότε βγήκε η φήμη του τρομερού και αδίστακτου στρατηλάτη που χρησιμοποιούσε οποιαδήποτε μορφή βίας για να πετύχει το στόχο του.



Η μάχη της Μιλβίας Γέφυρας- το σημάδι του σταυρού.

Οι Λυκοφιλίες των τεσσάρων Αύγουστων με συνεχείς τακτικισμούς και ίντριγκες οδήγησαν σε συμμαχία τον Κωνσταντίνο και τον Λικίνιο εναντίον του Μαξέντιου και του Μαξιμινου Δάια. Μολονότι ο Κωνσταντίνος είχε μικρότερο στρατό από τον Μαξέντιο, έκανε το πρώτο βήμα και προέλασε εναντίον του. Την άνοιξη του 312 διέβη με το στρατό τις Άλπεις εισβάλλοντας στην Ιταλία. Σαρώνοντας οτιδήποτε έβρισκε μπροστά του με αυτοπεποίθηση έφτασε έξω από τη Ρώμη.

«Εν τούτω νίκα»

Στη διάρκεια της εκστρατείας ο Κωνσταντίνος ισχυρίστηκε ότι είδε ένα όραμα: Ένα φωτεινό σταυρό να διαγράφεται πάνω από τον ήλιο. Αμέσως μετά, στο όνειρό του, εμφανίστηκε ο Χριστός και του ζήτησε να καθιερώσει το σταυρό ως σύμβολο του στρατού του. Ο συνδυασμός του ήλιου με το σταυρό είναι σημαντικός. Ο Κωνσταντίνος μπορεί να είχε πάρει χριστιανική κατήχηση από τη μεριά της μητέρας του, αλλά δεν έπαυε να είναι εθνικός με ιδιαίτερη αφοσίωση στο θεό ήλιο. Κάνοντας πράξη τα οράματά του έδωσε διαταγή οι στρατιώτες, που στην πλειοψηφία τους ήταν ειδωλολάτρες, να αναρτήσουν το χριστιανικό σύμβολο στα λάβαρα και στις ασπίδες τους. Ο ίδιος αργότερα έγραψε πάνω από το σταυρό: «Εν τούτω νίκα». Ήταν ένα μονόγραμμα που αποτελείτο από μια σύνθεση των δύο πρώτων γραμμάτων του ονόματος του Χριστού που δεν είχε χρησιμοποιηθεί νωρίτερα από τους Χριστιανούς. Ήταν η πρώτη, έμμεση βέβαια αναγνώριση της καινούριας θρησκείας.

Η αποφασιστική μάχη με τα στρατεύματα του Μαξεντίου δόθηκε έξω από τη Ρώμη, σε μια γέφυρα του Τίβερη ποταμού που έφερε το όνομα Μουλβία. Μετα από αυτή τη νίκη ο Κωνσταντίνος μπήκε θριαμβευτής στην αιώνια πόλη τον Οκτώβριο του 312. Ήταν πια κυρίαρχος ολόκληρου του δυτικού τμήματος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Από τη στιγμή εκείνη και μετά ο Κωνσταντίνος άρχισε να ευνοεί τον χριστιανισμό χωρίς ποτέ να απαρνηθεί ανοιχτά το Θεό Ήλιο, διατηρώντας έτσι μια ισορροπία. Τοποθέτησε δίπλα του Χριστιανούς ιερείς ως συμβούλους, αποκατέστησε την εκκλησιαστική περιουσία και άρχισε να οικοδομεί χριστιανικούς ναούς.

Κωνσταντινούπολη, η πρώτη χριστιανική πόλη

Εκκλησίες, παλάτια και ιππόδρομοι… ο Κωνσταντίνος είχε φτιάξει έναν ιερό μηχανισμό που θα τροφοδοτούσε την πόλη αυτή με μια ακατάλυτη δύναμη.

Στη νέα πόλη ο Κωνσταντίνος θα προσπαθήσει αρχικά να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στο παλιό και στο καινούριο. Στην ακρόπολη της πόλης υπήρχαν ναοί αφιερωμένοι στη Ρέα, τη μητέρα των Θεών και στην θεά Τύχη της Ρώμης. Όμως με την πάροδο του χρόνου οι μορφές των αρχαίων θεών του ελληνικού και ρωμαϊκού πάνθεου άρχισαν να αντικαθίστανται από τις χριστιανικές. Εκεί όπου βρισκόταν ο ναός της Αφροδίτης στο αρχαίο Βυζάντιο κατασκευάστηκε από τον Κωνσταντίνο η περίφημη βασιλική των Αγίων Αποστόλων στην οποία θα θάβονταν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες. Η Κωνσταντίνου πόλις σύντομα θα γίνει η πρώτη χριστιανική πόλη του κόσμου, έδρα του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας που θα αναπτυχθεί και θα κυριαρχήσει.

Ο Κωνσταντίνος μαζί και με τη χριστιανή μητέρα του έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανέγερση ναών αλλά και για την ανάδειξη των Ιεροσολύμων ως ιερής πόλης του χριστιανισμού. Η Ελένη μάλιστα μετέβη στους Αγίους Τόπους και με δαπάνες του γιου της έκτισε πλήθος ναών μεταξύ των οποίων το ναό της Γεννήσεως καθώς και την εκκλησία του Πανάγιου Τάφου. Οι ναοί αυτοί ονομάστηκαν βασιλικές του Κωνσταντίνου ακριβώς επειδή χτίστηκαν με έξοδα του αυτοκράτορα. Από τότε όλοι οι χριστιανικοί ναοί που χτίζονταν με το ίδιο σχέδιο δηλαδή τα επιμήκη ορθογώνια οικοδομήματα με τρία κλίτη –μεσαίο –νότιο- βόρειο ονομάζονταν Βασιλικές…

Οι αποφάσεις και οι ενέργειες του Κωνσταντίνου αποδείχτηκαν καθοριστικές για την αυτοκρατορία. Ο Χριστιανισμός χαρακτηριζόταν από μια πνευματική και οργανωτική πληρότητα γνωρίσματα που έλλειπαν από την παραδοσιακή θρησκεία. Με την κατάλληλη ηγεσία και θεολογία θα εξελιχθεί σε θεσμικό παράγοντα που θα έχει ιδιαίτερο ρόλο στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης θα σηματοδοτήσει τη νέα εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας . Ίσως ούτε ο ίδιος δεν είχε καταλάβει πόσο σημαντικές ήταν οι αποφάσεις του. Το επίθετο Μέγας που θα του δοθεί, από όποια οπτική γωνία κι αν το δει κανείς- είτε από την θρησκευτική είτε από την πολιτικοστρατιωτική- ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητά του...