Μ. Παρασκευή, ημέρα μνήμης του πάθους του Κυρίου. Είναι η ημέρα όπου ο Κύριος εξήλθε από το Πραιτόριο και οδηγήθηκε έξω από τα τείχη της πόλεως, στον τόπο καταδίκης των Κακούργων. Τον Γολγοθά.

Η επιλογή της περιοχής δεν ήταν τυχαία καθώς δεν επιτρεπόταν η σταύρωση να γίνει εντός της πόλεως. Δεν επιτρεπόταν να θανατωθεί κάποιος εντός της πόλεως των Ιεροσολύμων.

Το Πραιτόριο ήταν στη θέση που ήταν σήμερα και ήταν το διοικητήριο του εκάστοτε Ρωμαίου διοικητή των Ιεροσολύμων. Στο Πραιτόριο οι Άρχοντες των Ιουδαίων έφεραν τον Κύριο θεωρώντας ότι είχε παραβιάσει τον Μωσαϊκό νόμο ζητώντας την θανάτωσή του.

Όταν ο Πιλάτος προσπάθησε να τους μεταπείσει καθώς δεν έβρισκε κάποιο λόγο για να θανατώσει τον Χριστό, τότε οι Άρχοντες των Ιουδαίων τον απείλησαν πως θα τον καταγγείλουν στον Καίσαρα.Τότε ο ίδιος είπε "νίπτω τας χείρας μου" από οπού προέρχεται και η γνωστή έκφραση όταν κάποιος αποποιείται την ευθύνη για κάτι.

Τότε ο Πόντιος Πιλάτος παρέδωσε τον Χριστό σε αυτούς και τον όχλο οι οποίοι αφού τον μαστίγωσαν και τον χλεύασαν, του φόρεσαν ακάνθινο στέφανο και στη συνέχεια του παρέδωσαν το Σταυρό του Μαρτυρίου Του.

Σήμερα, η αναπαράσταση προς την πορεία του Γολγοθά του Χριστού γίνεται από τον ίδιο δρόμο, την οδό του Μαρτυρίου. Πρόκειται για ένα μικρό πλακόστρωτο σοκάκι, όπου κάποιες πέτρες χρονολογούνται από την εποχή του Χριστού. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν σπίτια και μαγαζιά χριστιανών και μουσουλμάνων.

Σε κάποια σημεία του δρόμου ο Χριστός κατά τη μετάβασή του στο Γολγοθά εξαιτίας της κούρασης και της εξάντλησης έχανε την ισορροπία του κι έπεφτε. Σε ένα από αυτά τα σημεία ακούμπησε το χέρι του σε ένα τοίχο για να κρατηθεί και σήμερα σε αυτό το σημείο συρρέει κόσμος προκειμένου να το αγγίξει και να το προσκυνήσει. Επίσης χιλιάδες πιστοί, όπως κάθε χρόνο, βγαίνουν στο μικρό λοφίσκο του Γολγοθά για να προσκυνήσουν το ιερό αυτό σημείο.

Τέλος, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ο άνθρωπος που μπήκε πρώτος στον παράδεισο είναι ο ληστής που σταυρώθηκε εκ δεξιών του Χριστού και λίγο πριν πεθάνει είπε τη γνωστή φράση στον Κύριο.«Μνήσθητί μου Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου», αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο στο πρόσωπο του Χριστού τον ίδιο τον Θεό και ταυτόχρονα ζητώντας συγχώρεση των αμαρτιών του.