Πρέπει να αντιληφθούμε πως η μεθοδευμένη προώθηση της ιδέας της ομοφυλοφιλίας, αποτελεί και αυτή μέρος του σχεδίου για την βιολογική, ηθική και κοινωνική ισοπέδωση, την ισοπέδωση των ατόμων, των κοινωνιών και των εθνών σε απρόσωπες ουδέτερες οντότητες, καθώς και την διάλυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής δια της αποσαθρώσεως του συνιστώντος τους κυττάρου, της οικογένειας, ώστε να μετατραπούν σε ιδανικά συστατικά του εκτρώματος της ομογενοποιημένης νεοφιλελεύθερης ανθρωπότητας που μεθοδεύουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές. Η προώθηση αυτή μάλιστα, κατορθώθηκε να γίνει από ανεκτή έως αποδεκτή και από μέρος των αρνητικά προς αυτή διακείμενων, με δηλώσεις του τύπου «ας κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του/της, αρκεί να μην θέλει να το αποδεχτούμε σαν γενικό κανόνα». Η συλλογική αυτή ανοχή ενδυναμώνει την διάδοση και εξάπλωσή της με το ένδυμα του «προοδευτισμού» και της «ανεκτικότητας».

Σημειώνεται πως:

1. Οι λέξεις «ομοφυλόφιλος/η – ομοφυλοφιλία» και τα παράγωγα, αποτελούν προϊόν σύγχρονης λεξιπλασίας. Στην αρχαία ελληνική που διέθετε περισσότερες από μία λέξεις για κάθε έννοια και κάθε λεπτή της απόχρωση, ήταν άγνωστες. Η λέξη που χρησιμοποιείτο ήταν «κίναιδος», ο κινών δηλαδή την αιδώ – αυτός που φέρνει ντροπή κι αυτή πρέπει κι εμείς να χρησιμοποιούμε εκτός αν προτιμούμε την «δημοτική», ευρύτατα γνωστή και χρησιμοποιούμενη λέξη «πούστης», που εκτός της ερωτικής «προτιμήσεως», χαρακτηρίζει και ένα άτομο με ύπουλη, συμφεροντολογική, ανακόλουθη και γενικά άτιμη, δηλ. πούστικη συμπεριφορά.

2. Το ίδιο με τις πιο πρόσφατες τεχνητές λέξεις «ομοφοβικός/ή – ομοφοβία) που, εκτός από νεολεξία συγκεκριμένης αποστολής και προορισμού, αποτελούν και αρνητικό προσδιορισμό τη στιγμή που υπάρχει ο αντίστοιχος θετικός (φυσιολογικός ερωτικά άνθρωπος ή απλά φυσιολογικός), οπότε εκτός από υπόπτου εμπνεύσεως, είναι άχρηστες και γλωσσικά επιβαρυντικές, άρα εξοβελιστέες.

3. Η εμπλοκή της αρχαίας Ελλάδος και των προγόνων μας σε αυτή την παρωδία και μάλιστα η σπίλωση των εμβληματικών μορφών της ιστορίας μας (Αχιλλέας, Σαπφώ, Ιερός Λόχος, Αλέξανδρος κ.λπ.), αποτελεί πράξη εθνικής προδοσίας, τέτοια να θεωρείται και σαν τέτοια πρέπει να τιμωρηθεί όταν έλθει η ώρα. Λεκτέον είναι, ότι ένα πλήθος πηγών και το σύνολο της αρχαίας γραμματείας, αποδεικνύουν πανηγυρικά το ψεύδος και την ανακολουθία αυτών των ισχυρισμών, γελοιοποιώντας και εξευτελίζοντας τους εξωνημένους, ερωτικά και ψυχικά διεστραμμένους, αγράμματους ή απλά ηλίθιους υποστηρικτές τους.

Καλό είναι επίσης να έχουμε υπ’ όψιν ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια είναι ο κεντρικός πολιορκητικός κριός μιας σειράς παρομοίων μεθοδεύσεων όπως η νομική καθιέρωση των παρά φύσιν γάμων, η υιοθέτηση παιδιών ή η διεστραμμένης εμπνεύσεως ακούσια παρενδυσία παιδιών (= transvestite – τραβεστί επί ενηλίκων), με ρούχα και ο έμμεσος ή άμεσος καταναγκασμός τους σε παιχνίδια του αντιθέτου φύλου, η αποβολή από το σχολείο 11χρονης μαθήτριας στις ΗΠΑ γιατί ζωγραφίζοντας μία οικογένεια, απεικόνισε μία φυσιολογική με πατέρα, μητέρα και παιδιά και τόσα άλλα.

Συνειδητοποιώντας λοιπόν την αληθινή διάσταση της προωθήσεως της ερωτικής και κοινωνικής αυτής «παρεκτροπής» (= παρά φύσιν ανωμαλίας) καθώς και τον δόλιο και καταστροφικό απώτερο σκοπό της, οφείλουμε με κάθε τρόπο να αντιταχθούμε σε αυτήν ανυποχώρητα, δείχνοντας απολύτως μηδενική ανοχή σε αυτή την έκφραση της ατομικής διαστροφής και κοινωνικής δυσπροσαρμογής που έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα όπλο της νέας τάξεως για την προώθηση των απάνθρωπων σχεδιασμών της.

Κώστας Καρδαράς