Ο ρόλος των Εβραίων στην πορνεία και την εμπορία γυναικών, σύμφωνα με βιβλίο Εβραίου συγγραφέα

«Πολλοί από τους Εβραίους του υποκόσμου προφανώς δεν έβλεπαν καμία διαφορά μεταξύ των σκοτεινών δραστηριοτήτων τους και της θρησκευτικής τους ζωής, συχνά τηρώντας μάλιστα τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις» ("Prostitution and Prejudice").

Το “Prostitution and Prejudice: The Jewish Fight Against White Slavery 1870-1939” είναι ένα βιβλίο του 1982 γραμμένο από τον Εβραίο μελετητή Edward W. Bristow, στο οποίο παρουσιάζεται ένα θέμα «ταμπού» για την εβραϊκή κοινότητα. Ο μεγάλος ρόλος που οι Εβραίοι έχουν διαδραματίσει ιστορικά στην πορνεία. Ο Bristow τεκμηριώνει τις γενναίες προσπάθειες πολλών Εβραίων να μείνει στη σιωπή αυτό το θέμα, καθώς πολλά από τα θύματα ήταν Εβραίες.

Όπως διαβάζουμε σε Review στο Amazon: Το έργο του Bristow είναι ισορροπημένο και καλά τεκμηριωμένο με ακαδημαϊκές πηγές που δεν διστάζει να ρίξει φως στο σκοτεινό υπογάστριο της εβραϊκής ζωής του 20ου αιώνα. Η συμμετοχή των Εβραίων στην πορνεία (και σε άλλες πτυχές του οργανωμένου εγκλήματος) είναι ένα παρακινδυνευμένο θέμα ιστορικά, καθώς είτε τείνει να υπερεκτιμηθεί από ανθρώπους με αντι-εβραϊκές ατζέντες ή να υποτιμηθεί και να αγνοηθεί από τα μέλη του εβραϊκού κατεστημένου, μήπως έτσι δοθεί μία άσχημη εικόνα για τους Εβραίους ή χειρότερα ακόμη, μήπως δοθούν όπλα σε αντισημίτες. Ο Bristow δείχνει όχι μόνο την εβραϊκή συμμετοχή στον κόσμο της πορνείας, αλλά καταγράφει επίσης τις πολλές εβραϊκές προσωπικότητες και οργανώσεις που αφοσιώθηκαν στην καταπολέμηση των νταβατζήδων και των madams, ιδιαίτερα αυτών που εμπορεύονταν Εβραίες.

Και ένα άλλο: Το "Prostitution and Prejudice" («Πορνεία και Προκατάληψη») είναι ένα ολοκληρωμένο βλέμμα σε ένα πολύ δυσάρεστο θέμα: το μεγάλο εβραϊκό εμπόριο σκλάβων του σεξ από τα τέλη του δέκατου ένατου και τις αρχές του εικοστού αιώνα - μια πρακτική που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ο Bristow παραθέτει στατιστικά στοιχεία καταδικαστικά για την εβραϊκή συμμετοχή σε αυτό το κακό, στατιστικά στοιχεία από τις διάφορες ευρωπαϊκές αστυνομίες της εποχής. Σήμερα, το ίδιο κακό υπάρχει στην Ανατολική Ευρώπη μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Για άλλη μια φορά, οι έμποροι σκλάβων του σεξ, πολλοί από τους οποίους είναι γυναίκες, είναι σχεδόν όλοι Εβραίοι - και ο κύριος προορισμός του εμπορίου είναι οι οίκοι ανοχής στο Ισραήλ.



Το σημερινό Ισραήλ ψηλά στην λίστα στο εμπόριο ανθρώπων

Παρακάτω από άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Henry Makow, με αναφορές σε σελίδες του βιβλίου:

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Εβραίοι συμμετείχαν ενεργά σε αυτό που ευρέως ονομάζεται "white slavery" (λευκή δουλεία), δηλαδή διεθνή δίκτυα πορνείας.

«Μεταξύ 1880 και 1939», σημειώνει ο Edward Bristow, «οι Εβραίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην “λευκή δουλεία”, όπως το εμπόριο της πορνείας εκείνης της εποχής δραματικά ονομάζονταν. Όχι μόνο αυτή η συμμετοχή των Εβραίων ήταν εμφανής, αλλά ιστορικά ήταν πρωτοφανής, γεωγραφικά διαδεδομένη και γεμάτη με συλλογικό πολιτικό κίνδυνο».

«Το εβραϊκό trafficking (εμπορία ανθρώπων)», λέει ο Bristow, «αφορούσε τη διατήρηση οίκων ανοχής, γυναίκες που δούλευαν ανεξάρτητα ή διατηρούσαν οίκους, με τους συζύγους τους να τις προμηθεύουν ... Οι Εβραίοι διακινητές, επίσης, εφοδίαζαν με (λευκή σάρκα) οίκους που τους διαχειρίζονταν ‘εθνικοί’».

Ριζωμένοι σε μεγάλο βαθμό στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, όπου «κυριαρχούσαν στη διεθνή εμπορία έξω από την περιοχή», οι Εβραίοι συμμετείχαν σε κυκλώματα πορνείας που δικτυώνονταν, έγραψε ο Arthur Mora (του Εβραϊκού Συλλόγου του Λονδίνου για την Προστασία των Κοριτσιών και των Γυναικών) το 1903, «σχεδόν σε όλα τα μέρη της Βόρειας και της Νότιας Αφρικής, την Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες, την Βόρεια και Νότια Αμερική, αλλά και σε πολλές από τις χώρες της Ευρώπης».

«Οι Εβραίοι εγκληματίες εμπορεύονταν γυναίκες που ήταν υπό τον έλεγχό τους σχεδόν παντού, συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων πόλεων της Βουλγαρίας, της Βοσνίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας, του Λιβάνου, της Αιγύπτου, της Κεϋλάνης, της Μαντζουρίας, της Νότιας Αφρικής, της Ροδεσίας και της Μοζαμβίκης».



«Μέχρι το 1900», λέει ο Bristow, «οι Εβραίοι έμποροι λευκής σαρκός είχαν ενσωματωθεί σε μεγάλο βαθμό με στοιχεία του υποκόσμου και πολλοί από τους συμμετέχοντες ήταν θηρευτές των φτωχών». Οι Εβραίοι νταβατζήδες, προμηθευτές και διακινητές κυνηγούσαν κυρίως μη-Εβραίες γυναίκες, αλλά υπήρχε και ένας μεγάλος αριθμός Εβραίων γυναικών που αποτελούσε μέρος των στάβλων τους.

Το 1872, για παράδειγμα, οι Εβραίες πόρνες στη Βαρσοβία (Πολωνία) αριθμούσαν το 17% του πληθυσμού των πορνών, στην Κρακοβία το 27% και στη Βίλνα (Λιθουανία) το 47%. Μέσα στην ίδια την εβραϊκή κοινότητα, δεν ήταν ασυνήθιστο για τους εργοδότες να παντρεύονται αθώες νεαρές Εβραίες και «να τις προωθούν σε ξένους οίκους ανοχής».

Πολλοί από τους Εβραίους του υποκόσμου προφανώς δεν έβλεπαν καμία διαφορά μεταξύ των δραστηριοτήτων τους και της θρησκευτικής τους ζωή, συχνά τηρώντας τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις. Ένα τέτοιο εγκληματικό στοιχείο από την Βαρσοβία, ονόματι Shilem Letzski, οργάνωσε μια μικρή εβραϊκή συναγωγή για «πόρνες, madams, νταβατζήδες και κλέφτες». Αυτή η εγκληματική κοινότητα είχε μάλιστα ακόμα και ραβινικό δικαστήριο «για την επίλυση των διαφορών μεταξύ νταβατζήδων».

«Ο Δρ Louis Maretsky, ο επικεφαλής της B'nai B'rith στη Γερμανία, σημείωνε απεγνωσμένα το 1912 ότι τουλάχιστον 271 από τους 402 διακινητές πορνείας στον κατάλογο της αστυνομίας του Αμβούργου ήταν Εβραίοι. Σε παρόμοιες λίστες για την Ανατολική Ευρώπη και τη Νότια Αφρική, τουλάχιστον 374 από τους 644 ανήκαν στην εβραϊκή κοινότητα».



Όσον αφορά την Γαλικία (σήμερα μεταξύ Πολωνίας και Ουκρανίας), ο Maretsky έγραψε ότι «για την παρουσία Εβραίων εμπόρων και επιχειρηματιών πορνείων δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Από τα αρχεία της αστυνομίας της Αυστρίας και της Γερμανίας μαθαίνουμε ότι υπήρχαν 111 Εβραίοι έμποροι που δραστηριοποιούνταν στη Γαλικία και τη γειτονική επαρχία της Μπουκοβίνα για τα έτη 1904-1908 και μόνο».

Κατά το 1889, Εβραίες διεύθυναν τα 203 από τα 289 (ποσοστό 70%) των αδειοδοτημένων οίκων ανοχής στο “Pale of Settlement” (περιοχή που περιλαμβάνει πάνω από 20 επαρχίες στην ανατολική Πολωνία και τη δυτική Ρωσία - μια περιοχή όπου οι Εβραίοι ήταν περίπου το 12% του πληθυσμού). 1122 από τις 5127 (ποσοστό 22%) των πορνών με άδεια σε αυτόν τον τομέα ήταν Εβραίες.

Οι οδυνηροί πολιτικοί κίνδυνοι για τον τοπικό εβραϊκό πληθυσμό ήταν προφανείς στα πλαίσια της διαρκούς εχθρότητας των ντόπιων εναντίον του, όταν το 78% των υπολοίπων γυναικών ήταν ‘εθνικές’, πολλές μισθωμένες σε εβραϊκούς οίκους ανοχής.

Περαιτέρω στη Δύση, 16 από τους 19 αδειοδοτημένους οίκους ανοχής στη Βαρσοβία διοικούνταν από Εβραίες, οι πόρνες στους χαμηλής κατηγορίας οίκους εξυπηρετούσαν 40 με 50 πελάτες την ημέρα, και μέχρι 60 με 70 τις Άγιες Μέρες. Το 1905 το αξιοσέβαστο μέρος της εβραϊκής κοινότητας της Βαρσοβίας εξεγέρθηκε ενάντια στους οίκους ανοχής. 40 οίκοι ανοχής – νόμιμοι και παράνομοι – αναφέρθηκε ότι καταστράφηκαν, 8 άτομα σκοτώθηκαν και 100 τραυματίστηκαν.

Στο Μινσκ (Λευκορωσία), οι Εβραίοι διεύθυναν και τους τέσσερις νόμιμους οίκους ανοχής. Στη ρωσική επαρχία Κέρσον (η οποία περιλαμβάνει την πόλη της Οδησσού) 30 από τους 36 αδειοδοτημένους οίκους ανοχής ήταν εβραϊκής ιδιοκτησίας. Ο Αμερικανός πρόξενος στην Οδησσό έγραψε το 1908 ότι «ολόκληρη η επιχείρηση» της πορνείας βρίσκεται σχεδόν αποκλειστικά στα χέρια των Εβραίων.

Ο Martin Fido σημειώνει ένα άλλο είδος Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης που κερδοσκοπούσε από τον κόσμο της πορνείας, στην Αγγλία: «Λετονοί ponces (νταβατζήδες) συνόδευαν [ιερόδουλες] για να τους βοηθήσουν να διασχίζουν τα σύνορα και να βρουν καταλύματα και χώρους εργασίας. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν περιφρονημένοι από την αστυνομία και από μερικούς από την εγκληματική αδελφότητα, επειδή «ζούσαν από ανήθικα κέρδη».



Αλλά δεν ήταν νταβατζήδες ... Ήταν αποτελεσματικοί ταξιδιωτικοί πράκτορες, μεταφορείς και διαχειριστές σε περίεργα και εχθρικά μέρη. Η άφιξή τους στο Λονδίνο, επιβεβαίωσε ότι ένα σημαντικό σκέλος της πορνείας θα ελεγχόταν από το οργανωμένο έγκλημα.

Ένας από αυτούς τους Λετονούς, ο Max Kassell (φωτο), διηύθυνε ακόμα ένα μικρό στάβλο με πόρνες στη δεκαετία του 1930, όταν δολοφονήθηκε στο Σόχο ... Η εβραϊκή κυριαρχία στο East End [Λονδίνο] και η εγκληματικότητα της, εκφράστηκε στα Γίντις με το όνομα “spielers” (μέρη για παιχνίδια).

Στη γειτονιά Brick Lane, ο Isaac Bogard, ένας Εβραίος κακοποιός του οποίου η μελαμψή επιδερμίδα και τα πυκνά κατσαρά μαύρα μαλλιά του χάρισαν το παρατσούκλι ‘Darky the Coon’, επέκτεινε τα συμφέροντά του. Ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, με την παροχή μπράβων για τους εμπόρους του δρόμου που ήθελαν να εμποδίσουν τους νεοεισερχόμενους από το να μπλεχτούν τα πόδια τους, αλλά προχώρησε στη διαχείριση πορνών και κλαμπ με ποτά».

Ο Εβραίος συγγραφέας Chaim Bermant σημειώνει στο ‘Jewish Chronicle’ το 1993 ότι «κατά την ίδια περίοδο (1903 με 1909), 151 αλλοδαποί [στην Μεγάλη Βρετανία], οι περισσότεροι από αυτούς Εβραίοι, είχαν καταδικαστεί γιατί διατηρούσαν οίκους ανοχής και 521 καταδικάστηκαν για συμμετοχή... ο ραβίνος Avigdor Schönfeld ... διαμαρτυρήθηκε ότι η ύπαρξη Εβραίων πορνών έβλαπτε το καλό όνομα του εβραϊκού λαού». [JEWISH CHRONICLE, 1-15-93].



Η επιχείρηση πορνεία των Εβραίων εκτείνεται από την Ευρώπη σε όλο τον κόσμο, όπου μερικές φορές καλύπτονταν με γαλλικά, ιταλικά, κινέζικα, και άλλα δίκτυα πορνείας. Στο Punjabi, την (ινδική) πρωτεύουσα της Λαχώρης (Πακιστάν), «οι Εβραίοι νταβατζήδες είχαν τη συνήθεια να αφήνουν τις γυναίκες τους αδέκαρες για να επανεμφανιστούν μόνο αφότου οι ‘εργάτριές’ τους είχαν μαζέψει κάποια χρήματα».

Στο Ρίο ντε Τζανέιρο (Βραζιλία), οι Εβραίοι μετανάστες από τη Ρωσία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, είχαν τόσο πολύ ταυτιστεί με την πορνεία στα τέλη της δεκαετίας του 1800, ώστε «το καφτάνι, το παραδοσιακό μακρύ φόρεμα ενός Εβραίου, έγινε συνώνυμο με το νταβατζή». Τριάντα εννέα Εβραίοι εκδιώχθηκαν από τη Βραζιλία το 1879 για προσέλκυση γυναικών στην πορνεία και για λειτουργία παράνομων οίκων ανοχής.

Από τους 199 οίκους ανοχής με άδεια στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής το 1909, οι 102 διοικούνταν από Εβραίους και περισσότερες από τις μισές πόρνες ήταν Εβραίες. 4.248 Εβραίες είχαν εγγραφεί σε αδειοδοτημένους οίκους ανοχής στο Μπουένος Άιρες μεταξύ 1880-1913, και αυτές εκπροσωπούσαν μόνο τις εγκεκριμένες.

Ο Edward Bristow εκτιμά ότι 9.000 Εβραίες μετανάστριες ήρθαν στη Βραζιλία σε μια περίοδο 25 ετών εκείνη την εποχή ως πόρνες (πολλές αναμφίβολα έμειναν παροδικά), όταν το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού της Αργεντινής, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης μαζί ανήρχετο σε λιγότερο από 60.000 άτομα το 1910.

Είναι απίστευτα, αλλά ακόμα και στη Γερμανία, όπου οι Εβραίοι έχουν μια τέτοια φρικτή ιστορία, τέτοια προβλήματα που σχετίζονταν με Εβραίους υπήρχαν κάτω από την επιφάνεια. Το 1994 ένας δημοσιογράφος του ‘US News and World Report’ σημείωσε τις παρατηρήσεις ενός αστυνομικού της Φρανκφούρτης που περιπολούσε στην περιοχή δικαιοδοσίας 4:

«Όλα ανήκουν σε Εβραίους», λέει ο (Bernd) Gayk για την περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού με τα κόκκινα φώτα». Σχεδόν τα πάντα σε αυτόν τον τομέα είναι ιδιοκτησία Γερμανοεβραίων. Υπάρχει ένα καμπαρέ εδώ που ανήκει σε Γερμανό, αλλά όλα τα υπόλοιπα ανήκουν σε Εβραίους». [Marks, J., σ. 42, 44]