Ιταμή πρόκληση αποτελεί η εγκύκλιος του υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη, η οποία αναφέρεται στους εορτασμούς της ημέρας μνήμης του εβραϊκού ολοκαυτώματος στα σχολεία.

Θυμίζουμε πως ο συγκεκριμένος υπουργός σε μια από τις πρώτες δηλώσεις που έκανε, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ήταν η άρνηση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Απευθύνεται με έγγραφό του στους εκπαιδευτικούς και διατάσσει εορτασμούς, επικαλούμενος το νόμο 3218/2004 (ΦΕΚ Α’ 12), με τον οποίο η βουλή καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου ως «ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», ξεχνώντας επιλεκτικά το νόμο 2193 της 8/11/3/94, με τον οποίο η ίδια βουλή καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ακόμα και η απόφαση της Συνόδου της Μόνιμης Διάσκεψης των Υπουργών Παιδείας στην Κρακοβία, την οποία επίσης επικαλείται, εκτός από την καθιέρωση του Ολοκαυτώματος, μιλάει και για την πρόληψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Άραγε μόνο οι Εβραίοι εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία για τον Φίλη; Να θυμίσουμε στον «επιστήμονα χωρίς πτυχίο» ότι, η επιλεκτική μνήμη όχι μόνο δεν είναι «επιστημονική», αλλά ελάχιστα απέχει απ’ το σκοταδισμό.

Μιλώντας για γενοκτονίες και ολοκαυτώματα, θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμο για τον νυν υπουργό και πάλαι ποτέ αρθρογράφο της κομματικής φυλλάδας του σύριζα, να ανοίξει και κανένα άλλο βιβλίο, εκτός απ’ τα μαρξιστικά ευαγγέλια.

Ο Ελληνισμός στη μακραίωνη ιστορία του υπήρξε θύμα πολλών ολοκαυτωμάτων, μερικά από τα οποία εξακολουθούν να βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως οι διώξεις που υφίστανται, ακόμη και σήμερα, οι Βορειοηπειρώτες ή οι Κύπριοι αδελφοί μας.

Ακόμα όμως και αν θεωρεί βαρετό να ασχοληθεί με την ιστορία, ας κοιτάξει γύρω του, σήμερα, τους χιλιάδες αυτόχειρες, θύματα των μνημονιακών πολιτικών, που ο ίδιος και οι λοιποί «επιστήμονες» του περιώνυμου τόξου προκάλεσαν στην Ελλάδα. Προφανώς η ενοχή του θύτη δεν είναι ένα συναίσθημα οικείο στο ίδιο ή στους λατρεμένους του διώκτες του Παλαιστινιακού λαού.