Ως λαός, έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στο Θεό. Από τα αρχαία χρόνια ο Θεός μάς έδειξε ιδιαίτερη εύνοια. Ήταν στην πρόνοιά Του η δημιουργία του απέραντου κράτους του Μ. Αλεξάνδρου, ώστε να μεταδώσει τα φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού στους βαρβάρους και, ειδικότερα, την ελληνική γλώσσα, για να διαδοθεί ευκολότερα, μέσω αυτής, το Ευαγγέλιο.
Ο Μ. Αλέξανδρος δεν ήταν ειδωλολάτρης. Ο ιστορικός Ιώσηπος λέει ότι, όταν ο Μ. Αλέξανδρος μπήκε στην Ιερουσαλήμ (αφού αρνήθηκε την υπόδειξη των Εβραίων να συναντήσει πρώτα το Δαρείο και μετά αυτούς), ο αρχιερέας Ίαδδος τον υποδέχτηκε στο Ναό του Σολομώντα. Εκεί, ο Αλέξανδρος είπε: «Κι εγώ προσκυνώ το Θεό του ουρανού».
Επί Πτολεμαίου, έγινε στην Αλεξάνδρεια η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης (των Ο”) από τους επιγόνους του Μ. Αλεξάνδρου. Στην Αποκάλυψη, πάλι, ο Θεός στέλνει τις επτά επιστολές Του σε ισάριθμες Εκκλησίες της ελληνικής Μ. Ασίας. Στην συνέχεια, έχουμε την ίδρυση των πατριαρχείων, που όλα είναι Ελληνορθόδοξα (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων. Μόνο, τελευταία, το Αντιοχείας είναι Αραβορθόδοξο).
Μια χούφτα Έλληνες διέδωσαν σ” όλο τον κόσμο την Ορθοδοξία.
Από ομιλία του Γέροντα Παΐσιου σε προσκυνητές, την Τρίτη της Διακαινησίμου 1991.
Συνταγματάρχης ε.α., Μπουζιανάς Δημήτριος, Επανωμή Θεσσαλονίκης.
Μαρτυρίες Προσκυνητών – Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β” σελ 98.
