Η ομάδα ονομάστηκε ‘Umkhonto we Sizwe’ ή ‘Δόρυ του Έθνους’. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ANC όχι μόνο επιτέθηκε σε επίσημα κυβερνητικά κτίρια, αλλά ακόμη και σε μη - κυβερνητικούς στόχους, μέχρι και κινηματογραφικές αίθουσες. Στην αρχή, οι στόχοι ήταν οι υποδομές, αλλά δύο δεκαετίες σκότωναν αμάχους χωρίς τύψεις - χειροβομβίδες έπεφταν σε φαστφουντάδικα και ο Μαντέλα δεν προέβαλε αντιρρήσεις.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις επιθέσεις ήταν η επίθεση της 8ης Ιανουαρίου 1982 στο πυρηνικό εργοστάσιο Koeberg κοντά στο Κέιπ Τάουν, η βομβιστική επίθεση στην Church Street (φωτο) στις 20 του Μάη του 1983, όπου σκοτώθηκαν 19 άτομα και εκείνη της 14ης Ιουνίου 1986 με αυτοκίνητο – βόμβα στο Bar Magoo στο Durban , όπου 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 73 τραυματίστηκαν.
Ήταν αυτή η δραστηριότητα που έκανε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών να χαρακτηρίσουν επίσημα το ANC ως τρομοκρατική οργάνωση. Ο ίδιος ο Μαντέλα ήταν ακόμα στην λίστα παρακολούθησης τρομοκρατών των ΗΠΑ μέχρι το 2008. Τέτοια αστεία γεγονότα για τον Μαντέλα, όπως αυτό, αγνοούνται πλήρως από όλα τα "μεγάλα" μέσα μαζικής ενημέρωσης, επειδή έρχονται σε αντίθεση με την "αγιογραφία" που προσπαθούν να ζωγραφίσουν.
Για να καταλάβει κάποιος ποιος πραγματικά ήταν ο Μαντέλα είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την πραγματική ιστορία του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Οι πολιτικές του απαρτχάιντ ή του φυλετικού διαχωρισμού σε μεγάλο βαθμό είχαν υλοποιηθεί από τα τέλη του 1940 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Οι πολιτικές αυτές είχαν αρχικά σκοπό να δώσουν στις διαφορετικές φυλές στη Νότια Αφρική, ένα ανεξάρτητο δικό τους χώρο. Υποστηρίχθηκε από ηγέτες της Νότιας Αφρικής κατά τη στιγμή που η Νότια Αφρική δεν ήταν ένα ενιαίο έθνος, αλλά αποτελείτο από πολλές διαφορετικές φυλετικές ομάδες, οι οποίες θα έπρεπε να χωρίζονται μεταξύ τους. Παρά το γεγονός ότι τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα των εν λόγω πολιτικών θα μπορούσαν να συζητηθούν, οι πολιτικές δεν ήταν τόσο ειδεχθείς όπως έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε.
Η λεγόμενη κυβέρνηση του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής στην οποία κυριαρχούσαν οι Λευκοί Ευρωπαίοι είχαν κάνει τη Νότια Αφρική ένα επιτυχημένο ανεξάρτητο κράτος του προηγμένου κόσμου. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που οι Εβραίοι κομμουνιστές προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το ANC ως ένα τρόπο για να δαιμονοποιήσουν τους Λευκούς ευρωπαίους ηγέτες που ήταν στην εξουσία. Η Νότια Αφρική αντιπροσώπευε μια ανεξάρτητη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που έπρεπε να τεθεί υπό την επιρροή τους.
Όπως και το «κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα» στην Αμερική, το ANC κυριαρχήθηκε από Εβραίους κομμουνιστές ακόμα και μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν ανέλαβε την εξουσία ο Μαντέλα. Ένα πρόσφατο άρθρο από την ισραηλινή Haaretz επισημαίνει τα εξής: «Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, το απελευθερωτικό κίνημα που έγινε το κυβερνών κόμμα το 1994, είχε επίσης πάρα πολλούς Εβραίους, συμπεριλαμβανομένων του Joe Slovo, του Ronnie Kasrils και του Denis Goldberg».
Το ANC καθοδηγήθηκε από δύο Κομμουνιστές Εβραίους, τον Albie Sachs (φωτο), "έναν από τους σημαντικότερους διανοούμενους του" (London Sunday Times, 29 Αυγούστου 1993) και τον Yossel ("Joe") Mashel Slovo (1926-1995).
Ο Slovo γεννήθηκε σε ένα shtetl στη Λιθουανία και μεγάλωσε μιλώντας Γίντις και μελετώντας το Ταλμούδ. Προσχώρησε στην τρομοκρατική πτέρυγα του ANC, το ‘Umkhonto we Sizwe’, το 1961 και τελικά έγινε ο διοικητής του. Ονομάστηκε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νότιας Αφρικής το 1986.
Ο Slovo ήταν ο «εμπνευστής πολλών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του ANC, συμπεριλαμβανομένης και της έκρηξης με αυτοκίνητο το 1983 που σκότωσε 19 ανθρώπους και τραυμάτισε πολλούς άλλους... Στον Slovo, ο οποίος είχε ταξιδέψει στη Σοβιετική Ένωση πολλές φορές, απονεμήθηκε ένα σοβιετικό μετάλλιο στα 60α του γενέθλια ... Ο Slovo υπήρξε ένας αφοσιωμένος κομμουνιστής, ένας μαρξιστής-λενινιστής χωρίς καμία ηθική, για τον οποίον μόνο η νίκη μετράει, ανεξάρτητα από το ανθρώπινο κόστος, ανεξάρτητα από την αιματοχυσία ... Ο Slovo δεν αμφισβήτησε την εικόνα του ως «ο κομμουνιστικός εγκέφαλος» πίσω από τον ένοπλο αγώνα του ANC. «Η επαναστατική βία δημιούργησε την εμπνευσμένη επίδραση που είχαμε πρόθεση, και οδήγησε το ANC στην ηγετική του θέση», είπε ο Slovo (L.A. Times, 16 Αυγούστου 1987). Όταν το ANC του Νέλσον Μαντέλα ανέλαβε τη Νότια Αφρική, ο Slovo ονομάστηκε Υπουργός Οικισμού.
Το ANC όχι μόνο συμμετείχε σε τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον Λευκών, αλλά έκανε τα ίδια ενάντια στους Μαύρους ποιοι θεωρούνταν ύποπτοι για συνεργασία με τους Λευκούς. Συγκεκριμένα εκτελούσαν και βασάνιζαν ανθρώπους με το να βάζουν φωτιά σε ελαστικό καουτσούκ γεμάτο με βενζίνη και να το πιέζουν πάνω στα στήθη και τα χέρια τους. Η πρακτική αναφέρεται ως necklacing και έπαιρνε συνήθως 15 λεπτά για να πεθάνει το θύμα ορισμένες περιπτώσεις. Εκατοντάδες εκτελέσεις με αυτή τη μέθοδο πραγματοποιήθηκαν από το ANC. Ακόμα και η γυναίκα του Μαντέλα, Winnie, ενέκρινε σιωπηρά αυτή τη μέθοδο βασανισμού και εκτέλεσης.
Από νωρίς στη ζωή του ο Μαντέλα ήταν περιτριγυρισμένος από Εβραίους και του δόθηκε η πρώτη δουλειά ως υπάλληλος από έναν Εβραίο δικηγόρο με το όνομα Lazar Sidelsky (δεξιά στην φωτο). Ο ίδιος συνδέθηκε με ένα μεγάλο αριθμό Εβραίων κομμουνιστών συμπεριλαμβανομένων μερικών από αυτούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των αρχών στο ANC στις αρχές της δεκαετίας του 1960 που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή του και την μακρά ποινή φυλάκισης, συνελήφθηκε επίσης ένας σημαντικός αριθμός Εβραίων. Αποκαλύφτηκαν επίσης τεράστιες κρύπτες όπλων και εκρηκτικών στην κατοχή του ANC. Ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο από το περιοδικό Tablet αναφέρει μεγάλες λεπτομέρειες για το πώς ο Μαντέλα ήταν πλήρως συνδεόμενος με ένα σημαντικό αριθμό σιωνιστών και Κομμουνιστών Εβραίων πριν και μέχρι τη στιγμή της σύλληψής του.
Ο Εβραίος Ben Cohen στην ‘Jewish Press’ και στο άρθρο με τίτλο «Ο Μαντέλα και ο Σιωνισμός» γράφει μεταξύ άλλων: «Τα απομνημονεύματα του Μαντέλα είναι γεμάτα από θετικές αναφορές για τους Εβραίους και το Ισραήλ. Υπενθυμίζει ότι έμαθε τον ανταρτοπόλεμο όχι από τον Φιντέλ Κάστρο, αλλά από τον Arthur Goldreich (φωτο), τον Εβραίο που πολέμησε με την Παλμάχ στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ. Έλεγε ότι η μόνη αεροπορική εταιρεία που ήταν διατεθειμένος να πετάξει στην Ευρώπη χωρίς διαβατήριο, ήταν η ισραηλινή El Al. Ο Mandela έγραψε επίσης, κάποτε ότι οι Εβραίοι, σύμφωνα με την εμπειρία του, ήταν πολύ πιο ευαίσθητοι για το θέμα της φυλής, λόγω της ιστορίας τους».
Το 1985, ο Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Pieter W. Botha (φωτο) πρότεινε να ελευθερώσουν τον Μαντέλα από τη φυλακή, εάν απέρριπτε άνευ όρων τη βία ως πολιτικό μέσο. Ο Μαντέλα αρνήθηκε την προσφορά. Το γεγονός αυτό καταστρέφει εντελώς την αντίληψη ότι ο Μαντέλα ήταν ένας «άνθρωπος της ειρήνης».
Η απελευθέρωση του Μαντέλα από τη φυλακή το 1990, έγινε δεκτή με ευρεία κάλυψη από τα mainstream μέσα ενημέρωσης. Αντί να ασχοληθούν με το παρελθόν του, τον παρουσίαζαν ως «άνθρωπο της ειρήνης» και έναν ηρωικό μαχητή της ελευθερίας. Η γελοία υπερβολή των μέσων ενημέρωσης βοήθησε τον Μαντέλα να γίνει Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, επιτρέποντας τους Εβραίους υποστηρικτές του να μετατρέψουν τη Νότιο Αφρική σε ένα έθνος που διευθύνεται από Κομμουνιστικές αρχές.
Με την ανάληψη της προεδρίας από τον Μαντέλα, η οικονομία της Νότιας Αφρικής επιδεινώθηκε σε σύγκριση με όταν υπήρχε η κυβέρνηση του απαρτχάιντ. Ένα άρθρο του BBC αναφέρει μεγάλες λεπτομέρειες για το πώς τα πράγματα ήταν καλύτερα πριν από το ANC και την ανάληψη της εξουσίας από τον Μαντέλα. Στην πραγματικότητα, η οικονομική ανισότητα είναι πολύ χειρότερη τώρα από ότι ήταν πριν. Η ανεργία και η φτώχεια είναι ανεξέλεγκτη με πολλούς Νοτιοαφρικανούς να ζουν σε παράγκες. Κάθε διαφωνία κατά του ANC σε μεγάλο βαθμό καταπνίγεται. Υπήρξε επίσης μια τρομερή αύξηση στον αριθμό των Λευκών Νοτιοαφρικανών που δολοφονήθηκαν από Μαύρους μετά από αυτή τη μεταμόρφωση. Συγκεκριμένα οι λευκοί αγρότες της Νότιας Αφρικής έχουν αποτελέσει τους πρωταρχικούς στόχους κατά τη διάρκεια αυτής της βασιλείας του φόνου και του τρόμου.
Το αίμα των 75.000 Λευκών που δολοφονήθηκαν άγρια από βάρβαρους μαύρους εγκληματίες από το τέλος του απαρτχάιντ είναι στα χέρια του Μαντέλα. Τα αγροκτήματα των Λευκών κλάπηκαν από ορδές μαύρων, ο Λευκός πληθυσμός έχει μειωθεί και πολλοί λευκοί πλέον ζουν σε παραγκουπόλεις, παλεύουν με την πείνα, ενώ οι κόρες τους αναγκάζονται να στραφούν στην πορνεία. (Λευκά παιδιά στη Νότια Αφρική ζουν σε άθλιες συνθήκες, αλλά δεν βλέπουμε χριστιανικές οργανώσεις να νοιάζονται και να μας ζητούν να τα σώσουμε).
Αλλά και τα δεινά των Μαύρων στη Νότια Αφρική είναι πολύ χειρότερα υπό την «λαϊκή κυβέρνηση». Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με 1 δολάριο την ημέρα διπλασιάστηκε από 2 σε 4 εκατομμύρια! Το ποσοστό ανεργίας διπλασιάστηκε στο 48 % στα έτη 1991-2002. Το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού ζει σε παράγκες χωρίς τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα. Το ένα τέταρτο δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό. Το 40 % δεν έχει τηλέφωνο. Το ποσοστό μόλυνσης από το AIDS και τη φυματίωσης είναι 20 %. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά 13 χρόνια. Το 40 % των σχολείων δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα.
Εν κατακλείδι, η ερώτηση που δεν θέτει κανένας για τον Μαντέλα είναι η εξής: Είναι οι Μαύροι Νοτιοαφρικανοί σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι στις παλιές κακές ημέρες; (Καλά, τους Λευκούς ξεχάστε τους : Οι περισσότεροι από αυτούς, αν τα καταφέρουν, εγκαταλείπουν την χώρα). Όχι βέβαια. Η οικονομία της Νότιας Αφρικής έχει καταρρεύσει, το κράτος δικαίου έχει διαλυθεί τόσο ώστε το Γιοχάνεσμπουργκ να καταγράφει ποσοστά δολοφονιών αρκετές φορές πάνω από το ποσοστό της Πόλης του Μεξικού, και οι νέοι Μαύροι επαγγελματίες φεύγουν από τη χώρα μαζικά, ομολογώντας ότι δεν υπάρχει μέλλον γι’ αυτούς στη Νότια Αφρική.
Μπορεί να ρωτήσει κάποιος: για αυτά τα προβλήματα φταίει ο Μαντέλα ή οι ανάξιοι διάδοχοί του; Η απάντησή είναι ότι ένας άνθρωπος που πέρασε τη ζωή του στη Νότια Αφρική θα έπρεπε να ξέρει τι να περιμένει.
Εάν λοιπόν, φύγει όλο αυτό το πνεύμα της «δοξολογίας» από τα media, θα φανεί ότι ο Μαντέλα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια λατρεία μιας απάτης που έφερε την καταστροφή στη Νότια Αφρική.
