Εάν κάποιος ήθελε να ανακαλύψει κάτι το θετικό στην «πρώτη φορά αριστερά» διακυβέρνηση της χώρας, θα μπορούσε να εστιάσει στο ότι ευτυχώς, λόγω της ασυνέπειας, της ανεπάρκειας και των συνεχών κυβιστήσεων των αριστερών κυβερνώντων, έχουν πλέον καταρριφθεί οι μύθοι-κατάλοιπα των τελευταίων σαράντα ετών, οι οποίοι αυθαίρετα πίστωναν στην «αριστερά» οτιδήποτε θεωρούνταν «φιλολαϊκό», «κοινωνικό» ή  «προοδευτικό». Κατά πρώτον κατέρρευσε το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, όταν αποκαλύφθηκαν οι καπιταλιστικότατες συνήθειες επιφανών στελεχών της να διαθέτουν καταθέσεις εκατομμυρίων σε τράπεζες του εξωτερικού, να φοροδιαφεύγουν, να χρησιμοποιούν υπεράκτιες εταιρίες για την απόκρυψη εισοδημάτων τους, να παρακάμπτουν τα “capital controls” μέσω τραπεζικών λογαριασμών μανάδων, πατεράδων και λοιπών συγγενών.

Εν συνεχεία αποκαλύφθηκε το πραγματικό στυγνό, αντιλαϊκό πρόσωπο της «πρώτης φοράς αριστερά» κυβέρνησης με την υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου και όλων των σχετικών προαπαιτούμενων μέτρων, τα οποία οδήγησαν στην οριστική εξαθλίωση τους ήδη σκληρά δοκιμαζόμενους συμπατριώτες μας και έθεσαν ταφόπλακα σε οποιοδήποτε ψήγμα κράτους πρόνοιας είχε απομείνει. Παρελθόν φυσικά αποτελεί και η περίφημη «επαναστατικότητα» ή «αντισυστημικότητα» του πάλαι ποτέ «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς»,εφόσον οι κυβερνώντες πλέον «σύντροφοι» έχουν μετατραπεί σε πειθήνια όργανα των πιστωτών μας και πιστούς διεκπεραιωτές των εντολών της πάλαι ποτέ τρόικα και νυν «κουαρτέτο».

Η απομυθοποίηση της αριστεράς ολοκληρώνεται στο τέλος του 2015, με την πλήρη εγκατάλειψη των Ελλήνων δανειοληπτών στην τύχη τους και την προσφορά-χάρισμα των κατοικιών των πολιτών στα όρνεα των διεθνών τοκογλύφων. «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» ήταν το περίφημο σύνθημα επί του οποίου εν πολλοίς στηρίχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξαπατήσει και  να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών, ένα  σύνθημα το οποίο έχει πλέον καταντήσει ανέκδοτο.

Με τις πρόσφατες νομοθετικές   παρεμβάσεις των Ν.4336 και 4346/2015 η κυβέρνηση ατάκτως υποχώρησε στις αξιώσεις των δανειστών μας και περιόρισε στο ελάχιστο τους όρους προστασίας της κύριας κατοικίας, τροποποιώντας τον νόμο 3869/10 περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών και στην ουσία καταστρατηγώντας το πνεύμα του, ανοίγοντας τον δρόμο για την απώλεια των κατοικιών εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων δανειοληπτών.

Επιπλέον, το μέγεθος  της ανικανότητας αλλά και της εμμονής των κυβερνώντων να ικανοποιήσουν τις επιταγές των διεθνών τοκογλύφων, οδήγησε τους αρμόδιους «φωστήρες» να θέσουν ως ημερομηνία εκκίνησης των νέων, δυσμενέστερων για την προστασία των δανειοληπτών διατάξεων την 1-1-2016, με αποτέλεσμα την δημιουργία τραγελαφικών καταστάσεων στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας: Λίγες ώρες πριν την εκπνοή του έτους, χιλιάδες δανειολήπτες στριμώχνονται από τις πρώτες πρωινές ώρες στις ουρές, προκειμένου να προλάβουν να καταθέσουν την περίφημη «αίτηση» υπαγωγής στον νόμο περί υπερχρεωμένων εντός του 2015, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι με τον τρόπο αυτόν θα σώσουν τις κατοικίες τους.

Η πρόσφατη σχετική ερμηνευτική εγκύκλιος της Γ.Γ προστασίας καταναλωτή επέτεινε την σύγχυση, με αποτέλεσμα οι πολίτες, εσφαλμένως θεωρώντας ότι καταθέτοντας μία απλή αίτηση εντός των επομένων ωρών θα μπορούν να τύχουν της προστασίας του Ν.3869/10,  να συνωστίζονται στις γραμματείες των ειρηνοδικείων με αναπόφευκτη συνέπεια να αδυνατούν και οι δικηγόροι να επιτελέσουν το καθήκον τους καταθέτοντας τα σχετικά δικόγραφα για λογαριασμό των εντολέων τους. Μπροστά σε αυτήν την κωμικοτραγική κατάσταση η κυβέρνηση αδρανεί, αρνούμενη να πράξει το αυτονόητο, έστω και την ύστατη ώρα: Να παρατείνει με νομοθετική παρέμβαση την ημερομηνία έναρξης του Ν.4346/15, ώστε να δοθεί διέξοδος στο χάος που επικρατεί αυτήν τη στιγμή όλα τα ειρηνοδικεία της χώρας.

Πλην όμως, φαίνεται ότι στους σημερινούς κυβερνώντες δεν αρκεί η απώλεια της ιδιοκτησίας των δανειοληπτών. Χρειάζεται και ο πλήρης ευτελισμός της αξιοπρέπειας, της υπερηφάνειας του Έλληνα. Και ένας τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να βάλεις τους δανειολήπτες να εκλιπαρούν ενώπιον μιας θυρίδας ειρηνοδικείου από τις πέντε η ώρα το πρωί, προκειμένου να καταθέσουν «το χαρτί» και να αποκτήσουν δικαίωμα στην ελπίδα.

Όχι βέβαια στην περίφημη «ελπίδα που έρχεται» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην προσμονή ότι ίσως καθυστερήσουν κάπως την απώλεια της ιδιοκτησίας τους. «Κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη», λοιπόν, πρέπει να αποτελεί στο εξής την προμετωπίδα της κοινωνικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά μία εκδοχή οι «αριστεροί» εν έτει 2015, κατάφεραν με το τρίτο μνημόνιο ό,τι δεν κατάφεραν οι πολιτικοί τους πρόγονοι με τα όπλα στο συμμοριτοπόλεμο: Να «μας πάρουν τα σπίτια»!

Και εάν κάποιοι από εσάς συνεχίζετε να οραματίζεστε «αριστερή διακυβέρνηση», μην ανησυχείτε, εξακολουθεί να είναι αριστερή η κυβέρνησή μας. Θέσπισε το σύμφωνο συμβίωσης για τους ανώμαλους. Με τα σπίτια θα ασχολούμαστε τώρα;

Γιώργος Χασιώτης