Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Καθημερινά αποκαλύπτεται ποιοι καθοδηγούν και ποιοι ωφελούνται από τη δράση των “τρομοκρατών”, ειδικότερα στη...Γαλλία του “σοσιαλιστή” Ολάντ.

Λίγες ημέρες μετά τη σφαγή αθώων πολιτών στο Παρίσι, ένας Γάλλος πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών αποκάλυψε ότι ο πρωθυπουργός Manuel Valls, αρνήθηκε να παραλάβει μια λίστα των Γάλλων “τρομοκρατών” στη Συρία, που πρόσφεραν στη Γαλλία οι υπηρεσίας ασφαλείας της Δαμασκού.  



Το γαλλικό περιοδικό Valeurs Actuelles (Squarcini: “M. Valls a refusé la liste des djihadistes français pour des raisons idéologiques”), δημοσιεύει συνέντευξη του Bernard Squarcini, πρώην Διευθυντή (2008-2012) των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών Direction générale de la sécurité intérieure - DGSI (Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Ασφάλειας), ο οποίος αποκαλύπτει ότι η Γαλλία αρνήθηκε να παραλάβει -πριν δύο χρόνια- λίστα με τους Γάλλους τρομοκράτες που δρούσαν στη Συρία, στα πλαίσια των “εξεγερμένων” για “εκδημοκρατισμό” της χώρας, την “αραβική άνοιξη”.

Ο ίδιος πρώην Διευθυντής της DGSE, επισήμανε πως χάρη της συνεργασίας μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών της Δαμασκού και των Παρισίων, το 2008 αποφεύχθηκε μια αντίστοιχη με την πρόσφατη “τρομοκρατική” ενέργεια, που όμως θα είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς στο μετρό του Παρισιού.

Επίσης, ο Bernard Squarcini τονίζει πως ο Manuel Valls, τότε επικεφαλής του υπουργείου Εσωτερικών και τώρα πρωθυπουργός, αρνήθηκε να πάρει την λίστα κάτω από το πρόσχημα: Δεν θέλει η Γαλλία να γίνεται ανταλλαγή πληροφοριών με αξιωματούχους της Συρίας.

“Η Γαλλία έχει στερηθεί έναν κατάλογο των τρομοκρατών, που θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στα αιματηρά γεγονότα στο Παρίσι την περασμένη Παρασκευή”, γράφει ο Yves Kerdrel, διευθυντής του περιοδικού Valeurs Actuelles και χαρακτηρίζει αυτό το γεγονός ως “κρατικό σκάνδαλο”, που οφείλει να εξηγήσει ο σημερινός πρωθυπουργός.



O σημερινός πρωθυπουργός της Γαλλίας Manuel Valls, την εποχή που αρνήθηκε να παραλάβει τη λίστα με τους Γάλλους τρομοκράτες στη Συρία, ως επικεφαλής των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών Direction générale de la sécurité intérieure - DGSI, έδινε διαλέξεις για την "αντιμετώπιση της τρομοκρατίας"...

Τι σημαίνει η άρνηση παραλαβής λίστας τρομοκρατών, όταν προηγούμενη συνεργασία έσωσε χιλιάδες αθώους πολίτες από το θάνατο;

Η απλή λογική, την οποία προσπαθούν να την διαστρεβλώσουν ή να αποτρέψουν οι δημοσιογραφικές πόρνες, οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα: “Δεν βοηθάει τους σχεδιασμούς μας και τη συνεργασία μας με τους ΄τρομοκράτες΄ που στηρίζουμε στη Συρία, η θεσμική αποκάλυψή τους”.

Έχει κάποιος άλλος μια άλλη ερμηνεία;



Η  φαιά Πανούκλα του τρόμο-θεάματος στο Παρίσι… Οι έμποροι της ΦΡΙΚΗΣ καταδικάζουν τη ΦΡΙΚΗ που παράγουν και σκηνοθετούν οι ίδιοι…

Η Γαλλία, μια πρώην αποικιοκρατική δύναμη με τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον πλανήτη, στις "κτήσεις" της, “κτήτορας” της Συρίας μέχρι το 1938, με τη “σοσιαλιστική” κυβέρνηση Ολάντ, φιλοδοξεί να αναλάβει εκ νέου πρωταγωνιστικό ρόλο στη νεοαποικιοκρατική επίθεση της δύσης, σε όσες χώρες δεν σκύβουν μπροστά στις απαιτήσεις της νέας τάξης.

Η Γαλλία, γίνεται ο κύριος προμηθευτής όπλων του “ισλαμικού κράτους” και των χωρών που το δημιούργησαν (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία), με τεράστια κέρδη για τις γαλλικές εταιρίες παραγωγής όπλων και ταυτόχρονα να αποκτάει ρόλο στην “πίτα” των γεωστρατηγικών αλλαγών στη Μέση Ανατολή. “Δικαιωματικά” για τους “σοσιαλιστές” του Παρισιού, μιας και ήταν κυρίαρχη αποικιοκρατική δύναμη στη Συρία.



H Γαλλία έχει κατακτήσει την τρίτη θέση σε πωλήσεις όπλων, το 2014. Ενδεικτικά, ανάμεσα στους καλύτερους "πελάτες" της Γαλλίας, περιλαμβάνονται η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία... Συνεπώς, η "απορία" ορισμένων για τα υπερσύγχρονα κυρίως γαλλικά κι ισραηλινά όπλα στα χέρια των "τρομοκρατών" (ισλαμικό κράτος) στη Συρία, είναι τουλάχιστον υποκριτική.

* πηγή: I principali esportatori di armi nel mondo (ποσά σε εκατομμύρια δολάρια)

Όλα, για ακόμη μία φορά, επιβεβαιώνουν καθημερινά τη “στρατηγική της έντασης”, την παλιά δοκιμασμένη “συνταγή” για την υλοποίηση των σχεδίων της νέας τάξης.

Αυτή η “στρατηγική” αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή, τα θύματα των “παράπλευρων απωλειών” για την υλοποίηση της “μεγάλης ιδέας” και το έγκλημα στο Παρίσι είναι η διαπίστωση.

Η εξωτερική πολιτική της δύσης ήταν φιλική προς την κυβέρνηση της Συρίας, μέχρι το 2009.

Όλα ξεκινούν από τη μεγαλύτερη επιχείρηση της δύσης στη Μεσόγειο: “Αραβική Άνοιξη”!

Την εξέλιξη στη Συρία, έχουμε ήδη επισημάνει και εδώ: Τώρα την ορχήστρα διευθύνει ο Πούτιν κι η δύση διαιρεμένη, παραμιλάει...

Το 2009, ο πετρελαϊκός κολοσσός “Qatar Petroleum” ανακοινώνει το ασύλληπτο σε μέγεθος “επενδυτικό πρόγραμμα Φυσικού Αερίου”, με τον φιλόδοξο στόχο τον τριπλασιασμό της ετήσιας παραγωγής φυσικού αερίου μέχρι τα τέλη του 2013. Στόχος η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, μιας και φυσικό αέριο, αλλά και πετρέλαιο θα έβρισκαν διέξοδο στη Μεσόγειο, μέσω των λιμανιών της Τουρκίας.

Στις διαπραγματεύσεις για να περάσει ο αγωγός από την Συρία, για να καταλήξει στην Τουρκία, η κυβέρνηση της Συρίας έθεσε ένα απλό θέμα, αλλά με τεράστια σημασία για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας: Γιατί να μην καταλήξει ο αγωγός στη Μεσόγειο, μέσω των λιμανιών της Συρίας και πρέπει να καταλήγει στην Τουρκία; Δηλαδή, επιπρόσθετα έξοδα κατασκευής, συντηρήσεις, αλλά και ζημιών (συνήθεις απώλειες στους αγωγούς).

Ποιος επιχειρηματίας, πόσο μάλλον ηγέτης μιας χώρας, που εκλέγεται δημοκρατικά και με την παρουσία διεθνών παρατηρητών, δεν θα προσμετρούσε ωφέλη για την πατρίδα του και τον λαό του;

Η επιμονή της δύσης, που ελέγχει το επενδυτικό πρόγραμμα της “Qatar Petroleum”, επιμένει στην επιλογή της Τουρκίας. Οι σχέσεις Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, που συμμετέχουν μαζί με το κόμμα του Ερντογάν στην αραβική “διεθνή”, τους “Αδελφούς μουσουλμάνους”, θέλουν διακαώς την ενίσχυση του γεωστρατηγικού ρόλου της Τουρκίας, μη έχοντας εμπιστοσύνη στη Συρία: κοσμικό καθεστώς, ανεξιθρησκεία, ισότητα ανδρών γυναικών, πολυκομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα (νόμιμο το Κομμουνιστικό Κόμμα), 18 θρησκευτικές μειονότητες σε αρμονική συμβίωση αιώνων, αλλά και σε στενές σχέσεις με Ρωσία, Κίνα (από την περίοδο του πατέρα Άσαντ), όπως και με το Ιράν (Σιίτες).

Πάνω απ' όλα... η Συρία δεν εγκατέλειψε ΠΟΤΕ την αραβική υπόθεση της Παλαιστίνης. Είναι σήμερα η μοναδική αραβική χώρα, μαζί με το Ιράκ της εποχής Σαντάμ, που φιλοξενεί εκατομμύρια Παλαιστινίων προσφύγων (από το 1948, με τελευταία μεγάλη μετακίνηση από το Ιράκ, μετά την αμερικάνικη εισβολή) και παρέχει στους Παλαιστίνιους ίσα δικαιώματα με τους Σύρους πολίτες (δικαίωμα εργασίας, δωρεάν Παιδεία, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ταξιδιωτικά έγγραφα κ.α.π). Δικαιώματα, ή παροχές, που δεν προσφέρει στους Παλαιστίνιους ΚΑΜΙΑ ΑΡΑΒΙΚΗ ΧΩΡΑ!

Ο Άσαντ αρνείται να προσυπογράψει τη Συμφωνία που προτείνεται από κοινού με το Κατάρ, την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, για το πέρασμα από τη Συρία προς την Τουρκία, του αγωγού προς τις ευρωπαϊκές αγορές.

Η Συρία δεν παραμένει στην άρνηση υπογραφής για τον αγωγό της “Qatar Petroleum”. Το 2010, ο Άσαντ διαπραγματεύεται με το Ιράν έναν εναλλακτικό αγωγό φυσικού αερίου, μέσω Ιράκ, που θα φθάνει απευθείας στη Συρία και θα την καθιστά κυρίαρχη στον τομέα μεταφοράς φυσικού αερίου στις ακτές της Μεσογείου.

Η “δύση” αποφάσισε κι έχει ήδη ανακαλύψει το νέο “κακό” κι “αραβική άνοιξη” θα πρέπει, με πρόσχημα τον “εκδημοκρατισμό”, από τις ακτές της βόρειας Αφρικής να φθάσει στη Συρία, με επόμενο στόχο το επίσης “κακό” Ιράν!

Σ' αυτή τη διεθνή υποκρισία, όπως ακριβώς με την Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν, έχουμε τους τζιχαντιστές του “ισλαμικού κράτους”, τους “αντιπολιτευόμενους” το “δικτατορικό” καθεστώς της Συρίας...

Θύματα στο βωμό αυτής της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, με όπλο πάντα την “τρομοκρατία” (αδόκιμος όρος, που κακώς κάνουμε όλοι μας χρήση), οι νεκροί στο Παρίσι του “φωτός και του πολιτισμού”. Τώρα, ποιου πολιτισμού και ποιου φωτός, είναι ζήτημα προς αναζήτηση. Ίσως στις σφαγές της αποικιοκρατικής Γαλλίας, στην Αλγερία, στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, παντού όπου οι Γάλλοι, παρέα με το Βέλγιο, εξόντωσαν λαούς;

Πάντα βέβαια, η “ευρωπαϊκή” ευαισθησία, ο “ευρωπαϊκός πολιτισμός”, έχει τα πιο σκληρά εθνικιστικά κι απάνθρωπα αντανακλαστικά.

Οι νεκροί, τα αθώα θύματα, οι "παράπλευρες απώλειες"... έχουν το δικό τους χρηματιστήριο...

Οι νεκροί στο Παρίσι δεν μπορούν να μπουν στο ίδιο “καλάθι” με τους 250.000 νεκρούς Σύρους, από την έναρξη της “αραβικής άνοιξης”, τα χιλιάδες παιδιά και γυναικόπαιδα της Παλαιστίνης, τη γενοκτονία στη Γάζα, τις σημερινές σφαγές στην Υεμένη, τις σφαγές από τους νεοναζί της Ουκρανίας και χθες τα εκατομμύρια των Ιρακινών, τους Σέρβους της Γιουγκοσλαβίας... όπου η νέα τάξη επιλέγει στόχους!



Έτσι, απόψε στα δελτία των 8, οι δημοσιογραφικές πόρνες θα μας χορτάσουν "μουσουλμάνους τρομοκράτες", τους "πρόσφυγες" της μπίζνας των ΜΚΟ και των φθηνών σκλάβων, Μασσαλιώτιδα ή Μασαλιώτισσα, δεν έχει σημασία, να τραγουδούν παντού... και μούγκα για τους πραγματικούς ενόχους!