Eνα έθνος μπορεί να επιζήσει των ανοησιών του, ακόμα και των φιλοδοξιών του. Όμως δεν μπορεί να επιζήσει της εσωτερικής εθνικής προδοσίας.
Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο φοβερός, γιατί είναι γνωστός και ανεμίζει τη σημαία του.
Ο προδότης όμως μετακινείται ελεύθερα μεταξύ όλων που βρίσκονται πίσω από τις πύλες, ψίθυρίζοντας τις ύπουλες διαδόσεις του σε όλα τα σοκάκια, για να φτάσουν μέχρι και στους υψηλούς προθαλάμους της ίδιας της κυβέρνησης.
Γιατί ο προδότης δεν μοιάζει με προδότη. Μιλάει με προφορά ίδια με τα θύματα του, μοιάζει μαζί τους στο πρόσωπο και στις φορεσιές, και απευθύνεται στην ποταπότητα που κρύβεται βαθειά στις καρδιές όλων των ανθρώπων.
Καταστρέφει τη ψυχή του έθνους, εργάζεται μυστικά άγνωστος στο σκοτάδι για να υπονομεύσει τους στύλους της πόλης. Μολύνει το σώμα της πολιτικής ώστε να μην αντιστέκεται πλέον.
Λιγότερο πρέπει να φοβούμαστε ένα δολοφόνο.
Marcus Tullius Cicero, 43BC
