Έχω τονίσει και έχω αναφερθεί πολλές φορές στην Μυθολογία/Μυθοϊστορία των Προγόνων μας... που είναι ο μέγιστος Παιδαγωγός προς όλους ΕΜΑΣ... όπου με προτροπή για έρευνα και πλήρη κατανόηση της «κρυφής» αλλά και φανερής Γνώσης... θα βγάλουμε τα εξαγόμενα συμπεράσματα που οδεύουν προς την αλήθεια... που έχουν έτσι κι αλλιώς από μόνα τους μία διαχρονική αξία και ισχύ...μιας διδασκαλίας του Θείου Φωτός ...η οποία διαπαιδαγώγηση...έρχεται από τα παλιά και προέρχεται εκ του Χείρωνος Κενταύρου...υπό του Απόλλωνος(θεού του αμιγούς Φωτός)... όπου ο Χείρων μας συνδέει και πάλι τον ίππο...δηλαδή το ΑΛΟΓΟΝ μέρος της Ψυχής μας...με τη φώτιση του Παιωνίου Προτύπου: «Εν δε Απόλλων». Η δε Παιωνία Αθηνά εναποθέτει μόνον την χείρα της εις την κεφαλή του... δείγμα μεταβιβάσεως των συμβουλευτικών Σοφών και Θεραπευτικών της ιδιοτήτων.

Ο Απόλλων λοιπόν ...είναι ο προστάτης της Υγείας...και κατευθύνει ορθώς τον ιππόμορφο Χείρωνα στην απόκτηση των θείων Του Ιδιοτήτων...δηλαδή της Παιωνίας Θεραπευτικής του Τέχνης...της ΜΟΥΣΙΚΗΣ...δηλαδή την καθ’ ολοκληρίαν Πνευματική επίδοση και μόρφωση...της Μαντικής ικανότητος και της Τοξοβολίας.

Η διαπαιδαγώγηση λοιπόν του Χείρωνος...υπό του Απόλλωνος πραγματοποιείται ΑΔΕΛΦΙΑ...δια της ελεγχόμενης ΛΟΓΙΚΗΣ και ΓΝΩΣΗΣ του ΕΑΥΤΟΥ/ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ...με βάση όμως το κριτήριο και την έννοια της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Όμως παρατηρούμε ότι η φύση σύλληψης και γέννησης του Χείρωνος Κενταύρου...από τα ανεξέλεγκτα ένστικτα των γονιών του Κρόνου και της Φιλύρας...έρχεται σε αντίθεση με τη Θεία σύλληψη και γέννηση του Απόλλωνος...δια της ομαλής συνεύρεσης Διός και Λητούς. Αυτό σημαίνει Αδέλφια...ότι η σύλληψη του Απόλλωνος είναι μείξη του Λείου Ήθους/ΛΗΤΟΥΣ...με της ανώτατης Νοημοσύνης του ΔΙΟΣ...χωρίς την παρεμβολή των ίππων.

Ο ίδιος ο Χείρων με πρότυπο πλέον τον Απόλλωνα...και μέσω της καθαρότητος και απελευθέρωσης των δεσμών της άγνοιας...τις οποίες διδάχθηκε από τον Φοίβο Απόλλωνα(Πνευματικού Πατρός)...καθίσταται ΟΝ φωτισμένο και ικανό να αναλάβει την ανατροφή...όχι μόνον των απλών Ανθρώπων...αλλά και των εξαίρετων τέκνων των Θεών μετά των Θνητών γυναικών και τέκνων των ηγεμόνων τέκνων Θεών.

Ως ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ...αλλά και ως ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ τους...ο ΧΕΙΡΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ...υπό την καθοδήγηση του Απόλλωνος...προετοιμάζει τα τέκνα να αλλάξουν πεδίο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ...και ως ΗΡΩΕΣ πλέον...αφού δοκιμασθούν στο πεδίο των ΛΑΘΩΝ/ΑΘΛΩΝ...να διέλθουν ΑΔΕΛΦΙΑ...εκ της ΠΥΛΗΣ της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ...διότι ο ΧΕΙΡΩΝ...ων αθάνατος...κατέχει την αρμοδιότητα του ΟΔΗΓΟΥ των ΨΥΧΩΝ...διανοίγοντας σ’ αυτούς την ΠΥΛΗ της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.

Ο ρόλος του Χείρωνος...είναι πολύ εξαιρετικής σημασίας...διότι δημιουργεί το ΝΕΟ ΓΕΝΟΣ...ΤΟ ΓΈΝΟΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ...το οποίο μαθητεύει μέσω αυτού εις την αόρατον και άφατον Απολλώνιον Γνώση...του Εαυτού.

Αν θυμηθούμε όμως τάχιστα...ο Χείρων Κένταυρος μας δίδαξε με ρώμη, την πολιτική, νομική, πολεμική, κυνηγετική, ιατρική, μουσική , αστρολογική ικανότητα μάθησης εις τους μαθητές του:

ΗΡΑΚΛΗΣ-ΙΑΣΟΝΑΣ-ΑΧΙΛΛΕΑΣ-ΠΗΛΕΥΣ-ΝΕΣΤΩΡΑΣ- ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ-ΚΕΦΑΛΟΣ-ΜΕΛΑΝΙΩΝ-ΤΕΛΑΜΩΝ-ΘΗΣΕΑΣ-ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ-ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ-ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ-ΜΕΝΕΣΘΕΥΣ-ΔΙΟΜΗΔΗΣ-ΚΑΣΤΟΡΑΣ-ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ-ΑΝΤΙΛΟΧΟΣ ΑΙΝΕΙΑΣ κλπ κλπ...ουκ και ολίγων...και καθ’ ομοίωσιν ο Χείρων...καθίσταται ο ΙΑΤΡΟΣ των ΘΝΗΤΩΝ...εις το πυκνό και βαρύ Υλικό Πεδίο...όπου δια των χειρών του...ο Χείρων...καθίσταται άριστος ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ.

Η σημασία της λέξεως Χείρων Κένταυρος...συνθέτει εις ΕΝ τη διττή φύση των μαθητών του... διδάσκοντας εξ ιδίας πείρας τον τρόπο θεραπείας σώματος και ΑΥΡΑΣ/ΨΥΧΗΣ...!

Δηλαδή... η ΨΥΧΗ ή αλλιώς ΨΥΧΑ... είναι Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΥΡΙΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ, ΣΕ ΧΟΙΚΟ ΣΩΜΑ.

Ο Χείρων Κένταυρος λοιπόν ...δια των χειρών του...κεντάει την Αύρα/Ψυχή...κι όταν λέγω κεντάει Αδέλφια...σημαίνει ότι παρά τη θέλησή του...ο ιππεύς κεντάει και εξαναγκάζει τον ίππο...Αύρα/Ψυχή του Κεντ αύρου...να τρέξει μακριά και να καλπάσει. Το κέντημα της βελόνας...προωθεί τη κλωστή εκείνη...σ’ εφαρμογή του σχεδίου...δια της ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ των μερών...τα οποία άλλοτε έχουν σχεδιασθεί επί του υφάσματος και άλλοτε όχι...διότι η ασαφής έννοια του κεντήματος...όπου είναι δυνατόν οι χείρες του Χείρωνος να την κεντήσουν...καθώς είναι μη υπάρχουσα στο χώρο...ασύλληπτος, αυτοκινούμενη, αόρατη...δηλαδή...ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ...εις το χρόνο... Αθάνατον ΑΥΡΑ του.

Έτσι όπως ο Χείρων Κένταυρος δια των χειρών του ΝΟΗΤΙΚΑ ...και όχι φυσικά...αναλαμβάνει την ΑΥΤΟΙΑΣΙΝ του...κεντώντας την ΑΥΡΑ του...έτσι κατά παράδειγμα και ο κάθε ΘΝΗΤΟΣ (Θνητός σημαίνει αυτός που με στέρεο Σώμα και Νου θεάται)...έχει την δυνατότητα να καταστεί ΙΑΤΡΟΣ του ΕΑΥΤΟΥ του...αναλαμβάνοντας δια των ΝΟΗΤΙΚΩΝ του χειρών...την ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΝ του.

Η λέξη αλλά και ουσία Ιχώρ γνωρίζουμε έως τώρα ότι αναφέρεται και από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό, τον Αριστοτέλη και τον Πυθαγόρα.

Ο Όμηρος μας αναφέρει: στην (Ιλιάδα Ε 340 και Οδύσσεια 405) : «ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν».

Ο Πλάτωνας στον ( Τίμαιο, 39, 3) : «ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα».

Ο Πυθαγόρας μας αναφέρει περί της «Θείας Ουσίας» στο Αίμα των Ελλήνων που προστατεύει τους φέροντες από αλλοίωση ή μετάλλαξη του γενετικού τους κώδικα. Στην Μυθολογία ακόμη γίνεται λόγος σε μια αναφορά για τον μυθικό φύλακα της Κρήτης...τον Τάλω, που ήταν κατασκευασμένος από χαλκό από τον θεό Ήφαιστο και μέσα του έρεε...ο Ιχώρ.

Η λέξη Ιχώρ...γενική του ( Ιχώρος)...αναφέρεται στο Αίμα των Ολύμπιων Θεών ή το Αίμα (ΙΑΜΑ) των Ελλήνων...καθ’ ομοίωσιν... ! Είναι μία ουσία ζωογόνος και παραμένει αναλλοίωτη μέσα εις το χωροχρόνο.

Ο ζωντανός ... ΚΩΔΙΚΑΣ «ΙΧΩΡ» ισούται λεξαριθμικά :

ΙΧΩΡ=10 600 800 100=1510à1 5 1 0=7... Ο ΙΕΡΟΣ ΣΕΠΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΤΑ...!!!

( Κι όταν λέγω...ότι ο αριθμός ΕΠΤΑ...είναι ΙΕΡΟΣ...τούτο σημαίνει ότι ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ...με την ουσία των ΕΠΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ...μας δηλώνει την Μουσική Παρουσία του Απόλλωνος με τις ΕΠΤΑ ΧΟΡΔΕΣ της ΚΙΘΑΡΑΣ-ΛΥΡΑΣ ΤΟΥ...διότι είναι αυτή που καθαρίζει την Διάνοια...όπου με την ΛΥΡΑ του ρέει το Ηλιοφώς που φωτίζει την ΕΝΝΟΙΑ...δηλώνοντας μέσω της ΧΟΡΔΗΣ...το χώμα, τη Γαία...όπου με ροή και δύναμη δημιουργεί δια του ΤΟΞΟΥ ...την ΕΠΤΑΒΕΛΟΝ δύναμη επάνω εις τα στερεά...μέσω της ενέργειας του ΒΕΛΟΥΣ...ενέργειας Φωτός...μια Ηλιακή Ακτινοβολία Φωτισμού που με φυσική αντίληψη οράται εις τα ΕΠΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ.

Η Ελληνική γλώσσα εξάλλου είναι δομημένη έτσι με βάση τις γνώσεις του Σείριου...ως πνευματική τροφή...εκ του βορά...όπου συμβολικά Ηρακλής και Ιφικλής...μας υπό νοούν τον ΣΕΙΡΙΟ Α! και Β!...όπου η περιφορά του Β! γύρω από τον Α! διαρκεί 49,7 έτη...και εάν το 7...πολλαπλασιαστεί επί του 7...μας δίδει: 7Χ7=49...όπου 49 είναι οι ετήσιες ακτινοβολίες προς τον πλανήτη Γαία και η ελλείπουσα κόρη...από τις 50 κόρες του Θεσπίου...είναι αυτή που δεν ευρέθει με τον Ηρακλέα...ελλείπουσα χρονική μονάς δηλαδή...που συμβολίζει την επόμενη ημέρα και τον επόμενο χώρο της Δημιουργίας...καθώς οι 50 κόρες του Θεσπίου εκπροσωπούν μία πλήρη περιφορά του Σείριου Β! ...οπότε ο ΘΕΣΠΙΟΣ (Πυρός Θέασης)... είναι ο ίδιος ο ΣΕΙΡΙΟΣ...ΛΟΓΟΣ ...ο πατήρ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.)

ΙΧΩΡ:

Το γράμμα Ι=10 εκφράζει την κατερχόμενη θεία δύναμη επί της στερεάς Γαίας...όπου η δύναμη Ι...δημιουργεί την ισχύ του Πυρός. Η ιερά Τετρακτύς ολοκληρώνει στο γράμμα Ι(ώτα)...από την αρχική δόμηση της εννεάδος.(ΕΝΑΣ-ΝΟΥΣ).=(ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΝΟΟΣ-ΝΟΜΟΥ).

Το γράμμα Χ=600...εκφράζει το χώμα, τη γη, τη συμπύκνωση ενεργειών επί γήινου χώρου...δηλώνοντας τα χοϊκά στοιχεία...όπως επίσης και την ίδια τη χώρα μας... ΕΛΛΑΣ.

Το γράμμα Ω=800...εκφράζει την δύναμη της Φύσης επί της Γαίας. Είναι ο απέραντος Ωκεανός...που δηλώνει το υγρό στοιχείο του Ύδατος...και προσφέρεται εις την Γαία...εις ΔΟΞΑ ΑΙΩΝΙΑ.

Το γράμμα Ρ=100...εκφράζει τον ρου, τη συνεχή ροή της θείας Ουσίας εις τον χώρο της Γαίας...από τη Θεία Πηγή.

Έτσι εάν τώρα δούμε σε συνδυασμό και των δύο λέξεων : ΧΕΙΡΩΝ και ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ...βλέπουμε ότι μας υποδεικνύουν ότι η τέχνη της ιάσεως(θεραπείας) των θνητών είναι στην δικαιοδοσία της ΑΥΡΑΣ/ΨΥΧΗΣ του ίδιου του ασθενή...και ο ίδιος είναι υπεύθυνος με τα δικά του χέρια...ψυχικά πάσχοντας...να προσπαθήσει να αυτοϊασθεί.

Στην κάθε νέα ενσάρκωση της κυκλικής φοράς γύρω από το κέντρο...η Ψυχή αλλάζει το «ένον»...δηλαδή το παλιό ρούχο με νέο. Η αντιρρόπηση μεταξύ σκοταδιού του Τάφου και του Φωτός της ενόρασης...απαιτεί από τους θνητούς ΟΛΕΣ τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ της ΨΥΧΗΣ ...να είναι ΕΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΕΙ...διότι έτσι η Ψυχή αναγνωρίζει τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ στην εναλλαγή των ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ ...Ανδρός/Γυναικός...ώστε να υπάρχει αρμονικός συντονισμός των ιδιοτήτων και των δύο φύλων...ως προς τις ιδιότητες...που προσπαθεί να κατανοήσει...ώστε να είναι σε θέση να εκτιμήσει...οπότε ας είμεθα ολίγον πιο προσεχτικοί ως προς το άλλο φύλο...διότι πολύ απλώς σε προηγούμενη ζωή...περάσαμε και τη δοκιμασία του άλλου φύλου...εις το γήινο επίπεδο-πεδίο πάντοτε...ώστε να έχουμε τελικώς...μία εναρμονισμένη ισορροπία. Αυτό που λέγεται...ότι έχουμε μια θηλυκή ή ανδρική πλευρά αντίστοιχα...έχει να κάμει ακριβώς...με μνήμες των προηγούμενων ζωών...αλλά το πιο σημαντικό είναι βεβαίως...ότι οφείλουμε να τιμούμε το (άλλο) φύλο...το οποίο έχουμε επιλέξει όντας ενσαρκωμένοι εις τη Γαία και να το υπηρετούμε επάξια...σε σύγκριση πάντοτε με το αντίθετο φύλο που το θεωρούμε ασθενές...διότι εκεί είναι που κρινόμαστε ουσιαστικά. Η Ψυχή μας έτσι κι αλλιώς...ας το έχουμε υπ’ όψιν μας αυτό...δεν έχει φύλο. Κι επειδή η φύση μας παρουσιάζει εις το πεδίο τούτο διάφορα τραύματα διαφορετικής υφής κάθε φορά...έχει πολύ μεγάλη σημασία να δούμε και να κατανοήσουμε το τραύμα του Χείρωνος...το λεγόμενο «Χειρώνειον έλκος».

Το Θείο γένος του Κρόνου, του Ιαπετού, του Προμηθέα, του Διός...κατέρχεται εις το θνητό γένος...μέσω του Ηρακλέως...και μέσω του διφυούς Χείρωνα...για να μπορέσει να μας διδάξει την όλη λειτουργία και συμπεριφορά της Ψυχής...όταν αυτή διατελεί εντός του θνητού σώματος μας...όπου το χαρακτηριστικό της φύσης του κάθε θνητού είναι...Ο ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ...τον οποίο η Ψυχή...πρέπει να μάθει να θεραπεύει μόνη της...στον ΕΑΥΤΟ της...αλλά και στους ΑΛΛΟΥΣ.

Στη λέξη ΙΧΩΡ...έχουμε τις έννοιες ...όπου η ανθρώπινη έννοια του ανίατου ΑΛΓΟΥΣ...από το πεπηγμένο αίμα...έναντι της θείας αφθαρσίας του Αιθέριου χυμού...του ΑΕΙ ΡΕΟΝΤΟΣ...εις τις φλέβες των Θεών...όπου το ΑΛΓΟΣ έναντι μακαριότητος πήζει έναντι της ροής...και έχει φθορά έναντι της αφθαρσίας...όπου και οι τρεις αντιθέσεις ορίζουν τη διαφορά μεταξύ των Αθάνατων Γενών των θνητών...με μια κοινή λέξη...ο ΙΧΩΡ... (γενική...ιχώρος)...μας επεξηγεί ότι τα γένη Αθάνατο και Θνητό...καταλαμβάνουν έναν ι-διαίτερο χώρο έκαστο... ( Ι- ΧΩΡΟΣ)...δηλαδή ιδιαίτερος χώρος ...όπου αναδύεται η ΑΛΗΘΕΙΑ...διότι ΑΔΕΛΦΙΑ...η ιδιαιτερότητα του χώρου είναι και ο ουσιαστικός εκείνος παράγοντας του ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ των ΓΕΝΩΝ. Οπότε τα διαφορετικά γένη έρχονται σε επαφή εντός του ι-δίου χώρου μόνον για ειδικούς λόγους «προόδου» και «επιστροφής» ή «εξελίξεως/ανελίξεως» του Νομοτελειακού Σύμπαντος Σχεδίου.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι ο θεραπευτής Χείρων δεν είναι σε θέση να αυτοθεραπευτεί...αλλά όμως θεραπεύει τις άλλες Ψυχές και τα σώματα των άλλων. Δηλαδή εις το μύθο μέσω του Χείρωνος...βλέπουμε την αντίφαση της Ουσίας του...έναντι της αποστολής του...αν και Αθάνατος...είναι ανίκανος να θεραπεύσει δια των χειρών του το τραύμα του...όμως καθίσταται δια των αόκνων προσπαθειών του...ικανός να θεραπεύει τους άλλους.

Στη λέξη ΧΕΙΡΩΝ...αν προσέξουμε θα δούμε ότι υπάρχει μέσα ο ΙΧΩΡ...πράγματι έχουμε :

ΧΕΙΡΩΝ= ΙΧΩΡ ΕΝ...όπου στο ΕΝ εμφανίζεται ο Απόλλων...και το επίσης αξιοπερίεργο είναι ότι η λέξη ΧΕΙΡΩΝ τα περιλαμβάνει όλα τα γράμματα... ΙΧΩΡ...εφόσον φυσικά ο ΙΧΩΡ...ρέει στις φλέβες του...Αθάνατος ών ο ΧΕΙΡΩΝ...και συγχρόνως το Χειρώνειον έλκος δια του ι-χώρος...σήπτει το αίμα του ο ΧΕΙΡΩΝ...αν και Αθάνατος...μη υποκείμενος εκ του γένους του σε πόνους και άλγη...και είναι ο φορέας των Ψυχικών και των σωματικών τραυμάτων των Θνητών...διότι το τέκνο του Χρόνου/Κρόνου...είναι ο εκπρόσωπος της Ειρωνείας...διότι αν και τέκνον Αθάνατον...υπάρχει εις το χωροχρόνο...ως ένας ΔΕΙΚΤΗΣ της ΑΙΩΝΙΩΣ ΨΥΧΙΚΩΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ ...ταλαιπωρούμενης Ανθρωπότητας.

Εάν προσέξουμε λιγάκι τον μύθο...θα δούμε ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ...πλήττει τον Χείρωνα...εις το γόνατο...οπότε το πλήγμα αυτό σημειοδοτεί την Ανθρωπότητα...μέσω του Χείρωνος...που βαδίζει εις τον Πολιτισμό...μέσω του Ηρακλή...ο οποίος χειραγωγεί τον ενστικτώδη και συναισθηματικό πρωτόγονο βίο...δια της επικράτησης της ΛΟΓΙΚΗΣ.

Έτσι ο Άνθρωπος/Κένταυρος...υποφέρει κατά την δραματική του εξελεγκτική πορεία...διότι ασφαλώς εξαναγκάζεται με μεγάλο πόνο (πλήγμα στο γόνατο)...δηλαδή γηρατειά...να χειραγωγήσει και να εξημερώσει τα ατίθασα και ανέντακτα μέρη του «Εγώ»...των επιθυμιών και των άγριων ενστίκτων του. Εις τη συνέχεια φυσικά ο εξελισσόμενος Άνθρωπος/ Κένταυρος...διαπαιδαγωγείται από τον Απόλλωνα...και δίνει τα ηνία στο πνευματικό μέρος της υπάρξεως του...οπότε και δεν πρέπει να καταπνίξει επ’ ουδενί λόγω του δώρου της ενορατικής ελάφου του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος...που έντεχνα αναφέρεται εις τον τρίτο άθλο του Ηρακλή...διότι μόνον και τότε κατάφερε ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και οι ορθοί όροι μιας ομαλής ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Ουσιαστικά θα έλεγα ότι υπάρχει η προτροπή καλέσματος του Φωτός...ΕΛΑΦΟΣ ...( ΕΛΑ-ΦΩΣ)...όπου η ΕΛΑΦΟΣ...γίνεται το σύμβολο του Πνευματικού Φωτός και δια της ταχύτητας συμβολίζει την ιδιότητα του Φωτός...οπότε ο Ηρακλής στον 3ο του άθλο...κυνηγά την ΕΛΑΦΟ εις τον ποταμό ΛΑΔΩΝΑ...και ρίχνει τα βέλη του και συλλαμβάνει ως αποδέκτης την Ουράνια ακτινοβολία μέσω των ενεργειακών πεδίων...ως εκπρόσωπος της Ψυχής Κόσμου καθώς και του Έλληνος-Ανθρώπου ...που είναι κατ’ ουσίαν εξελισσόμενος Νους...ΑΠΟΛΛΩΝ/ΑΠΕΛΛΗΝ...επίγειος και ΑΡΤΟ-ΤΡΕΦΗΣ...λόγω της ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ.

Ο ΕΛΛΗΝ-ΗΡΑΚΛΗΣ...κυνηγάει να ερευνήσει και να συλλάβει την Νοητική και Διανοητική ΕΛΑΦΟΝ (Ηλίου Φωτισμένη)...όπου θα την παραδώσει στον ΕΥΡΥΣΘΕΑ...όπου κατόπιν η ΤΑΥΓΕΤΗ (Κόρη Άτλαντος)...προσφέρει την ΕΛΑΦΟ εις την Αρτέμιδα...όπου έχουμε συγκεντρωμένη κάθοδο Γνώσης Αιθέρος. Ο ίδιος ο πατήρ ΑΤΛΑΣ...συμβολίζει την (Δύναμη Πυρός) και δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι την κυνηγά...όπου η λέξη...ΛΑΔΩΝΑ σημαίνει (Φωτισμένη Διάνοια) και ο ΕΛΛΗΝ-ΗΡΑΚΛΗΣ...σημαίνει (Φωτεινή Ενέργεια)...όπου την ενέργεια αυτή τη μεταφέρει ο ΗΡΑΚΛΗΣ...ως φωτεινό φορτίο για να ολοκληρώσει την αποστολή του. Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ πορεύεται μέσω της ΑΡΚΑΔΙΑΣ...που συμβολίζει την...(Αρχική Δόμηση Δημιουργίας)...επί της Γαίας. Με λίγα λόγια...η ΕΛΑΦΟΣ...συμβολίζει το ΑΓΝΟ, το ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ της ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΑΣΕΩΣ

Κλείνοντας...το «σύμβολο» ΧΕΙΡΩΝ...αποκτά τρεις όψεις:

Α). Ως ΘΥΤΗΣ...που τραυματίζει και διώκει τους άλλους Κενταύρους...δια της καταπίεσης των ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ και των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.

Β). Ως ΘΥΜΑ...από τους οικείους γονείς(Κρόνου/Φιλύρας).

Γ). Ως ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ...εκπαιδευτής και σωτήρας των ηρώων μαθητών και του Τηλέφου.

Οπότε συμπερασματικά το σύμβολο «ΧΕΙΡΩΝ»...είναι η μοναδική μας ευκαιρία για τη συμφιλίωση των αντιθέσεων της εξισορρόπησης των ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ...μετά της ΛΟΓΙΚΗΣ/ΕΝΟΡΑΤΙΚΗΣ...ικανότητας...όπου έχει την αποστολή της συμφιλίωσης της έννοιας ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ / ΚΡΟΝΟΥ...και ΑΛΛΑΓΗΣ / ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ...ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ / ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ...εγγονού του Κρόνου...κι αυτό είναι ΕΦΙΚΤΟ...εφ’ όσον ο ΑΠΟΛΛΩΝ είναι ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΧΕΙΡΩΝΟΣ.

Ο ΧΕΙΡΩΝ μετέχει κι αυτός...όπως και ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ...της Αθανασίας... κατεστερωθείς υπό του ΔΙΟΣ...εις τον Αστερισμό του Κενταύρου.

Η Ανθρωπότητα...ΑΔΕΛΦΙΑ...παρότι γνωρίζει την ύπαρξη της ΕΛΑΦΟΥ...μέχρι και σήμερα μόνον τα ίχνη της ακολουθεί. Η ΕΛΑΦΟΣ...παραμένει αόρατος...εις τον Ηρακλέα-Έλληνα...καθώς την αναζητεί εις τα πέρατα του Κόσμου...αλλά όμως η ΕΛΑΦΟΣ...πρόκειται να θεαθεί ΑΔΕΛΦΙΑ...εις τον ποταμό ΛΑΔΩΝΑ...όπου με τα χρυσά ΚΕΡΑΤΑ...σύμβολο Πνευματικής Φώτισης του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος...ως θεοί Ηλιακού Πνεύματος...που παρακολουθούν την προσπάθεια μας...όπου ΕΜΕΙΣ...εκείνο που μας απομένει πλέον...είναι να συλλάβουμε και να πιάσουμε την ΕΛΑΦΟ...από τα ΚΕΡΑΤΑ...για να την παραδώσουμε εις την μνήμη του ΕΥΡΥΣΘΕΩΣ...βασιλιά των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου...ως εσωτερική ΑΝΤΙΛΗΨΗ.

Συνοψίζοντας έχω να τονίσω ότι το ΙΧΩΡ ενώ ρέει μέσα μας...ως κάτι (άυλο) εντούτοις συγχρόνως μας ενεργοποιεί ...διότι είναι εκείνο το «καύσιμο»...που μας μεταβιβάζει σε άλλα επίπεδα. Αλλά για να γίνει τούτο...επειδή λόγω ΛΗΘΗΣ/ΛΗΤΟΥΣ...ο καθείς μας οφείλει να κατανοήσει και να αναλύσει τα Ελληνικά Σύμβολα, αλλά και τα Αρχέτυπα της Ουσίας των θείων Όντων σε ψυχογονικό επίπεδο και να αναγνωρίσει τα σημάδια...ώστε ο Νους του να μπορέσει εμπνευσθεί...μέσα από τις ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ...δηλαδή...ΜΥΗΣΕΙΣ.

Ο ΑΝΑΞ...Αδέλφια...Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ.

Τα δε σημαίνοντα διαφέρουν ως προς την προσέγγισή τους, ανάλογα φυσικά με την Πνευματική Ανέλιξη μας, την Μυητική μας ικανότητα...διότι ο καθείς μας αντιλαμβάνεται και κατανοεί διαφορετικά το γεγονότα, αλλά και την υπάρχουσα ζωή του...οπότε λογίζεται ως ΛΟΞΙΟΙ για όσους είναι μη Νοούντες, ως ΠΥΘΙΟΙ για εκείνους που αρχίζουν να ερωτούν, να μαθαίνουν, να ενημερώνονται , ως ΔΗΛΙΟΙ και ΦΑΝΑΙΟΙ για όσους φανερώνεται και διαφαίνονται κάποιες Αλήθειες, ως ΙΣΜΗΝΙΟΙ γι’ αυτούς που γνωρίζουν την αλήθεια και ως ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΙ σ' εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν την Αλήθεια, Φιλοσοφώντας.

ΑΔΕΛΦΕ-ΑΔΕΛΦΗ...όταν εγκαταλείψεις το κουφάρι σου...και έλθεις εις τον Ελεύθερο Αιθέρα...θα είσαι...Α Θ Α Ν Α ΤΟ Σ.

Συνέχισε...μη φοβάσαι...προχώρα μπροστά...και με ψηλά το κεφάλι...