Το 1951 ο γλύπτης Κώστας Σεφερλής, φιλοτέχνησε και δώρησε στο Δήμο Αθηναίων ένα άγαλμα, το οποίο τοποθετήθηκε στην οδό Τοσίτσα, ανάμεσα από το Πολυτεχνείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Το έργο τέχνης αναπαριστούσε μία γυναίκα με δεμένα πίσω τα χέρια, η οποία ανασηκώνει το κεφάλι. Η κίνηση ήταν έντονη και αποτύπωνε την αντίσταση της αλυσοδεμένης αλύτρωτης γης της Βορείου Ηπείρου.

Ήταν μία εποχή που υπήρχαν καλλιτέχνες με πατριωτικές αξίες και που ο ελληνικός λαός ενδιαφερόταν έντονα για τα εθνικά θέματα. Ανάμεσα τους ήταν και το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου.

Από τότε οι δεκαετίες πέρασαν και η ελληνική κοινωνία άλλαξε εντελώς χαρακτήρα.

Η Ελλάδα και ειδικά η Αθήνα απέκτησαν πολυ-πολιτισμικό χαρακτήρα, ενώ κάθε πατριωτική αναφορά στιγματίζεται ως "ακραία" και "φασιστική", αφού επικράτησαν σε μεγάλο βαθμό οι διεθνιστικές και ψευτο-κουλτουριάρικες αξίες.

Παράλληλα το εθνικό θέμα της Β. Ηπείρου ξεχάστηκε σχεδόν τελείως με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να αγνοεί και την ίδια την ύπαρξη του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Τα Εξάρχεια, η περιοχή στην οποία είχε τοποθετηθεί το άγαλμα της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου, μετατράπηκε σε άβατο των ανθελληνικών κακοποιών στοιχείων με τον μανδύα της "αντιεξουσιαστικής" ιδεολογίας.

Επόμενο ήταν και το έργο τέχνης που συμβολίζει την αλύτρωτη ιδιαίτερη πατρίδα μας να υποστεί επανειλημμένα τις ανάλογες προσβλητικές "καλλιτεχνικές" παρεμβάσεις τις δύο τελευταίες δεκαετίες από τους γνωστούς - αγνώστους ψευτοϊδεολόγους.

Όσες φορές όμως ο Δήμος Αθηναίων καθάριζε το μνημείο, μετά από λίγες μέρες η "κόρη της Βορείου Ηπείρου" πάλι βαφόταν με σπρέι σε διάφορα χρώματα ή γέμιζε συνθήματα.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει επίσης ότι μεγάλος αριθμός των αναρχικών είναι ουσιαστικά αλβανοί εθνικιστές που εκφράζουν το μίσος τους απέναντι στην Ελλάδα με την αντιεξουσιαστική προβιά.

Ενώ διανύουμε την Μεγάλη Εβδομάδα πληροφορηθήκαμε ότι το άγαλμα της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου, όχι απλώς δέχτηκε βανδαλισμούς που τους έχει άλλωστε συνηθίσει, αλλά σχεδόν καταστράφηκε.

Κακοποιά στοιχεία έκοψαν από το έργο τέχνης το κεφάλι και τα πόδια...

Οι δράστες ενδέχεται να είναι αναρχικοί, αλλά δίνουμε μεγαλύτερη πιθανότητα στο να είναι αλβανοί που ενοχλούνται από την ύπαρξη του συγκεκριμένου μνημείου αλλά και του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος γενικότερα.

Όπως και να έχει, αυτή η κατάπτυστη πράξη μας προκαλεί μόνο συναισθήματα οδύνης, θλίψης και οργής.

Το γεγονός όμως έρχεται να μας καταδείξει και τη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους αλλά και του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας έναντι στην αλύτρωτη Ήπειρο και τους Έλληνες της.

Η Εβδομάδα των Παθών διαρκεί πολύ περισσότερο για τη Βόρειο Ήπειρο, η οποία είναι μόνιμα σταυρωμένη και μόνιμα κακοποιημένη από τους αλβανούς και τους ελληνόφωνους ανθέλληνες, αλλά και μόνιμα αγνοημένη από τη μητέρα Ελλάδα και τους πολίτες της.

Εμείς όμως θα προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε το μνημείο και μαζί με αυτό να κρατήσουμε ζωντανό τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα.

Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914



Το έργο τέχνης παλιότερα



Η κόρη της Βορείου Ηπείρου σε μία από τις άπειρες "καλλιτεχνικές" παρεμβάσεις που δέχτηκε από ανθελληνικά στοιχεία



Το μνημείο στις 17 Φεβρουαρίου 2015, στην κατάθεση στεφάνου του ΕΣΒΗ 1914 για την 101η επέτειο της ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου



Το άγαλμα της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου σήμερα.

Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η καταστροφή του έγινε σε μία από τις ελάχιστες φορές που ήταν καθαρό...