Μια οφειλόμενη απάντηση στους εθνομηδενιστές υποστηρικτές της λαθρομετανάστευσης

Ένα από τα αβάσιμα επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιούν τεχνηέντως και κατά κόρον οι εγχώριοι παγκοσμιοποιητές, μαρξιστές και καπιταλιστές, είναι αυτό το οποίο αναφέρει πως και εμείς οι Έλληνες υπήρξαμε πρόσφυγες στο παρελθόν και για αυτόν ακριβώς τον λόγο οφείλουμε να ανοίξουμε τις αγκάλες μας στους λαθρομετανάστες.

Ουκ ολίγες φορές Υπουργοί και αξιωματούχοι του τωρινού κυβερνητικού μορφώματος αντιπαραθέτουν στις έντονες διαμαρτυρίες Ελλήνων το φαιδρό αυτό επιχείρημα: «Μα και οι δικοί σας παππούδες πρόσφυγες από την Τουρκία ήρθαν»!

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Καταρχάς, οι πρόσφυγες πρόγονοι μας, οι οποίοι υπέστησαν γενοκτονία και καταδιώχθηκαν με δολοφονικό μένος από τα απάνθρωπα κτήνη του αιμοσταγή Μουσταφά Κεμάλ υπό την ανοχή των Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών, Αμερικανών και Γερμανών, ήταν Έλληνες στο γένος που ξεριζώθηκαν με την βία από ελληνικά εδάφη. Αυτοί οι οποίοι κατάφεραν να φτάσουν από τα Μικρασιατικά παράλια στην μητέρα Ελλάδα τότε, δεν ήταν αλλογενείς και αλλόθρησκοι από κάθε γωνία του πλανήτη.

Επιπλέον, μια παράμετρος η οποία καταδεικνύει την σαθρότητα του εν λόγω επιχειρήματος εντοπίζεται στην διαφορετική επιδειχθείσα κοινωνική συμπεριφορά μεταξύ των Ελλήνων προσφύγων του 1922 και των «προσφύγων» τους οποίους οι διεθνείς τοκογλύφοι δουλέμποροι μεταφέρουν κατά εκατομμύρια στην Ευρώπη και στην πατρίδα μας.

Τον Δεκέμβριο του 1924 είχε πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη το πρώτο συνέδριο βορειοελλήνων εμπόρων, από τις εργασίες του οποίου γεννήθηκε η Εμπορική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης.

Ο τότε πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Γρηγοριάδης Σταύρος, σε ομιλία του είχε αναφερθεί στους άρτι αφιχθέντες σε Μακεδονία και Θράκη Έλληνες πρόσφυγες. Μεταξύ άλλων είχε αναφέρει πως «...Σήμερον το μέλλον το οικονομικόν υποφώσκει λαμπρόν, διότι η επιγενομένη πύκνωσις του πληθυσμού, ουδαμώς ούσα κατ’ αρχήν δυσανάλογος προς τας πλουτοπαραγωγικάς δυνάμεις των επαρχιών μας, θα φέρη προς ταχείαν ανάπτυξιν της γεωργίας και βιομηχανίας, των δυο τούτων τροφών του εμπορίου, θα φέρη επίσης αναγκαστικώς την άμεσον ή έμεσον παρά του του Κράτους εκτέλεσιν όλων των μεγάλων έργων αποξηράνσεως, αρδεύσεως, συγκοινωνίας και λοιπών δι’ ων μεγάλαι εκτάσεις... Θα ανοίγωσιν εις το άροτρον και την σκαπάνην του γεωργού...

Εις τα πεδία της Μικράς Ασίας και εις τας κοιλάδας της Θράκης έζη μακραίων και σφριγών Ελληνισμός, των οποίων η καταιγίς του 1922 ηκρωτηριαμένον διακόμενον και αλγούντα μετεφύτευσε κατά μέγα μέρος εν μέσω ημών. Ο ελληνισμός ούτος ήρξατο αναλαμβάνων μετ’ απιστεύτου ταχύτητος νέας δυνάμεις, μόλις ήγγισεν εις την νέαν ελληνικήν γην... Διότι εάν η κτηνώδης δύναμις μας απέσπασε τα πατρώα εδάφη της Θράκης και της Ιωνίας, εσώσαμεν όμως τον νουν και την ψυχήν των χωρών εκείνων, εσώσαμεν τους εργατικούς βραχίονας και τας ικανότητας και τας δημιουργούς δυνάμεις του ελληνισμού εκείνου, αίτινες θα μας είναι αφαντάστως πολύτιμοι εις το έργον της ελληνικής αναδημιουργίας...». Σε πολλά από τα λεγόμενα του επιβεβαιώθηκε.

Από την άλλη οι μελαμψοί, μουσουλμάνοι στην πλειοψηφία τους, «πρόσφυγες» έχουν και αυτοί ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια τους στις όποιες χώρες της Ευρώπης από δεκαετίες τώρα τους είχαν υποδεχθεί με «ανοιχτές αγκάλες». Επιθετική κοινωνική συμπεριφορά, εχθρική προς τους γηγενείς ευρωπαϊκούς χριστιανικούς πληθυσμούς, παρασιτική και παράνομη οικονομική δραστηριότητα, αυστηρός μουσουλμανικός τρόπος ζωής, εφαρμογή της Σαρία, καθολική και απόλυτη άρνηση ενσωμάτωσης στις κοινωνίες υποδοχής και απαίτηση υποταγής, ακόμη και δια της βίας, αυτών στις δικές τους δοξασίες και ήθη, σαφέστατη δήλωση διεκδίκησης της κυριότητας των ευρωπαϊκών εδαφών στα οποία εγκαταστάθηκαν στο όνομα του Ισλάμ. Εσχάτως, μαζικές δολοφονίες στο όνομα του Αλλάχ από τζιχαντιστές «ήρωες», οι οποίοι εξασφαλίζουν με αυτόν τον τρόπο μια θέση στον παράδεισο των μουσουλμάνων με τις 72 παρθένες. Πρόσφυγες οι μεν, «πρόσφυγες» και οι δε.